Ομολογουμένως λόγω καιρού αρχικά το Σαββατοκύριακο που μόλις πέρασε υπήρξε καταθλιπτικό λόγω καιρού. Σκοτεινός ουρανός και βροχή συνέθεταν το κύκνειο άσμα του χειμώνα, που αργά η γρήγορα θα μας εγκαταλείψει. Στο πλαίσιο αυτό η τηλεμπάλα είχε την τιμητική της. Ειδικά στο Αγρίνιο είναι έντονο το φαινόμενο τα τελευταία χρόνια, να γεμίζουν με χιλιάδες καθίσματα στο σύνολο-και όχι με εκατοντάδες- οι οθόνες σε δημόσιους χώρους για ποδόσφαιρο. Παντού δε φιγουράρουν πράσινες οθόνες με πολύ λαό από κάτω να παρακολουθεί. Όχι μόνο Σαββατοκύριακα αλλά καθημερινές.
Αν γυρίσει κανείς τα στέκια τις τηλε-ποδοσφαιρικές ώρες αιχμής, θα ακούγεται δυνατά μόνο η φωνή της τηλεόρασης και όχι των παρευρισκομένων. Όλη η πόλη τείνει να γίνει έτσι. Και μιλάμε για τηλεμπάλα, αγώνες δηλαδή που παίζουν ομάδες εκτός του Παναιτωλικού. Δεν μιλάμε για κουλτούρα γηπέδου,οπαδού με φίλαθλο, αλλά καθαρά για κουλτούρα τηλεθεατή ολίγον με φίλαθλο-και μόνο.
Η νεκρική σιγή της τηλεμπάλας “άδειασε” ειδικά χθες καφέ ή ότιδήποτε άλλο που θα γιόρταζαν τα προεόρτια του Αγίου Βαλεντίνου. Αυτό ίσως έγινε σήμερα το απόγευμα. Για τον Άγιο Βαλεντίνο έχουν ειπωθεί πολλά, ας μην επαναλαμβανόμαστε.
Όπως και να έχει, το ταμείο είναι: Αγρινίώτικη (τηλε)μπάλα Vs Άγιος Βαλεντίνος σημειώσατε 1.
Άγριος
Υ.Γ…Και μαζί με τον καιρό: Ήταν ένα “ωραίο”καταθλιπτικό σαββατοκύριακο.