Το «μάγκες» λείπει από τον τίτλο αν και θα ήταν απολύτως ταιριαστό σε αυτές τις εκλογές που περίσσεψε η μαγκιά και ο τσαμπουκάς, περιέργως όχι στους δρόμους αλλά στις πάσης φύσης οθόνες.
Η σούμα λέει ότι τα προβλήματα της Αιτωλοακαρνανίας δεν συζητήθηκαν καθόλου και μένει να δούμε αν τελικά συζητήθηκαν και οι αληθινές προθέσεις των κομμάτων. Αφήνοντας την κουβέντα στο χρέος(ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να παγιδέψει τη ΝΔ αριστοτεχνικά στο θέμα αυτό)και με οικονομολόγους να εξηγούν ακόμη και χτες ότι θα βγάλουμε ένα ωραίο διαρκές ομόλογο υπό την αιγίδα της ΕΚΤ και θα τη βάλουμε να το αγοράσει κιόλας(!), ξεχάσαμε να συζητήσουμε για πολύ σημαντικά ζητήματα όπως την κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να είναι οι αλλαγές σε κράτος και οικονομία. Να συζητήσουμε τι γίνεται με τη βία, το περιθώριο και την άγνοια του νόμου ακόμα και στις καθημερινές μας διεκδικήσεις. Τι γίνεται με τις αντιπαραγωγικές νοοτροπίες που κυριαρχούν παντού. Ποιος τελικά ευνόησε το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής τα προηγούμενα χρόνια(γι’ αυτό μένει να δούμε την αυριανή της επίδοση). Ποιον ευνόησαν οι θεωρίες δια πάσαν νόσον και παν ψεκασμόν; Τι μετράει τελικά, ο ΔΟΛ και το Mega ή οι έξι εκατομμύρια ελληνικοί λογαριασμοί που υπάρχουν στο youtube και χειραγωγούνται από τους πιο επιδέξιους, τους πιο ορκισμένους, τους πιο «μουτζαχεντίν»; Και φυσικά τι συμβαίνει με το λεγόμενο «ελληνικό παράδοξο» που συνοψίζεται στην απόλυτη αμηχανία του αστικού κόσμου απέναντι στις ενοχές του για το παρελθόν του, γεγονός που άφησε όλο τον χώρο στη Παιδεία, τις Τέχνες και τον ακτιβισμό στους ριζοσπάστες, κυρίως αριστερούς.
Προσωπικά θα προτιμούσα να δω την αληθινή μας ιδιαιτερότητα μέσα από τα μάτια των ξένων, αλλά όχι των δυτικών. Πιο πολύ μετράω το πόσο άφωνοι έχουν μείνει οι ανατολίτες γείτονές μας οι Τούρκοι που τώρα καταλαβαίνουν πόσο διαφορετικοί είμαστε. Ξεκινώντας από το δικό τους πολιτικό σύστημα που έχει μη κοσμικούς να κυβερνούν και αντιπολίτευση να είναι από εθνικιστές Λύκους, μέχρι Ρεπουμπλικάνους , μετριοπαθείς δεξιούς άντε και μερικούς εθνοτικούς εκπροσώπους των Κούρδων, οι άνθρωποι έχουν πάθει πλάκα να βλέπουν εμάς να είμαστε τόσο πολύ διεθνιστές. Ένας δημοσιογράφος της Χουριέτ που προσπάθησε να αποτυπώσει τις εκλογές μας λέγοντας ότι «στην Ελλάδα συμβαίνει ότι και σε μας το 2001 με τον Ερντογάν ή ότι έγινε με τον Πούτιν, μόνο που εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με πιστό ορθόδοξο ή κάποιον εθνικιστή που προηγείται, αλλά με ένα κόμμα με βάση από αριστερούς και κομμουνιστές όλων των τάσεων». Και είναι αλήθεια ότι πρέπει η Ελλάδα να είναι η μοναδική χώρα παγκοσμίως όπου κατεβαίνουν τρία διαφορετικά κόμματα με σφυροδρέπανο στις εκλογές, ένα σαφώς αντικαπιταλιστικό/διεθνιστικό ακόμη, το 1/3 του κόμματος που προηγείται επίσης, αλλά και άλλα τρία τέσσερα κόμματα να έχουν αναφορές στην Αριστερά! Και τις εκλογές να τις κρίνουν οι απευθείας ψήφοι από τη Δεξιά, τελικά!
Προσωπικά λίγο πριν την κάλπη έκανα το χρέος μου απέναντι στη συνέχεια του Κράτους και στην ελεύθερη βούληση του Λαού(με κεφαλαίο). Πήγα σούπερ μάρκετ και όχι απλά δεν μετάδωσα άγχος και πανικό με το να μαζεύω χαρτί υγείας όπως μας συμβούλεψε η Βούλτεψη, αλλά όντας πολύ «λάρτζ» ξέχασα και τα ψάρια που είχα αφήσει για καθάρισμα δείχνοντας ότι όλοι πρέπει να συμβάλουμε με λίγη γαλαντομία στη αναθέρμανση της οικονομίας μας. Το ίδιο έκανα και με κάτι ψιλά που έχω σε έναν λογαριασμό. Έδειξα ότι σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ. Τα δικά μου ψιλά άλλωστε είναι στ’ αλήθεια για μικροέξοδα και είναι από αυτά που χωράνε στο παντελόνι αλλά είπαμε, υπάρχει και η πίστη, η εμπιστοσύνη, το credit στα ελληνικά.
Να θυμάστε. Όπως πολύ σωστά διάβασα κάπου το μόνο πρόβλημα ίσως είναι ότι «η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να αναγεννηθεί, γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»…
Γ.Σ.