Ένα χαρακτηριστικό των γιορτών φέτος είναι πως μοιάζουν προεκλογικές. Ένα άλλο είναι όμως πως πολύς κόσμος έρχεται από την Αθήνα και-περιέργως- μοιάζει να μην είναι κατασταλαγμένος τι θα ψηφίσει. Πολλοί θέλουν να μάθουν «κανένα νέο» από την εδώ πολιτική κατάσταση και οι κινήσεις της κεντροαριστεράς δεν είναι πλέον δεδομένες. Πολλοί είχαν πάρει την άγουσα να φύγουν από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας για πιο….ριζοσπαστικές αγκαλιές αλλά πλέον μπλέκονται και με τις…. «γαπικές» κινήσεις και με τις… ποταμίσιες και με τις ανεξαρτησίες. Εκεί που ήταν μπερδεμένος ο κόσμος στις άκρες του πολιτικού φάσματος, τώρα έχει πολυδιασπαστεί το κέντρο. Μοιραία η κουβέντα περνάει από τις δουλειές ή μάλλον από την απουσία αυτών. Σε μια περιοχή που εργάζονται μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι αυτοαπασχολούμενοι και εισόδημα έχουν κάτι ψιλά οι πρώτοι, κάποιοι από τους δεύτερους και μόνο εν μέρει οι συνταξιούχοι και ορισμένοι αγρότες, είναι λογικό να υπάρχει τρικυμία για την λεγόμενη αγορά. Περιέργως το ίδιο συμβαίνει και στις μεγαλύτερες πόλεις πλέον. «Μην κινδυνολογείς», είναι η ατάκα των ημερών αλλά όλοι έχουν ξεχάσει πως εδώ και σχεδόν 60 χρόνια η οικονομία μόνο «ανέβαινε» και τα τελευταία 5 χρόνια μόνο «κατεβαίνει», ενώ όλοι έχουν ξεχάσει πως είναι να γκρεμίζεται. Γιατί τέτοιο πράγμα δεν το έχει ζήσει κανένας μας, ούτε καν οι πατεράδες μας, αυτοί που άρχισαν να δουλεύουν στα τέλη του ’50.
Η οικονομία είναι ψυχολογία όλοι το ξέρουν αυτό. Με την ψυχολογία που όλοι ξέρουν δεν έσκισαν κιόλας οι ανοιχτές Κυριακές, ειδικά η σημερινή που μπήκε στο κάδρο μετά από…ξαφνική τροπολογία ρίχνοντας νερό στον μύλο όσων λένε ότι όλα αυτά γίνονται σαν δώρα στα πολυκαταστήματα. Αλλά στην Αθήνα έξω από ένα βιβλιοπωλείο είχε ανθρώπινη αλυσίδα από απεργούς υπαλλήλους στον κλάδο, ενώ όλα τα άλλα ανταγωνιστικά βιβλιοπωλεία ήταν ανοιχτά! Έπεσαν προσαγωγές, μηνύσεις, πήγαν και τα ΜΑΤ κι έδεσε το γλυκό. Ο «Ιανός» κατήγγειλε ότι όπως δεν ρώτησε η κυβέρνηση τα υπόλοιπα μαγαζιά γι’ αυτή την Κυριακή δεν ρώτησε και το συγκεκριμένο κι αναρωτήθηκε γιατί πάντα γίνεται ο χαμός σε αυτό. Διότι είναι παράδοση οι κινητοποιήσεις σε αυτό το βιβλιοπωλείο(από «τους συγκεκριμένους» και με «τσαμπουκάδες» όπως αναφέρει).
Οι απεργοί του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου έβγαλαν ανακοίνωση για την εργασιακή αξιοπρέπεια, για το δυνάμωμα του αγώνα τους, για οργάνωση στο χώρο δουλειάς και για ολοκληρωτική κατάργηση της εκμετάλλευσης μια μέρα (δίνοντας κι ένα σαφές πολιτικό στίγμα). Δεν απάντησαν όμως γιατί μόνο στον «Ιανό» και όχι σε «Πολιτεία», «Public», «Πατάκη», «Ελευθερουδάκη», «Πρωτοπορία» όπως αναφέρει το συγκεκριμένο μαγαζί.
Κανονικά πράγματα δηλαδή. Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Αλλά η ερώτηση παραμένει: Υπάρχει συνδικαλισμός που δεν είναι για όλους; Υπάλληλοι είναι πιο… τσαντισμένοι με κάποια μόνο καταστήματα; Και για να θυμηθούμε και κάποια παλιά φαινόμενα, κάποια μαγαζιά ανοίγουν πιο άνετα από θέμα αντιδράσεων για τις εργασιακές σχέσεις από ότι άλλα; Κι ας έχουν όλα τις ίδιες εργασιακές σχέσεις τελικά;
Γ.Σ.