“Αυτό είναι η δημοκρατική νομιμότητα, να έχει την πρωτοβουλία η Δικαιοσύνη”! Χαχα! Τι ώρα; Έχουμε πλάκα τελικά μη μου πείτε; Χτες το μεσημέρι που είχαν αφεθεί ελεύθεροι οι τρεις της Χ.Α. και μοίραζαν κλωτσιές στους αλήτες και ρουφιάνους φωτορεπόρτερ, είχαμε “παγωμάρα για τις εξελίξεις και μούδιασμα στη Βουλή”. Τον δεν πρωθυπουργό να ρωτάει πως κι έγινε αυτό αλλά να δηλώνει εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Και να παίρνει τη σκυτάλη το δελτίο του Mega για να αποτελειώσει την υπόθεση με τον Τσίμα να εξηγεί πως ότι και να κάνει η δικαιοσύνη εκείνος ξέρει την υπόθεση και τα υπόλοιπα περιττεύουν. Για δε τις συνωμοσίες, όρεξη να ‘χεις να διαβάζεις. Τα πάντα όλα, τυλιγμένα με βαριές πένες και ενδελεχείς αναλύσεις που κατά τις 4 το πρωί ήταν άχρηστες αλλά είχε λήξει η βράδια πια…Και έμεινε η χαρά και σε κομματικούς διαφόρων χώρων που για τους δικούς τους λόγους αναλόγως έβρισκαν όλα αυτά πολύ ελπιδοφόρα για το μέλλον(τους).
Το θέμα είναι απλό. Δεν το ξέρουμε το σπορ της δημοκρατίας. Οι πιο πολλοί έλεγαν χτες ότι έχασε την υπόθεση ο Σαμαράς! Άλλοι έλεγαν ότι οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν! Και όλοι μαζί έψαχναν αν όλα αυτά τα σπρώχνουν οι Αμερικάνοι, οι Γερμανοί ή οι Οβραίοι. Στη σελίδα της Χ.Α. για παράδειγμα από μέρες παίζει ένας Σπαρτιάτης και από κάτω ένα ποίημα του Καρυωτάκη που εγκαλεί τους Αμερικάνους φυσικά, δείχνοντας και το ποιοι έχουν το προβάδισμα σε όλο αυτό. Επειδή εμείς δεν προλαβαίνουμε να μάθουμε πως λειτουργεί η δημοκρατία καιρός είναι να προσπαθήσουμε να μάθουν τα παιδιά μας…
Κάτι τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό: Είδα ένα κείμενο σε εφημερίδα και διαδίκτυο πολύ έγκυρου συναδέλφου που συγκρίνει κάποια παλιά διένεξη δική μου με τη δίωξη που υπέστη άλλος συνάδελφος τις τελευταίες μέρες από στέλεχος της Χ.Α που τον πήγε στα δικαστήρια και έκανε την αστυνομία να τον συλλάβει. Θέλω να πως ότι τα δύο παραδείγματα μπορεί να μοιάζουν στο ότι δημιουργούν εμπόδιο στη δουλειά του δημοσιογράφου(δεν λέω λειτούργημα γιατί στην Ελλάδα όλοι λειτούργημα κάνουν). Εκεί όμως σταματά και πάσα ομοιότητα. Το να μη σε χωνεύουν ή να σε βρίζουν κάποιοι θερμόαιμοι δεν είναι το ίδιο με το να σε στέλνουν στα δικαστήρια μέλη ενός χώρου που θέλει περιορισμό των ελευθεριών. Η διένεξη μέσω μια μπροσούρας δεν είναι το ίδιο με την ποινικοποίηση και σε τελική ανάλυση το πρώτο λύνεται από την ίδια την κοινωνία και το να θέλει(γιατί μπορεί να μη θέλει) να το καταδικάσει. Το δεύτερο είναι βαθιά πίστη σε μεθόδους. Διότι δεν είναι το ίδιο κάποιος αντεξουσιαστής που σε θεωρεί εχθρό(όλα αυτά εννοείται αν δεν έχει ασκηθεί σωματική βία)και το ίδιο οι ιδέες του ολοκληρωτισμού και της ανελευθερίας.
Βέβαια το πρόβλημα είναι ότι εμείς είμαστε μόνοι μας με αποσπασματική αλληλεγγύη χωρίς επί της ουσίας κατοχυρωμένο το…λειτούργημά μας. Και με κάποιο μαγικό τρόπο έχουμε καταφέρει να μας σιχαίνονται ελευθερόφρονες και φασίζοντες εξίσου!
Γ.Σ.