Με αφορμή την μεταφορά των γεννητριών στο όρος Πεταλά συνειρμικά έρχονται κάποιες σκέψεις για τον μόνο λόγο που ο Πεταλάς ήταν γνωστός τη δεκαετία της “ανάπτυξης” του 2000: Τα άλογα του Πεταλά.
Λαγούς με πετραχήλια έταζαν τότε οι ταγοί της εξουσίας. Τι φυσικά πάρκα για τα άλογα του Πεταλά, τι παρατηρητήριο, τι εναλλακτικό τουρισμό, τι “Μελέτες διαχείρισης του Πεταλά” , τι οδοποιίες για να μην αφαιρεθεί ο απαραίτητος ζωτικός χώρος των κοπαδιών. ..μπλα, μπλα, μπλα.
Ο χρόνος περνούσε, τα άλογα ζούσαν στην ησυχία τους και μαζί με αυτά ζούσε και όλη η περιοχή ως προς το κομμάτι αυτό. Ο άνθρωπος όμως δεν μπορούσε να περιμένει. Έργα υποδομής έπρεπε να γίνουν. Έγινε ο ΧΥΤΑ στις παρυφές των αλόγων, έγινε και η Ιονία Οδός στα νότα τους. Μάλιστα μέχρι να “γνωριστούν” τα άλογα με τον νέο δρόμο μέτραγαν 4 απώλειες ( δείτε εδώ)
Τα χρόνια πέρναγαν και το όρος Πεταλάς αξιοποιείται και για την αιολική ενέργεια. Ο άνθρωπος ζήλεψε το όρος των αλόγων και έμμεσα προσπαθεί να συνυπάρξει με αυτά, αν και βρίσκεται μακριά από το φυσικό τους χώρο και τα αιολικά έργα δεν θα επηρεάσουν την παρουσία τους άμεσα.
Φυσικά δεν θα χρησιμοποιήσουμε τα άλλοθι του Πεταλά για “δήθεν οικολογικές ευαισθησίες” εκ των υστέρων. Σίγουρα όμως τα πράγματα θα ήταν πολύ αλλιώς, αν την “επί-χρυση δεκαετία του 2000 ο Πεταλάς είχε γίνει τουριστικό φυσικό Πάρκο. Χρήματα θα έφερνε στην περιοχή, η οποία τώρα πάλι χρήματα αναζητά με άλλο μοντέλο ανάπτυξης, γιατί κάπως πρέπει να κινηθεί. Μένει όμως να αναρωτηθούμε: Κατά πόσο μετά από 50 χρόνια τα άλογα θα είναι στην ίδια ακριβώς περιοχή και δεν θα έχουν μετακομίσει;
Ίσως για αυτό ο φίλος που έβγαλε τη φωτογραφία, τη συνοδεύει με τη λεζάντα ότι “τα άλογα του Πεταλά τον κοιτούν απειλητικά, ίσως να του χαλούν την ησυχία”. Ίσως έτσι είναι.
Λ.Υ.