Μια επιστολή του 1910 κατοίκων των Καλυβίων προς τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Κυβέρνησης Ελευθέριο Βενιζέλο σχετικά με τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση των καταστροφών από την υπερχείλιση του Αχελώου ποταμού, βρήκαμε στο Ψηφιακό Αρχείο του Εθνάρχη, το οποίο φυλάσσεται στο Μουσείο Μπενάκη, (Φάκελος 215-20) στην Αθήνα!
Οι δραματικές καταστάσεις που αντιμετώπιζαν οι συγχωριανοί μας από τις πλημμύρες του ποταμού, περιγράφονται με γλαφυρό τρόπο στην συγκεκριμένη επιστολή, η οποία αναφέρει:
«Αίτηση του χωρίου Καλύβια του Δήμου Αγρινίου
Εν Καλυβίοις τη 6-11-1910
Προς τον κ. Ελευθέριον Βενιζέλον
Ως Πρόεδρον της Κυβερνήσεως
Εις υμάς ως Σωτήρα και ημάς αποβλέποντες σας ικετεύομεν συντετριμμένοι να δόσετε χείρα βοηθείας και μας ανακουφίσετε εκ της δυστυχίας ήτις από προχθές μας περιβάλλει.
Ως ανέγνωτε και εις τας εφημερίδας ο αχελώος ποταμός εκχυλίσας μας κατέστρεψε τους αγρούς μεταβαλλών τούτους εις λίμνας και μας ανέκοψεν πάσα ελπίδα εσοδείας.
Δυστυχείς και πένητας ευρισκόμεθα αποκεκλεισμένοι εις τους βιώνες μας πανταχόθεν περιβεβλημένας υπό υδάτων.
Περίτρομοι καθ΄εκάστων στιγμών φοβούμεθα μη και ημάς παρασυρθώμεν υπό των υδάτων.
Τα εις τους αγρούς ζώα μας παρασυρθέντα έχοντας πνιγή και από υμάς αναμένομεν παρηγορίαν.
Σας ικετεύομεν ου μόνον ως Κυβερνήτην αλλά και ονόματι της φιλανθρωπίας να αποσταλειται ει δυνατόν αμέσως το αρμόδιον προσωπικόν ίσως αντεληφθήν των δεινών μας θέσεων και ληφθείται κυβερνητικά έντονα μέτρα ίσως μας βοηθήσουσι, διότι εάν η δυστυχία και πενία μας υπερνικούσε μη καταφύγουμεν εις την πρωτεύουσαν επαίτουντες άρτον και στέγην…
Μετά σεβασμού, οι δεινοπαθούντες κάτοικοι
Ακολουθούν οι υπογραφές των κατοίκων….»
Όπως γράφει στο βιβλίο του ο Γ. Διονυσάτος «Καλύβια-Ιχνηλατώντας τον Καναδά» (2004) στις 15 Ιανουαρίου 1823 και τους χειμώνες των ετών 1851, 1853, του 1910 και του 1925 συνέβησαν μερικές από τις κυριότερες πλημμύρες του Αχελώου που έπληξαν το κάμπο των Καλυβίων κατά τον 19ο και 20ο αιώνα. Τα μανιασμένα νερά του ποταμού αφού ενώθηκαν με αυτά των λιμνών του Οζερού και της Λυσιμαχίας έφτασαν μέχρι τη περιοχή του Δοκιμίου. Τελευταία πλημμύρα που θυμούνται οι παλιοί Καλυβιώτες έγινε στις 17-12-1962. Πλημμύρισε τότε ο οικισμός του Αγίου Γεωργίου, που ήταν εγκατεστημένος 500 περίπου μέτρα βόρεια της σημερινής του θέσης, για να επαληθευτεί για μια φορά ακόμα το αληθές του τοπωνυμίου του «ΝΗΣΙ», όπως έμεινε για να θυμίζει ότι η περιοχή ήταν, μέχρι τη δεκαετία του 1960, πλημμυρόπληκτη.
2 Σχόλια
Το παλιό χωριό βρισκόταν στον Αγ.Νικόλαο-Νεκροταφείο μέχρι το 1860 περίπου οπότε και μετακινήθηκε λόγω των πλημμυρών.Υψομετρικά το σημερινό χωριό βρίσκεται 2 με 3 μέτρα ψηλότερα από το Νεκροταφείο.
Αυτό συνάγεται
1) από την υπέρθυρη ανάφλυφη πλάκα με Σταυρό και χρονολογία 1860 που ήταν εντοιχισμένη στην είσοδο του σπιτιού του ΜήτσουΖαπαντιώτη(πενταρού-
λα) το οποίο αγόρασε και γκρέμισε χτίζοντας στη θέση του καινούργιο ο μακα- ρίτης Γιάννης Δρακόπουλος.
2)Από το κενό ανάμεσα στις μεγάλες πλημμύρες 1853-1910 που αναφέρει στο βιβλίο ο Γ.Διονυσάτος
Σύμφωνα με δικές μου πληροφορίες τα πρώτα πέτρινα σπίτια του νέου χωριού ήταν το προαναφερόμενο.το διπλανό του Κώστα Ζαπαντιώτη και το
Κερασωταίϊκο. Και τα τρία είχαν πέτρινους τοίχους πάχους τουλάχιστον 60 εκατοστών και διέθεταν και μικρά ανοίγματα- πολεμίστρες,προφανώς λόγω του φόβου των κλεφτών που τότε ήταν μάστιγα μέχρι περίπου το 1910 που τους κυνήγησαν αποσπάσματα.
Αν κανείς συγχωριανός έχει άλλες πληροφορίες ευχαρίστως δέχομαι την διόρθωση