Σήμερα είναι η Παγκόσμια ημέρα του παιδιού. Χθες επίσης συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από τότε που η γενική συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε τη διακύρηξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όπως αντιλαμβάνεστε το μήνυμα που εκπέμπουν και οι δύο ημέρες, είναι για τη χώρα μας επίκαιρο όσο ποτέ. Ο μικρός Αλέξης δεν είναι ούτε ήρωας ούτε σύμβολο. Ήταν και θα είναι για όλους μας ένα παιδί σαν όλα τα άλλα, γεμάτο όνειρα και φιλοδοξίες. Ο θάνατος του έμελλε να αποτελέσει, είτε μας αρέσει είτε όχι, ένα γεγονός με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις για τον τόπο μας. Ο Αλέξης σε καμία περίπτωση δεν επεδίωξε την «επανάσταση» που πολλοί ευαγγελίζονται. Σίγουρα όμως, ονειρευόταν και αυτός έναν άλλο κόσμο, όπου η φωνή των παιδιών, των εφήβων και των νέων δε θα περνούσε απαρατήρητη. Σίγουρα κάποτε σιγοτραγούδησε και αυτός το τραγούδι του «Πρήγκιπα των Εξαρχείων»… Αφιερωμένο λοιπόν σε κάθε Αλέξη που έφυγε πρόωρα και άδικα από ετούτη τη ζωή…