Απ’ ό,τι έχω καταλάβει – και φαίνεται αυτό περισσότερο τώρα προεκλογικά – μέσα απ’ την παρατεταμένη περίοδο κρίσης κι αφού ως πολίτες φτάσαμε να επιβιώνουμε απ’ τη φιλανθρωπία, δε διδαχτήκαμε τίποτε και δεν αφυπνιστήκαμε. Μάλλον ήμασταν και είμαστε μοιρασμένοι κι ας κάναμε όλοι τους αγανακτισμένους.
Απ’ τη μεριά υπήρχαν εκείνοι που όντως εξαθλιώθηκαν με τους πετσοκομμένους μισθούς και συντάξεις, με απανωτά χαράτσια κι ανεργία, απ’ την άλλη όμως υπήρχαν και πάρα πολλοί που ήταν βολεμένοι απ’ το παρελθόν και συνεχίζουν να είναι, περνώντας χωρίς προβλήματα, αντέχοντας την κρίση, αφού έκαναν περιουσίες ακόμα και για τα εγγόνια τους – που λέμε – κι ας παρίσταναν «τον ψόφιο κοριό», κλαψουρίζοντας μαζί με τους υπόλοιπους, παριστάνοντας τους «δήθεν» αγανακτισμένους.
Αυτοί της δεύτερης κατηγορίας, άρχισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους τώρα που πάμε για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου. Από κωλοτούμπα σε κωλοτούμπα το πάνε! Εκείνους που έβριζαν, που κατηγορούσαν κι ορκίζονταν πως δεν θα τους ξαναστηρίξουν, ξαφνικά τους βλέπουμε να πηγαίνουν από κοντά τους και πάλι, να γράφονται στους συνδυασμούς τους και να ζητάνε κι απ’ τους υπόλοιπους στήριξη και ψήφο! Το τι λέγανε πριν, πάει, το πήρε ο αέρας! Τώρα θα δείτε τι έργα θα φτιάξει ο τάδε δήμαρχος ή περιφερειάρχης εάν ξαναεκλεγεί, μας λένε. Γιατί δεν τα έφτιαχναν μέχρι τώρα; Έχουν εξηγήσεις: Άλλοι δίνουν ως δικαιολογία το ότι δεν είχαν χρήματα γιατί τους καταχρέωσαν οι πρώην δήμοι κι έπρεπε να ξεχρεώσουν, άλλοι ισχυρίζονται ότι δεν πρόλαβαν (!) να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα του «Καλλικράτη» κι άλλοι – άκουσον, άκουσον – ότι δεν έκαναν έργα, δήμαρχοι ή περιφερειάρχες, γιατί τους κοντράραμε και τους καταγγέλλαμε! Ναι, κατηγορήθηκα κι ο ίδιος σε μια συγκέντρωση τελευταία στο χωριό μου, ότι με τις καταγγελίες μου έκλεισα πόρτες κι από πείσμα μας τιμώρησαν! Από μεμονωμένους «κωλοτούμπηδες» φυσικά κι όχι απ’ τους υπόλοιπους. Αν τους ψηφίσουμε τώρα, συνεχίζουν να λένε όλοι αυτοί οι συνοδοιπόροι, θα κάνουν διπλά και τριπλά έργα! Νοοτροπία για όσκαρ διπλωματίας, υποκρισίας και βλακείας δηλαδή!
Σε παλιότερο άρθρο μου εδώ, με τίτλο «τα πήραμε στο κρανίο», κάποιος σχολιαστής έγραφε από κάτω – αντικρούοντας την προτροπή μου να μην εμφανιστούν ως υποψήφιοι όσοι δεν έχουν «λευκό μητρώο» – επί λέξει τα εξής: «πολύ σωστά, αλλά σας διαφεύγει ο παράγοντας της ηθικής αυτουργίας! Μιλάμε για το 50% του Εκλογικού Σώματος που είναι βουτηγμένο στην ιδιοτέλεια, τη λαμογιά, το ρουσφέτι, τη φοροδιαφυγή, την πάσης φύσεως εξαπάτηση, την αργομισθία κλπ…. Όλοι αυτοί δε θα στήριζαν όσους δεν έχουν «λευκό μητρώο»; Τι θα γίνει μ’ αυτούς; Δε θα ψηφίσουν με γνώμονα την προστασία των «κεκτημένων» τους;;;». Το κράτησα αυτό στο μυαλό μου και τώρα βλέπω πόσο δίκιο είχε! Ειλικρινά, ποτέ δεν περίμενα τέτοια μεταστροφή και υποκρισία ατόμων που τους κατατάσσω εδώ στη δεύτερη κατηγορία, αυτή της «κωλοτούμπας»…
Κι έρχεται τώρα αβίαστα το ερώτημα: Αλήθεια, δε θ’ αλλάξουμε ποτέ νοοτροπία εμείς οι απλοί πολίτες που καλούμαστε ν’ αναδεικνύουμε τους καλύτερους να μας κυβερνούν – υπηρετούν; Όσοι είναι βουτηγμένοι μέσα στην ίδια λάσπη μαζί με τους υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες κι αργότερα βουλευτές, υπουργούς και κόμματα, θα συνεχίσουν και πάλι κοινή πορεία «…από ιδιοτέλεια και για να μη χάσουν τα κεκτημένα τους», χωρίς να σκέφτονται ούτε το μέλλον των ίδιων τους των παιδιών; Θα τα χώσουν κι αυτά στον ίδιο βούρκο; Και οι υπόλοιποι που αλλιώς ονειρευόμαστε το μέλλον αυτής της χώρας και προσπαθούμε διαρκώς, απ’ όποιο πόστο ο καθένας, για ένα καλύτερο αύριο, πως θα συμπεριφερθούμε;
Για μένα, ένας είναι ο τρόπος: Να τους περάσουμε όλους από ψιλό «κόσκινο»! Τους γνωρίζουμε και μας γνωρίζουν, ξέρουμε ποιοι είναι ηθικοί και ποιοι όχι, ποιοι πάνε με γνώμονα την προστασία της «λερωμένης φωλιάς» τους και ποιοι να προσφέρουν στην κοινωνία πραγματικά. Ν’ αναδείξουμε τους άξιους και να κάνουμε αγώνα γι’ αυτούς και να στείλουμε σπίτι τους – και στη φυλακή αν χρειαστεί – όλους όσους έχουν ευθύνες για την κατάντια μας. Την τοπική μας κατάντια τώρα και την εθνική μας κατάντια αργότερα. Έκκληση κάνω: Μην παρατάμε τον αγώνα για κάθαρση και να μπούμε στον αγώνα αυτόν όσοι περισσότεροι γίνεται. Είναι η στιγμή της δικής μας ευθύνης. Μην τους φοβόμαστε! Το’ χω ξαναγράψει αυτό πολλές φορές. Ζαλισμένοι και τρομαγμένοι είναι όλοι όσοι έχουν διαπράξει από πλημμελήματα μέχρι κακουργήματα. Τρέμουν κι εμάς και τη δικαιοσύνη. Και οι λίγοι «προστάτες» που τους απέμειναν, σύντομα θα εξαφανιστούν και θα βρεθούνε μόνοι και …τσίτσιδοι.
Πανστρατιά, λοιπόν, για να ξεβρωμίσει ο τόπος και να παραδώσουμε στη νέα γενιά και τα παιδιά μας μιαν άλλη Ελλάδα, απαλλαγμένη από παρασιτικά και διεφθαρμένα καθεστώτα. Στο χέρι μας είναι! Ή τώρα ή ποτέ! Αρχίζοντας απ’ τις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Και τούτη τη φορά πρόκειται για ολόκληρη πενταετία. Αλλιώς, τέρμα η κλάψα απ’ όλους μας…
Υ.Γ.: Αυτή τη φορά θα ήθελα σχόλια με ανταλλαγή απόψεων. Όχι για μένα! Με γνώμονα την αφύπνιση όσων περισσότερων γίνεται για ανάδειξη – τούτη τη φορά – άφθαρτων ατόμων και με όρεξη για κοινωνική προσφορά. Γιατί τώρα θα ψηφίσουμε για μια ολόκληρη πενταετία! Στο διάολο τα κόμματα και τα μνημόνια! Στην πράξη καταργούνται αυτά και όχι με λόγια! Κι όσοι έχουμε – και να γίνουμε ακόμα περισσότεροι – στοιχεία διαφθοράς σ’ ολόκληρο το φάσμα της αυτοδιοίκησης, απ’ το αμαρτωλό παρελθόν μέχρι σήμερα, να τα προωθούμε εκεί που πρέπει. Δικαιοσύνη κι Ελεγκτικοί Μηχανισμοί, κάνουν καλά την δουλειά τους σήμερα. Και να το συνεχίσουμε αυτό και μετά τις εκλογές και να γίνουμε στρατός ολόκληρος. Να γίνουμε η σκιά τους και η εξωτερική τους αντιπολίτευση! Μόνο έτσι θα κλείσουμε – εμείς οι πολίτες – τον κύκλο της διαφθοράς. Σειρά έχει τώρα η τοπική αυτοδιοίκηση.
4 Σχόλια
Συμφωνώ απόλυτα .Μια ζωή τα ίδια πρόσωπα μας κυβερνάνε.Δεν υπάρχουν άλλοι.Το Αγρίνιο από μεγαλούπολη κι εμπορικό κέντρο που ήταν,κατάντησε έρημο με λουκέτα στα μισά μαγαζιά.οι μόνοι επισκέπτες είναι οι κάτοικοι των γύρω περιοχών οι οποίοι έχουν πληγεί οικονομικά από την κρίση.Τουριστικό ενδιαφέρον δεν υπάρχει,ανάπτυξη δεν υπάρχει,για ποιο λόγο κανείς να μας επισκεφτεί.Όσο για τους κλέφτες να τους καταγγέλλουμε.Σωστά γράφει ο κύριος Παπαδόπουλος!
κ. Ροδίτη, γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτά που γράφω είναι μια ουτοπία. Όπως το λες, είμαστε “μια κοινωνία αποχαυνωμένη… κ.τ.λ., κ.τ.λ….” Ξέρεις,όμως, όταν τα γράφω (κι αγωνίζομαι γι’ αυτά που γράφω), ξαλαφρώνω. Οι πρώτοι που διαβάζουν τα γραπτά μου, είναι τα ίδια μου τα παιδιά και μπορώ να τα κοιτάω κατάματα, χωρίς ντροπή! Ποτέ μου δε ζήτησα ρουσφέτι από κανέναν, ούτε για τον εαυτό μου, ούτε για τα παιδιά μου, γι’ αυτό και τούς τα “χώνω” κανονικά και τούς κυνηγάω ανελέητα. Εκείνο που με φοβίζει περισσότερο, είναι ότι – δυστυχώς, απ’ ό,τι φαίνεται – έτσι θα παραμείνουμε… Δούλοι για πάντα!!!
Κύριε ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕ Τη καλησπέρα μου.Δυστυχώς η ανακύκλωση καλά λειτουργεί.Τα ίδια υλικά ξανά στην έκθεση του καταστήματος τηςπολιτικής.Τα πρόβατα πάλι θα φάνε το ίδιο φαγητό για να καταλήξουν στο σφαγείο. Δεν ξυπνάνε με τίποτα.Δεν έχουν τη δύναμη ούτε να βελάξουν πόσο μάλλον να απομακρυνθούν απο τους ΛΥΚΟΥΣ που καραδοκούν.Αυτή την εποχή οι ΛΥΚΟΙ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΣΑΡΚΟΦΑΓΩΝ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ.ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΟΗ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΕΝΗ!!!!!!!!! ΣΦΑΓΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΟΙΔΩΝ.
Βρε σεις του Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Καστανούλας (του χωριού μας), που έχετε έδρα την Αθήνα, κατάπιατε τη γλώσσα σας? Μόνο η Αντωνία αξίζει κι ας μην είναι μέλος, που αναδημοσιεύει τα άρθρα μου (κι αυτά που αφορούν το χωριό μας) απ’ το agrinionews.gr στο προσωπικό της site με τον τιμητικό τίτλο kastanoyla Aitoloakarnanias, αφού εσείς ούτε μία ιστοσελίδα δεν αξιωθήκατε να δημιουργήσετε (του Συλλόγου), κάτι που έχουν σήμερα όλοι οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι των χωριών μας? Δεν καταδέχεστε να μπείτε έστω κι εκεί να τα διαβάσετε? Ούτε ένα σχόλιο? Για όσα ειπώθηκαν στο χωριό μας στην τελευταία συγκέντρωση – και το αναφέρω σε τούτο το άρθρο – δεν έχετε άποψη? Αφού έτσι το θέλετε, δε σας έχουμε καμία ανάγκη! Έτσι κι αλλιώς, προβλήματα μας δημιουργείτε. Αφήστε μας, λοιπόν, ήσυχους να πολεμάμε με τα “θεριά” (δήμαρχο, αντιπεριφερειάρχη, περιφερειάρχη κ.τ.λ.) κι ασχοληθείτε με το καθαρά πολιτιστικό σας έργο εκεί στην Αθήνα… Ούτε τη γνώμη σας για το πώς θ’ αγωνιζόμαστε χρειαζόμαστε!