Σε όλη τη χώρα -και καθώς το καλοκαίρι δεν υποχωρεί με τίποτε για να προϊδεαστείς να γυρίσεις οριστικά στην πόλη για δουλειά –το σοβαρότερο θέμα συζήτησης δεν είναι βέβαια αν απελευθέρωσαν Αμερικάνοι το Νταχάου ή το φαντάστηκε ο Ρομπέρτο Μπενίνι σε μια ταινία(σ.σ. μόνο εδώ μπορείς να ακούσεις κάτι τέτοιο από την υπεύθυνη Γ.Γ. Δικαιωμάτων!), παρά είναι ο Γιάννης ο Αντετοκούνμπο.
Πραγματικά θα πρόκειται για παγκόσμιο κατόρθωμα το να τσακωθούμε μαζί του και με την οικογένειά του, να του δείξουμε πόσο σκληροί γινόμαστε με τους δικούς μας και πόσο καλοί είμαστε στους εμφύλιους! Να τον κάνουμε να ξεχάσει πως ήταν από τις λίγες φορές που βάλαμε στην άκρη το χρώμα και αποδεχτήκαμε τόσο πολύ έναν τύπο που έχει και τους δύο γονείς του «ξένους», γεννημένους αλλού.
Βέβαια, με τρεις υποσημειώσεις: ότι τον λένε Γιάννη(με δύο «νι») και όχι Αμπουμπακάρ. Ότι ήταν πατριώτης και το έδειχνε. Και ότι φαινόταν από μικρός ότι θα παίξει ΝΒΑ. Άλλο Γιάννης με δυο γονείς αφρικανούς και πρώτο θέμα στο ΝΒΑ και άλλο Γιάννης με δυο γονείς αφρικανούς και πόρτα σε μαγαζί στη Πατήσια, ε;
Να μην ξεχνάμε επίσης πως στην κουβέντα εμπλέκεται και η ομοσπονδία του μπάσκετ, δηλαδή ένας άνθρωπος που διοικεί από τότε που βγήκαν οι λάσπες, ούτε θυμάται κανείς την ακριβή ημερομηνία: ο Βασιλακόπουλος. Όχι μόνο με το ΝΒΑ ήταν ικανός να τσακωθεί ο συγκεκριμένος για να δείξει ότι δεν μασάει από μεγαλοκαρχαρίες αλλά και με τον Κιμ Γιονγκ Ουν τον ίδιο. ΠΑΣΟΚ παλιακό, εποχής Κουλούρη και Κατσιφάρα(όχι του δικού μας!), αν εννοείτε…
Τώρα, δυστυχώς, διαβάζουμε πονήματα του στυλ «ένας Νιγηριανός χρωστά στην Ελλάδα που τον ανέδειξε», «προτίμησε τα χρήματα των Μπακς από το εθνόσημο» και «γύρισε την πλάτη στη χώρα που του τα έδωσε όλα»! Ξέχασαν όλοι πως δεν ήταν ένας μαύρος νεαρός Έλληνας με αμφιβολίες για την σοβαρότητά μας, όπως ίσως θα έπρεπε. Αλλά ήταν κάποιος που όπου πήγαινε σήκωνε την ελληνική σημαία μοιράζοντας πολλά εγκεφαλικά σε διάφορους λευκούς Έλληνες ακροακραίους όλων των αποχρώσεων!
Φυσικά υπάρχει και η ασχετοσύνη σχετικά με το τι είδους δέσμευση απαιτεί ο επαγγελματισμός επιπέδου ΝΒΑ αλλά και οι ανόητες συγκρίσεις με τον Νοβίτσκι, τον Γκασόλ και άλλους «που πάντα τα έδιναν όλα στην εθνική τους». Ξεχνούν όλοι τι είναι να γίνεις στα 22 σου πρότζεκτ 100 εκατομμυρίων και η ομάδα σου να έχει καεί σε δυο χρόνια τρεις φορές από τραυματισμένους που είχαν τεράστια συμβόλαια. Τι σημαίνει να είσαι «next big thing» για το κορυφαίο αθλητικό θέαμα του κόσμου.
Αλλά ξέχασα: «ο Νιγηριανός δεν είναι τραυματίας, θέλει να γλιτώσει αγώνες». Ε, κάπως έτσι θα γελάει ο κόσμος μαζί μας σύντομα. Θα τον προγκήξουμε κι αυτόν και θα λέμε μετά για τη χώρα που «τρώει τα παιδιά της»…
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
Ο Giannis εκανε ενα ταξιδι στην Κινα για καποιον χορηγο (αμερικανικη εταιρια, που πουλαει αυτοκολλητα τσιροτα, με εδρα στη Σαγκαη) κι εκει… ολως τυχαιως διαπιστωθηκε προβλημα τραυματισμου απο τη γυμναστρια των Milwaukee Bucks ονοματι Suki Hobson! (εδω, οποιος ηταν ακομα ορθιος σιγουρα ταβλιαστηκε….)
Ειναι απλο το πραγμα! Ο Giannis, που με καθε ευκαιρια φασκιωνοταν τη σημαια, προτιμησε να υποκυψει στις πιεσεις της ομαδας του, που δεν ειναι κι απο κεινες που “σαρωνουν” καθε χρονο και που τον θεωρει “next big thing” και να αποσυρθει απ’ την εθνικη για να μη ρισκαρει πιθανο τραυματισμο ή τη δεδομενη καταπονηση απο τη συμμετοχη του σε ενα τοσο δυνατο και απαιτητικο τουρνουα οπως το eurobasket.
Ο καθενας κανει τις επιλογες του, οπως εκαναν στο παρελθον και ο Gasol και ο Novitski και αλλοι. Κακως κατηγορουν τον Giannis αυτοι που τον κατηγορουν γιατι το παιδι εχει βιωσει τί θα πει πεινα κι απ’ το Milwaukee τρωει ψωμι και τρωει καλα και θα φαει ακομα καλυτερα στο μελλον.