Παναιτωλικός – Ατρόμητος 1-1 αντί 4-1!
Με ψυχή χιλίων λεόντων και κόντρα σε Θεούς και… (κορακο)δαίμονες ο Παναιτωλικός έμεινε όρθιος κρατώντας γερά την πέμπτη θέση!
Η κρισιμότητα του σημερινού παιχνιδιού ήταν γνωστή. Με πιθανή νίκη ο Παναιτωλικός κόντρα στον Ατρόμητο θα έκανε τεράστιο βήμα… αυτοδυναμίας για την πρώτη πεντάδα μιας και θα άφηνε πολύ πίσω το σημερινό του αντίπαλο βρισκόμενος μάλιστα μια ανάσα μακριά και από τον τέταρτο Αστέρα Τρίπολης.
Το… διακύβευμα του αγώνα λοιπόν ήταν τεράστιο, οι συνθήκες όμως (δυνατή βροχή και αγωνιστικός χώρος βούρκος) ήταν τέτοιες που σε συνδυασμό με την ποιότητα του αντιπάλου προεξοφλούσαν ότι για να βγεις νικητής από αυτή τη μάχη έπρεπε να καταθέσεις ψυχή.
Η νίκη τελικά μπορεί να μην ήρθε, ο αγώνας όμως έτσι όπως εξελίχθηκε και η ισοφάριση των αγρινιωτών στο 91’ αποτελεί την πιο γλυκιά δικαίωση για τη σημερινή εμφάνιση του Παναιτωλικού που καταθέτοντας ψυχή χιλίων λεόντων στο λασπωμένο τερέν και έχοντας κόντρα (εκτός από τον Ατρόμητο) τόσο τη θεά τύχη (δύο δοκάρια) όσο και τον ανεκδιήγητο Δασκαλόπουλο (που του ακύρωσε κανονικότατο γκολ), βροντοφώναξε προς όλους ότι φέτος είναι πολύ σκληρός για να «πεθάνει» και θα κυνηγήσει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο αυτό που στις αρχές του πρωταθλήματος έμοιαζε με άπιαστο όνειρο: Την πρώτη του συμμετοχή σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση!
Με τους χειρότερους οιωνούς ξεκίνησε το παιχνίδι για τους γηπεδούχους μιας και πριν καλά – καλά… βραχούν από τη νεροποντή που έπεφτε συνεχώς, βρέθηκαν πίσω στο σκορ μιας και ο Ατρόμητος με τη σέντρα κατάφερε να πιάσει στον ύπνο όλη την… ομάδα του Παναιτωλικού και τον Ούμπιντες μόνο ανενόχλητο να σκοράρει από κοντά στο ενδέκατο… δευτερόλεπτο!
Το βουνό που είχε να ανέβει πλέον ο Παναιτωλικός έμοιαζε κυριολεκτικά με Γολγοθά μιας το κακό τερέν εξυπηρετούσε τα μέγιστα την ομάδα των Αθηνών που είχε ήδη πάρει κεφάλι στο σκορ. Τα καναρίνια όμως δε μάσησαν και από πολύ νωρίς άρχισαν να σφυροκοπούν (όσο το επέτρεπαν και οι συνθήκες του αγώνα) την εστία του Γκορμπούνοφ με την τύχη να τους γυρίζει την πλάτη για πρώτη φορά μόλις στο 9’ (δοκάρι σε σουτ του Φωτάκη), σε ένα σενάριο που διαγραφόταν άκρως χιτσκοκικό και άρχισε από πολύ νωρίς να θυμίζει το περσινό ματς των δύο ομάδων στο Αγρίνιο.
Με κινητήριους άξονες τους Μαρτίνες, Βιγιαφάνιες και Κάπελ ο Παναιτωλικός συνέχιζε να πιέζει απέναντι σε μια συμπαγή άμυνα του Ατρόμητου που το μόνο που είχε κατά νου ήταν πως θα απομακρύνει τους κινδύνους από την εστία του, χωρίς διάθεση για κάτι περισσότερο μιας και ο Ναπολεόνι έμοιαζε μπροστά πολύ μόνος.
Ο Κάπελ απείλησε στο 11’, η πίεση έγινε πιο έντονη και στο 27’ έγινε η φάση που σημάδεψε το παιχνίδι με τον Σκαραμοτσίνο να πιάνει την κεφαλιά από κοντά, η μπάλα να περνάει τουλάχιστον μισό μέτρο τη γραμμή, τον Δασκαλόπουλο να δείχνει στην αρχή σέντρα και μετά να… παίρνει την απόφασή του πίσω συμβουλευόμενος τον πρώτο βοηθό Σταθόπουλο και στερώντας από τον Παναιτωλικό τη γρήγορη ισοφάριση που δικαιούταν και θα έδινε άλλη τροπή στο παιχνίδι.
Η φάση αυτή όπως ήταν αναμενόμενο εκνεύρισε τους παίκτες του Χάβου διευκολύνοντας ακόμη περισσότερο τα σχέδια των παικτών του Ατρόμητου με τον Παναιτωλικό πάντως να συνεχίζει να έχει τη συντριπτική κατοχή της μπάλας και να φτιάχνει ακόμη κάποιες φάσεις μέχρι τη λήξη του πρώτου μέρους.
Το δυνάμωμα της βροχής στην επανάληψη έκανε τον ήδη λασπωμένο αγωνιστικό χώρο ακόμη χειρότερο με τη μπάλα να κολλάει συνεχώς χωρίς να μπορεί να παιχτεί ποδόσφαιρο αξιώσεων και τις δυνατές μονομαχίες να… δίνουν και να παίρνουν στο τερέν.
Παρά τις αντιξοότητες ο Παναιτωλικός προσπάθησε και στο δεύτερο ημίχρονο να παίξει ποδόσφαιρο με τη μπάλα κάτω χάνοντας μάλιστα την πρώτη του τεράστια ευκαιρία τρία λεπτά μετά την έναρξη του δευτέρου μέρους (σουτ από κοντά του Σκαραμοτσίνο απέκρουσε ενστικτωδώς ο Γκορμπούνοφ).
Όσο περνούσε η ώρα και η βροχή δυνάμωνε, τόσο μεγάλωνε και το πάθος των παικτών του Παναιτωλικού που έκαναν ήδη κατάθεση ψυχής στο τερέν προσπαθώντας –τουλάχιστον- να φέρουν το ματς στα ίσια και τον Ατρόμητο να αρκείται στο υπέρ του σκορ έχοντας σύμμαχό του το… τερέν και τη βροχή.
Ο Κάπελ απείλησε δυο φορές (57’ , 59’), ο Γοδόι άλλη μια με σουτ (89’), στο 90’ το δοκάρι είπε και πάλι «όχι» στον κεραυνό του Γοδόι και τελικά στο 91’ αποδόθηκε (έστω μερικώς) δικαιοσύνη με την τιτάνια υπερπροσπάθεια του Ετζενγκέλε που βρέθηκε στην περιοχή που αν και πεσμένος κέρδισε τη μπάλα, την έστρωσε στον Μπεχαράνο και αυτός με σουτ στην κίνηση από θέση φορ σκόραρε ξεσηκώνοντας τους περίπου 2.000 ηρωϊκούς απόψε φιλάθλους της ομάδας που πανηγύρισαν με την ψυχή τους τη λυτρωτική ισοφάριση και στο τέλος αποθέωσαν τους πραγματικά μάγκες παίκτες του Χάβου γι’ αυτό που έβγαλαν απόψε στο γήπεδο, δείχνοντας ότι ο φετινός Παναιτωλικός δε συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από όσο αξίζει, ειδικά όταν μιλάμε για ένα ματς που άξιζε να κερδίσει με τρία και τέσσερα γκολ!
Ατομική κριτική θα ήταν άδικο να γίνει για κάποιον παίκτη ξεχωριστά μιας και όλοι όσοι αγωνίστηκαν έκαναν κατάθεση ψυχής. Ιδιαίτερη μνεία όμως πρέπει να γίνει στους «νέους» Σκαραμοτσίνο που σήμερα έδειξε πάρα πολλά από το πλούσιο ταλέντο του στο επιθετικό κομμάτι (σκοράροντας κιόλας το ακυρωθέν γκολ) και Λαζάρ που όσο αγωνίστηκε ήταν εξαιρετικός.
Το μεγάλο έγκλημα του Δασκαλόπουλου (αλλά και του βοηθού του) ήταν το ότι δε μέτρησε τελικά μετά από… σύσκεψη το πεντακάθαρο γκολ. Όσο για την εν γένει διάθεσή του στο παιχνίδι, αυτή ήταν άκρως προστατευτική προς τους παίκτες του Ατρόμητου που έμειναν ατιμώρητοι από κάρτες σε σκληρά μαρκαρίσματα, κάτι που με ευκολία έκανε ο Κορίνθιος ρέφερι προς τους παίκτες του Παναιτωλικού.
Συνθέσεις:
Παναιτωλικός: Στεφανάκος, Κούσας, Μπεχεράνο, Άλβες, Κάπελ, Γοδόι, Σκαραμοτσίνο (61’ Κέβιν), Βιγιαφάνες (65’ Λάζαρ), Μαρτίνες, Ετζεγκέλε, Φωτάκης (76’ Βασιλείου).
Ατρόμητος : Γκορμπούνοφ, Κατσουράνης, Κούρος, Αγκουαζί (46’ Λαζαρίδης), Φυτανίδης, Μπρίτο (46’ Παπάζογλου), Ναπολεόνι, Κιβρακίδης, Δημούτσος, Ούμπιντες, Πίτου Γκαρσία.
Π.Κ.
1 Σχόλιο
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ Η ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ. ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΤΗΣ ΠΑΡΑΓΚΑΣ.