Δεν χρειάζεται να είναι κανένας πολιτικός αναλυτής για να καταλάβει ότι οι εκλογές που θα έρθουν θα είναι πιο…κυοφορούσες που έχουν συμβεί ποτέ.
Ο κατακερματισμός που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις καθώς και η δημοσκοπική άνοδος νέων δυνάμεων έχει ήδη αλλάξει το σκηνικό. Παράλληλα, λόγο στη επόμενη μέρα φαίνεται να έχουν ακόμη και χώροι που δεν αναμένουν μεγάλα κέρδη ή που ότι και να βγάλει η κάλπη έχουν εξηγήσει ότι στόχος είναι η ανατροπή του πολιτικο-οικονομικού συστήματος. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν κόμματα όπως η Δράση και στη δεύτερη το ΚΚΕ ή-από τελείως διαφοροποιημένη ιδεολογική αφετηρία-η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Συγχρονως, εκτός του ότι 8 ή 9 κόμματα εμφανίζονται να μπαίνουν στη Βουλή για πρώτη φορά υπάρχουν τέσσερα σημαντικά στοιχεία που δεν έχουν εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε.
1. Δυο εβδομάδες πριν τις εκλογές και τα μεγάλα κόμματα όχι απλά δεν συσπειρώνονται αλλά παρουσιάζουν την ακριβώς αντίστροφη στάση της αποσυσπείρωσης. Παράλληλα οι κρίσιμοι ετεροδημότες άλλων εκλογών μπορεί είτε να μην μετακινηθούν για οικονομικούς λόγους βοηθώντας ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., είτε να έρθουν στη επαρχία να ψηφίσουν «θυμωμένα», κάτι που θα δώσει πλεονέκτημα σε ΣΥΡΙΖΑ,ΚΚΕ, ΔΗΜ.ΑΡ, Αν. Έλλληνες και-ίσως-την ακροδεξιά Χρυσή Αυγή.
2. Οι εκλογές γίνονται 5 μέρες από τη Πρωτομαγιά και ενδεχόμενες παρεκτροπές μπορεί να αξιοποιηθούν από τις συστημικές δυνάμεις για να φοβηθεί ο μέσος πολίτης, αλλά και από τα άκρα για να απαξιώσουν είτε το αποτέλεσμα είτε ακόμα και την αξία των εκλογών στην πολιτική ζωή!
3. Οι μετεκλογικές συμμαχίες ή οι μη- συμμαχίες που θα φέρουν συνεχόμενες εκλογές μπορεί να χρησιμοποιηθούν σαν «μπαμπούλας», ενώ και οι συμμαχίες πριν τις εκλογές πολλές φορές απογοητεύουν όπως έγινε με το εγχείρημα Καμμένου-Δημαρά, που μάλλον έκοψε δυναμική από τον πρώτο.
4. Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. μπορούν ακόμη και με ένα 42% αθροιστικά να έχουν 170 έδρες μαζί ή με λίγο παραπάνω σχεδόν 180, αν το ποσοστό των εκτός βουλής σχηματισμών ξεπεράσει το 14%. Να αποβεί δηλαδή προς όφελός τους η πολυδιάσπαση της ψήφου. Τότε όμως, μόνο οι δυο τους, θα μπορούν να κυβερνήσουν;
Τις τελευταίες μέρες, πάντως, παρατηρείται και ένα…χωροταξικό χάσμα στην πρόθεση ψήφου καθώς φαίνεται ότι αλλιώς θα ψηφίσουν οι πόλεις και αλλιώς τα χωριά ακόμη και σε δήμους όπως το Αγρίνιο που περιλαμβάνουν ένα ετερόκλητο φάσμα ψηφοφόρων. Στο Αγρίνιο, για παράδειγμα, δεν υπάρχουν τα προβλήματα της Πάτρας ή της Αθήνας που θα οδηγήσουν πολύ κόσμο στην αγκαλιά των ακραίων, αλλά υπάρχει το θηρίο της ανεργίας που θα οδηγήσει πολλούς σε ψήφο με βάση την υπόσχεση για δουλειά. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Ένα συνεχώς αυξανόμενο κομμάτι του πληθυσμού που είναι γηρασμένο (και στον αστικό και στον αγροτικό πληθυσμό)και που αναμένεται να προσπαθήσει να εκφραστεί στην κάλπη σα να διαφυλάσσει τη σύνταξή του. Για το λόγο αυτό οι νέοι του Αγρινίου και ειδικά του κέντρου, που καθημερινά ζυμώνονται με δεκάδες ιδέες και παραστάσεις, μπορεί να ψηφίσουν εντελώς διαφορετικά από τους μεγαλύτερους και τους αγρότες-κτηνοτρόφους σε σημείο που να εκπλαγούν από το αποτέλεσμα. Οι προτεραιότητες μέσα στο κέντρο της πόλης είναι τα οικονομικά βάρη σε σχέση κα με την ανεργία και τα μέτρα που έχουν επιβληθεί, ενώ στην περιφέρεια που η κρίση χτυπά λιγότερο, εξαιτίας του ότι οι άνθρωποι έχουν μια σχετικά αυτονομία, πρώτιστο κενό είναι εκείνο της μη αστυνόμευσης και της έλλειψης ασφάλειας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους τα κόμματα θα πρέπει να περιμένουν στην περιοχή μας διαφορετικά πράγματα από διαφορετικές περιοχές. Είναι γνωστό ότι στη Ναυπακτία, το Ξηρόμερο και τα πιο απομακρυσμένα χωριά εντός των διευρυμένων δήμων οι πολίτες δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν α) μικρά κόμματα β) κόμματα που δεν έχουν «εξαντληθεί» γ) κόμματα που δεν καταγγέλλουν τη σχέση βουλευτή-ψηφοφόρου(αυτό σημαίνει, δυστυχώς, κόμματα που υπόσχονται) δ) αντιευρωπαϊκά και ε) κόμματα που θα φοβίσουν. Σαν αποτέλεσμα, χωριά ολόκληρα «απειλούν» και δεν το κρύβουν, ότι θα ψηφίσουν ακροδεξιά και μάλιστα την πιο ακραία και φοβική. Αντίθετα στο Αγρίνιο για πρώτη φορά αναμένεται να καταποντιστεί ο δικομματισμός που είναι από τους υψηλότερους παραδοσιακά στη χώρα, με ποσοστό που έχει φτάσει και την περιοχή του…90%, χωρίς να ξέρει κανείς αν θα επικρατήσει η Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ σαν πρώτο κόμμα! Το σίγουρο είναι ότι θα βγει ενισχυμένη η Αριστερά αλλά εδώ υπάρχει ένα άλλο σταυρόλεξο. Για πρώτη φορά θα έχει αξιοπρόσεκτες επιδόσεις ο ΣΥΡΙΖΑ(που έχει συνήθως χαμηλά ποσοστά) ή θα πάρει τη μερίδα που αναλογεί στο ΠΑΣΟΚ η ΔΗΜ.ΑΡ με υποψήφιο μάλιστα τον Φώτη Κουβέλη; Και τελικά η διαφαινόμενη ενίσχυση του ΚΚΕ μπορεί να το φτάσει ακόμα και πολύ κοντά στα δυο αστικά κόμματα; Ίδωμεν.
Γ.Σ.