Καλοκαίρι του ’44. Οι Γερμανοί εξορμούν από το Αγρίνιο στους πρόποδες του Παναιτωλικού όρους προκειμένου να ‘‘εκκαθαρίσουν‘‘ την περιοχή από τους ‘‘κακούς‘‘ αντάρτες.
Στόχος τους ο Άγιος Βλάσης. Την πρώτη φορά, τον Μάρτη του ’43 είχαν κάνει επιδρομή στο χωριό καίγοντας τρία σπίτια. Είχαν φροντίσει βέβαια να ειδοποιήσουν τηλεφωνικώς (στο μοναδικό τηλέφωνο της περιοχής) ότι θα έρθουν και ρωτούσαν με…‘‘ενδιαφέρον‘‘ αν οι κάτοικοι είχαν κάποιο πρόβλημα με τους ‘‘κακούς‘‘ αντάρτες.
Τώρα ξαναεπέστρεψαν για άλλη μια φορά με κτηνώδεις διαθέσεις. Αφού κατέκαψαν όλα τα σπίτια (μαζί και την εκκλησία), παρέμειναν εκεί 8 μέρες. Οι κάτοικοι είχαν φροντίσει να φύγουν και να κρυφτούν στο ελατόδασος της περιοχής. Ένας δάσκαλος έκανε τον άρρωστο…Τον σκότωσαν επί τόπου.
Φυσικά η δίψα τους για αίμα δεν σταμάτησε εκεί. Κάποιοι από αυτούς ανέβηκαν στο ελατόδασος σημαδεύοντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Πήραν για ανθρώπινη ασπίδα τον Θόδωρο. Εκείνος προσποιούμενος ότι έχει σωματική ανάγκη τους ζήτησε να πάει μέχρι σε ένα απότομο σημείο. Λύνοντας τη ζώνη του για να τους πείσει, έπεσε με μιας στο απότομο αυτό σημείο και εξαφανίστηκε από αυτούς.Έτσι χτυπώντας λιγάκι από την πτώση διεσώθη.
Στο δρόμο προς την κορυφή του Αι Λιά τρεις νεαροί βοσκοί, ο Ηλίας, ο Βλάσης και ο Κώστας είχαν τα πρόβατα τους στη κορυφή. Ο Ηλίας κράταγε τσίλιες σε περίπτωση που τους δει να ειδοποιήσει τους υπολοίπους να φύγουν. Βλέποντας μερικούς έτρεξε μέσα στο ελατόδασος. Άξαφνα σταμάτησε. Ένα κρακ ακούστηκε δίπλα του. Ήταν ένας Γερμανός στρατιώτης. Με τη μία πήδηξε μέσα σε ένα χαντάκι. Εκείνος τον κατάλαβε αλλά δεν είχε ορατότητα και πυροβόλησε δυο φορές χωρίς να βρει τον στόχο του. Ύστερα έφυγε.
Ο Βλάσης και ο Κώστας βρίσκονταν με τα πρόβατα τους στην κορυφή, εκεί που βρίσκεται τώρα το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Ήταν δεν ήταν 15 χρονών. Ξαφνικά βλέπουν τρεις Γερμανούς να τους σημαδεύουν με τα περιβόητα όπλα μεγάλου βεληνεκούς mauzer που είχαν.
Αφήνουν τις κάπες τους (το κρύο υπάρχει ακόμα και το καλοκαίρι σε 1700μ υψόμετρο) και έτρεξαν να κρυφτούν. Ο Κώστας ήθελε να βγει από την κρυψώνα του να μαζέψει τα πρόβατα. Ο Βλάσης όμως τον παρότρυνε να μείνει κρυμμένος ώσπου αυτοί να φύγουν.
‘‘ Σιγά ρε Βλάση, αντάρτες ψάχνουν, γιατί εμένα να πειράξουν‘‘ αντέτεινε ο Κώστας και βγήκε από την κρυψώνα του να τα μαζέψει. Δεν πέρασαν ένα με δύο λεπτά και πυροβολισμοί από τα mauzer ακούστηκαν, πετυχαίνοντας τον Κώστα στο πίσω μέρος του, διαπερνώντας τον και ανοίγοντας του διαμπερές τραύμα στη περιοχή των γεννητικών οργάνων του, αφού οι σφαίρες αυτών των όπλων είχαν την ιδιότητα να σκάνε μέσα στο σώμα του θύματος… Ο Κώστας ξεψύχησε ενώ ο Βλάσης έτρεχε πανικόβλητος φοβούμενος για τη δικιά του ζωή, γλιτώνοντας τελικά.
Οι 3 Γερμανοί στρατιώτες πλησίασαν τότε στο μέρος όπου είχαν αφήσει οι δυο βοσκοί τις κάπες τους και γελώντας σαδιστικά τις πέταξαν στο γκρεμό.
Αυτή ήταν η ‘‘προστασία‘‘ από τους αντάρτες, που πρόσφεραν στους ‘‘φιλήσυχους‘‘ κατοίκους τα ναζιστικά στρατεύματα. Εγκλήματα πέρα από κάθε ερμηνεία πολεμικής τακτικής.
Υ.Γ. Όταν έφυγαν οι Γερμανοί μετά από 8 μέρες, βρήκαν τρεις από αυτούς με μια σφαίρα στον κρόταφο.Είχαν πυροβοληθεί από κοντινή απόσταση ( ήταν προφανές ότι οι ίδιοι τους σκότωσαν) είχαν τα πάντα μαζί τους (πλην των όπλων τους) ακόμα και τις ταυτότητες τους.( Ήταν Αυστριακοί).
Φαίνεται ότι τα ναζιστικά στρατεύματα θεωρουσαν αναλώσιμους ακόμα και τους ίδιους τους στρατιώτες τους.
Λ.Υ.