Τι έγινε ρε παιδιά; Πρόλαβε ο Πορτοκάλογλου κι έβγαλε ένα τραγούδι για την κρίση και χαλάστηκαν οι Φρουροί της Επανάστασης; Αυτοί οι δικοί μας λέω κι όχι οι άλλοι που φρουρούν εδώ και χρόνια την επανάσταση των Αγιατολάχ στο Ιράν. Διότι κι εκεί, να μην ξεχνιόμαστε, επανάσταση έκαναν…
Αλλά εδώ; Ποιο είναι το πρόβλημα και γέμισαν με κατάρες κι αναθέματα τα social meda; Επειδή ο άνθρωπος έγραψε ότι “νικητές και νικημένοι χάσαμε όλοι μαζί”; Αφού ρε παιδιά σας θυμίζει τόσο πολύ Πάγκαλο αυτός ο στίχος γιατί πέντε χρόνια δεν μας βγάζατε τους στίχους τους δικούς σαν να τους δούμε και γραμμένους;
Μόνο την αστυνομία στο ίντερνετ ξέρουν κάποιοι να κάνουν. Δεν ξανακούστηκε πουθενά τόσος κόσμος να μιλάει για κρίση(σήμερα είναι σε καταστολή-έχει τριήμερο…)και για ανθρωπιστική έκτακτη ανάγκη και η Τέχνη να είναι απούσα από όλα αυτά. Σε όλο τον κόσμο βγήκαν έργα, βγήκαν τραγούδια, γράφτηκαν ποιήματα, φτιάχτηκαν πίνακες, εδώ νέκρα, Λάνθιμος κι άγιος ο θεός…
Κι έτσι μείναμε με το πιο επανασταστικό τραγούδι που έχουμε ακούσει να είναι του Στέλιου του Καζαντίδη ο σπαραξικάρδιος λυγμός σε μια διαφήμιση για μπύρα. Εκεί Κότσιρες και Πυροβολάκηδες μαζί με την παλιά μαγκιά του Μαργαρίτη απλά έφτασαν να μας πουν το βαθύ υπονοούμενο “…και να φτιάξω μια καινούρια κοινωνίας άλληνε(sic)”…
Έπεται χαμός. Δεν θα το αφήσουν έτσι αυτό οι επιτροπές Ζωής και Χαράς. Θα ερευνήσουν ποιος πλήρωσε τον Πορτοκάλογλου και κατόπιν θα παραγγείλουν χιλιάδες έργα για να ξεπλύνουν την ντροπή.
Τους διαφεύγει το εξής: οι ταλαντούχοι, οι ευαίσθητοι, οι καλλιτέχνες ξέρουν πολλά περισσότερα από όσα λένε. Βλέπουν και την πείνα, βλέπουν και την αλητεία των τραπεζών. Αλλά δεν τα ερμηνεύουν όλα όπως ο Νικολόπουλος.
Κι εκεί υπάρχει το καλλιτεχνικό κενό που εξαγρίωσε τόσον πολύ κόσμο…
Παλιά λογόκριναν τα καθεστώτα. Τώρα οι “πολίτες” δια του διασυρμού…
Γ.Σ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO