Σήμερα τα καφέ στο Αγρίνιο είναι κλειστά όπως πριν μέρες π.χ. ήταν κλειστά στην Καρδίτσα. Οι απόψεις για το θέμα είναι όπως πάντα πολλές και αποκλίνουσες. Δεν υπάρχει θέμα στην Ελλάδα που να υπάρχει μια μίνιμουμ αποδοχή κάποιων δεδομένων, κεκτημένων κλπ. Γι’ αυτό και ειδικά σε πόλεις σαν το Αγρίνιο χωρίς ξένο κόσμο, φοιτητές, τουρίστες/επισκέπτες, ίσως προσφέρθηκε το καλύτερο πεδίο να δοκιμάσουν πόσο θα καρφώνει ο ένας τον άλλο, πόσο ακτιβιστικά θα το δουν οι αντι-καπνιστές ή ποιος θα φωνάξει πιο δυνατά για δικαιώματα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι ιδιοκτήτες καφέ και μπαρ καλούνται να μάθουν τους πελάτες τους να καταργήσουν εν μέσω κρίσης μια συνήθεια δεκαετιών που τους κατατάσσει παγκοσμίως στην κορυφή σε ποσοστά. Να μάθουν τις γυναίκες-ειδικά της ελληνικής επαρχίας-που είναι σε ποσοστό πρώτες(!) σε κάπνισμα στον κόσμο, να το κόψουν. Συνήθειες που αποκτήθηκαν εδώ και πολλά χρόνια άγνοιας και μη ενημέρωσης στα σχολεία να καταργηθούν με ένα νόμο(;) που θα απαγορεύει το κάπνισμα που συνοδεύει ένα ποτό ή ένα καφέ. Φροντιστήριο δηλαδή καλών τρόπων, με χασούρα, πάνω στο επάγγελμα που άφησε το ίδιο το κράτος να γίνει η βαριά «βιομηχανία» της χώρας.
Ως μη καπνιστής θα μπορούσα να πω ότι ο νόμος εφαρμόζεται πλημμελώς ή ότι το κάπνισμα βλάπτει. Αλλά εδώ μιλάμε για ανθρώπους που πρέπει να γίνουν πειραματόζωα χωρίς κανένα προγραμματισμό και κυρίως χωρίς να μπορεί να τους πει το κράτος το ακριβώς θέλει να κάνει. Γιατί: α) αν ήθελε να φροντίσει για την Υγεία του κόσμου θα έκανε σοβαρή καμπάνια π.χ. με υποχρεωτική σήμανση σαν αυτή που έχουν τα πακέτα απέξω ή ακόμα και με υποχρεωτικές εικόνες από παθήσεις του καπνίσματος β) αν ήθελε έσοδα θα εφαρμοζόταν ο νόμος σε όλη τη χώρα και δεν θα υπήρχαν περιοχές που δεν έχουν ακούσει τίποτε γ) αν ήθελε να μας νουθετήσει και να γίνουμε δυτικοί πολίτες θα το έκανε πρώτα σε άλλους τομείς βάση κάποιας έκθεσης προόδου δ) αν ήθελε να μειώσει το κόστος της Υγείας από χρόνιες παθήσεις θα είχε ένα σύστημα όπου θα πήγαιναν οι χρόνια πάσχοντες για εξετάσεις γιατί οι πιο πολλοί πεθαίνουν γιατί δεν έχουν να κάνουν ένα καρδιογράφημα και ε) αν ήθελε να μάθουν οι νέες γενιές αλλιώς πολύ απλά θα απαγόρευε σε παιδιά να μπορούν να αγοράσουν τσιγάρα από το περίπτερο ή θα τηρούσε το νόμο που λέει ποιες ηλικίες δεν μπορούν να βρίσκονται σε χώρο με ποτά.
Γι’ αυτό η ερώτηση παραμένει. Τι στα κομμάτια θέλει να κάνει εν μέσω οικονομικής κατάρρευσης η κυβέρνηση, με νόμο που δεν εφαρμόζεται καν, στον κλάδο που η ίδια φρόντισε να γίνει ο μεγαλύτερος επαγγελματικός στην Ελλάδα; Καταλήγουμε στο ότι άλλο ένα μέτρο καλείται να εφαρμόσει, ως υποχρέωση για να φτιάξει μια συνολική κοινωνική εικόνα, για ένα λαό που πλέον δεν ξέρει τι να πιστέψει και ποιο είναι το σωστό…
Γ.Σ.