Ο λαός της Βρετανίας αποφάσισε την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση ,έπειτα από 43 χρόνια, προκαλώντας ραγδαίες εξελίξεις και παγκόσμια ανησυχία.
Με ποσοστό 51,9%, έναντι 48,1% το Brexit επικράτησε υπέρ του Bremain οδηγώντας τη Βρετανία σε άγνωστα μονοπάτια αλλά και σε «αχαρτογράφητα νερά» προς το παρόν καθώς οι συνέπειες και οι αλλαγές θα είναι σημαντικές σε όλους του τομείς της κοινωνική ζωής, τόσο για τους Βρετανούς πολίτες εντός και εκτός της χώρας όσο και για τους πολίτες άλλων χωρών που ζουν, φοιτούν και εργάζονται εκεί. Μεταξύ αυτών φυσικά και χιλιάδες Έλληνες και ειδικότερα πολλοί Αιτωλοακαρνάνες.
Δύο νέοι αγρινιώτες επιστήμονες, εξ αυτών που ζουν στο Λονδίνο, ο Νίκος Ζαρκαδούλας και η Φωτεινή Τσιακάλου μίλησαν στο agrinionews.gr εφράζοντας τις σκέψεις και τις αγωνίες τους και τις εκτιμήσεις για τις πιθανές συνέπειες που μπορεί να έχει το Brexit άμεσα για τους Έλληνες που ζουν εκεί.
«Καταλαβαίνεις πόσο πολύ μπορεί ένα κίβδηλο συναίσθημα να ανεβάσει και να κατεβάσει κυβερνήσεις, να επηρεάσει πονηρά τους ψηφοφόρους, να αναδείξει λαϊκιστικά κόμματα που σπέρνουν το φόβο, να κάνει τη ζωή εύκολη σε ανεύθυνους ευκαιριακούς πολιτικούς», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Νίκος Ζαρκαδούλας ενώ η Φωτεινή Τσιακάλου σημειώνει πως “η συμβατότητα ενός δημοψηφίσματος με την δημοκρατία είναι απόλυτη” ωστόσο τονίζει πως το Brexit της προκαλεί ανασφάλεια και πίκρα. Αναλυτικά όσα αναφέρουν:
Νίκος Ζαρκαδούλας, 32 ετών, Πολιτικός Μηχανικός
Η πρώτη αντίδραση είναι ότι είναι μια άσχημη έκβαση. Γιατί συνδράμει στον απομονωτισμό. Από τι; Από την ευκαιρία του να μιλάς για τα προβλήματά σου σε ένα μεγάλο τραπέζι μιας μεγάλης οικογένειας. Μπορεί κάθε μέλος της οικογένειας να έχει την δικιά του πορεία, αλλά τουλάχιστον εισακούγεσαι, προτείνεις, απορρίπτεσαι, ξανασυμμετέχεις. Και βοηθιέσαι όταν το έχεις ανάγκη. Όταν είσαι μόνος σου, μακροπρόθεσμα θα έρθει η ώρα που θα μιλάς με τα φαντάσματα. Και στο τέλος, επαφίεσαι στην λύπηση του άλλου. Ή όχι.
Σε μια δεύτερη ανάγνωση, καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη δύναμη έχει η ψήφος και πόσο πολύ μπορεί να επηρεάσει το μέλλον των ανθρώπων η ανάμειξη του συναισθήματος σε ζητήματα που λύνονται μόνο με τη λογική. Πόσο πολύ μπορεί ένα κίβδηλο συναίσθημα να ανεβάσει και να κατεβάσει κυβερνήσεις, να επηρεάσει πονηρά τους ψηφοφόρους, να αναδείξει λαϊκιστικά κόμματα που σπέρνουν το φόβο, να κάνει τη ζωή εύκολη σε ανεύθυνους ευκαιριακούς πολιτικούς.
Σε μια τρίτη ανάγνωση, αφήνει το λαό διχασμένο. Όχι μονιασμένο. Και πόσο μάλλον σε μια χώρα όπως η Αγγλία, η οποία έχει επιδείξει μέχρι τώρα έναν παράδεισο, μια μεγάλη γιορτή πολυ- πολιτισμικότητας και ίσων ευκαιριών προς όλους, από όποιο μέρος του πλανήτη και αν έρχονται. Σε μια χώρα όπου εκ των πραγμάτων η αξιοκρατία είναι εν ενεργεία.
Αναφορικά με τον θα επηρεαστεί η ζωή των Ελλήνων μπορώ να μιλήσω μόνο επαγγελματικά και μόνο για τον τομέα μου. Βραχυπρόθεσμα όχι. Μακροπρόθεσμα, δεν γνωρίζω γιατί δεν έχουν εγκατασταθεί οι πολιτικές ισορροπίες ακόμα. Θα υπάρξει σίγουρα κάποια μεταβατική περίοδος, η οποία, όπως συμβαίνει και με όλα τα σοβαρά ζητήματα εδώ, θα γίνει και αυτή άμεσα ανακοινώσιμη στον κόσμο, ούτως ώστε ο καθένας να έχει τον χρόνο να αντιδράσει. Κάποιες διαδικαστικές συμφωνίες τύπου βίζα λογικά θα εφαρμοστούν.
Φωτεινή Τσιακάλου, Δασκάλα μαθητών στο φάσμα του αυτισμού
Από τη μία πλευρά την έκβαση του χθεσινού δημοψηφίσματος τη σέβομαι.
Η συμβατότητα ενός δημοψηφίσματος με την δημοκρατία είναι απόλυτη. Κι αν η πλειονότητα των Βρετανών ψηφοφόρων αποφάσισε ότι επιθυμεί την αποχώρηση του κράτους τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό πρέπει να γίνει. Ειδάλλως δεχόμαστε την απομάκρυνση κάθε πρακτικής που εμφυτεύει στοιχεία άμεσης στην έμμεση δημοκρατία.
Από την άλλη πλευρά δεν παύει να μου προκαλεί ανασφάλεια και πίκρα.
Ανασφάλεια διότι έχω απολαύσει τα προνόμια που μου προσφέρει η ιδιότητά μου ως Ευρωπαίου πολίτη και φοβάμαι πως αυτά δεν θα ισχύουν πλέον – ή τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό. ‘Εως τώρα ήμουν από τους τυχερούς καθώς σπούδασα εδώ με μειωμένα δίδακτρα, εξασφάλισα μια θέση εργασίας δίχως αυστηρά κριτήρια και πολύπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες (π.χ έκδοση βίζα) και έχοντας τα ίδια εργασιακά δικαιώματα και φορολογικές υποχρεώσεις με τους Βρετανούς συμπολίτες μου (π.χ άδειες, αποδοχές). Έχω επίσης ισότιμη πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας και σε λοιπές παροχές του κοινωνικού κράτους (π.χ επίδομα ανεργίας), μετακινούμαι ελεύθερα και σχετικά φθηνά στα ταξίδια μου και άνοιξα τραπεζικό λογαριασμό με το δελτίο ταυτότητας μου.
Δύο άλλα θέματα που με απασχολούν ιδιαιτέρως είναι η αναγνώριση και η μεταφορά των ενσήμων μου σε περίπτωση επιστροφής στην Ελλάδα καθώς και το ότι η πτώση της λίρας έναντι άλλων νομισμάτων ενδέχεται να περιορίσει την αγοραστική μας δύναμη που ομολογουμένως ήταν ως τώρα αρκετά ευνοημένη. Επιπλέον, λυπάμαι που κάποιοι Έλληνες φίλοι- και μη- που ήλπιζαν να κάνουν εδώ ένα νέο ξεκίνημα θα αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες για να το καταφέρουν.
Πίκρα νιώθω γιατί δεν μπορώ να κατανοήσω το σκεπτικό κάποιων ανθρώπων –η ξενοφοβία όπως κι η άνοδος της επιρροής πολιτικών κομμάτων που αντιστρατεύονται την ανοχή στην ετερότητα και κάθε πρόοδο στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων-υπήρξαν σαφώς καθοριστικοί παράγοντες για την απόφαση εξόδου-. (Εδώ μου έρχεται στο μυαλό η φράση του Winston Churchill ότι « Το καλύτερο επιχείρημα κατά της δημοκρατίας είναι μια 5λεπτη συζήτηση με τον μέσο ψηφοφόρο»). Πίκρα επίσης γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση σε ένα βαθμό δεν πείθει ότι εξυπηρετεί το κοινό όραμα. Πίκρα τέλος γιατί για δεύτερη φορά αισθάνομαι ανεπιθύμητη σε μια χώρα.
Τουλάχιστον χαίρομαι διότι θα υπάρχει πιθανότατα ένα μεγάλο μεταβατικό διάστημα κατά το οποίο θα διευθετηθούν πολλά από τα παραπάνω ζητήματα, διότι στο αντικείμενο εργασίας μου φαίνεται να υπάρχει σημαντική έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού και διότι ζω στο Λονδίνο, μια πόλη πολυπολιτισμική , ανοιχτόμυαλη και φιλόξενη που πήρε δυναμικά θέση υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε.
2 Σχόλια
Η προσωπική μου άποψη πάνω στο θέμα είναι ότι έξοδος του Η.Β. από την Ε.Ε. είναι μεγάλο λάθος και θα κάνει πιο δύσκολη τη ζωή των Βρετανών και των Ελλήνων εσωτερικού και εξωτερικού…
Πάντως τα παιδιά αυτά του εξωτερικού δεν θα πρέπει να ανησυχούν από την έξοδο του Η.Β. Στη χειρότερη ίσως χρειαστεί να αλλάξουν χώρα, να πάνε δίπλα στη Σκωτία ή στη Γερμανία.
Για το μόνο που θα ανησυχούσα αν ήμουν στο εξωτερικό είναι οι νεοέλληνες στην Ελλάδα που ψηφίζουν. Οι τύποι είναι ικανοί να μας βγάλουν από ευρώ και Ε.Ε. και τότε θα αρχίσουν τα πραγματικά προβλήματα για τους Έλληνες μετανάστες και τους εδώ…
Να γυρίσουν στο Αγρίνιο να βάλουν καπνά!