«Νταξ’ μωρέ δεν έκαναν και τίποτα», είναι η πρωινή επωδός. Πράγματι «τα παιδιά» που έσκασαν μύτη από τα χαράματα στην πόλη αν το καλοσκεφτείς δεν έσπασαν κάτι, δεν κοπάνησαν κανέναν. Απλά ήρθαν στο κέντρο για να καταδείξουν ότι όποτε θέλουν έρχονται, διότι δεν μπορεί να πιστέψει κανείς ότι περίμεναν να βρουν κάποιον στις 7 το πρωί στον σύνδεσμο του αντιπάλου που έβαψαν, ούτε ότι θα περίμεναν να είναι παρατεταγμένες τίποτε διμοιρίες των «δυνάμεων καταστολής» τα χαράματα που έκαναν την εμφάνισή τους.
Και πράγματι, προς το παρόν, δεν έκαναν κάτι. Εμφανίστηκε κι η αστυνομία οργανωμένη κατά τις 12 το μεσημέρι να συνοδεύσει μια πορεία ενώ, αφού δεν ευοδώθηκε ο σχεδιασμός για μη μετακίνηση οργανωμένων πλήρως, τουλάχιστον σταμάτησε τους «άλλους» που ερχόταν από την εθνική οδό από βορρά, κάπου στο Ματσούκι(βοήθειά μας). Τώρα ασχολείται να τους πάρει όλους να τους πάει…από κει που ήρθαν.
Ως εκ τούτου το κακό είναι μικρό. Μια σχετική απορία-κυρίως μικρών παιδιών και ηλικιωμένων-«τι είναι τούτοι με τα κράνη, τις κουκούλες και τις μάσκες», ‘ντάξ’ τώρα(σ.σ. έτσι προφέρεται) μην το κάνουμε και θέμα. Προσωπικώς τις φήμες ότι υπήρχαν και αντικείμενα πιο… μακρόστενα και κάπως πιο μεταλλικά μεταξύ των άγνωστων παλικαριών εκατέρωθεν, δεν μπορώ να τις κάνω αναπαραγωγή γιατί δεν είδα με τα μάτια μου κάτι τέτοιο. Αλλά και η φήμη και ο φόβος και η φαντασία και ο ενθουσιασμός καμιά φορά παίζουν τον ρόλο τους.
Δεν θα είναι χειρότερο κάποιοι σκόρπιοι χωρίς εισιτήριο να αλληλοσταμπάρονται και να διαμένουν στην πόλη απλά για το… καραούλι; Εδώ περιδιαβαίνουν από τα χαράματα τις εθνικές οδούς…
Διλήμματα, σοβαρά διλήμματα. Από αυτά που υπάρχουν μόνο σε χώρες που είναι φυσιολογικό να κάθεσαι σε ένα παγκάκι κι ο διπλανός σου να φοράει μάσκα σαν το Ζορρό και κουκούλα σαν τον Δόκτορα Ντουμ…
Γ.Σ.