Ο υποβιβασμός, η απαξίωση και μια αχτίδα ελπίδας…
Γράφει ο Γιάννης Συμψηρής
«Η τελευταία αγωνιστική και τα αποτελέσματα που προέκυψαν αποτελούν γελοιοποίηση του αθλήματος .Αν θέλουν αυτό το μπάσκετ να το χαίρονται» Αυτή ήταν η επίσημη θέση του Παναιτωλικού σχετικά με τα παράξενα αποτελέσματα που οδήγησαν στον εκ νέου υποβιβασμό του στην τοπική κατηγορία. Και πράγματι όσοι ασχολούνται με το σπορ διαπίστωσαν ειδικά με την ήττα του Έσπερου από τον Κρόνο ότι κάτι το «δυσανάλογο» έγινε. Όμως είναι τελικά αυτό το μεγαλύτερο πρόβλημα; Γιατί υπάρχουν πολλοί που λένε ότι «μπορεί και να είναι καλύτερα έτσι καθώς οικονομικά δεν βγαίνει πια καμιά ομάδα να συντηρείται στις παραπάνω κατηγορίες»; Ειδικά για το μπάσκετ τα πράγματα θέλουν επανεξέταση.
Επιτυχίες και αποτυχίες
Κατά ένα περίεργο τρόπο στο Αγρίνιο το μπάσκετ είναι στη σκιά πολλών και διαφόρων σπορ παρότι περίπου 450 παιδιά βρίσκονται στις ακαδημίες των ομάδων που καλλιεργούν το σπορ! Ο αριθμός είναι τεράστιος αν σκεφτεί ειδικά κανείς την αναντιστοιχία που υπάρχει με τι επιτυχίες του σπορ στην πόλη…
Αφήνοντας στην άκρη το ποδόσφαιρο που με τον Παναιτωλικό είναι και επισήμως εκτός συναγωνισμού, το χάντμπολ έχει πάει τρομερά. Οι ομάδες στο σπορ έχουν τεράστιες επιτυχίες όπως το γυναικείο χάντμπολ του Παναιτωλικού με την συμμετοχή της σε Final Four ή το beach handball της ομάδας που έφτασε στην τέταρτη θέση στη Ευρώπη και τώρα είναι στη Μάλαγα για να επιχειρήσει μια ακόμη διεθνή διάκριση. Παράλληλα ο στίβος της ΓΕΑ μόλις πριν από λίγες μέρες κατάφερε να μπει στην 15άδα των πιο ψηλά βαθμολογημένων ομάδων της χώρας ξεπερνώντας τον Παναθηναϊκό στη σχετική κατάταξη.
Το μπάσκετ όμως, παρά την τεράστια δουλειά που αναφέρουμε πιο πάνω που γίνεται στις υποδομές, φαίνεται σα να πνέει τα λοίσθια. Μια προσέγγιση που έχει μεγάλη βάση είναι πως τα σωματεία σε μια πόλη σαν το Αγρίνιο δεν μπορούν να συντηρηθούν πια έχοντας τόσα πολλά διαφορετικά σπορ στον ερασιτέχνη τους αφού οι συγκυρίες δεν το επιτρέπουν. Ίσως ήρθε ο καιρός λοιπόν να ξεκαθαρίσει ποιος καλλιεργεί ποιο άθλημα ώστε να υπάρξει συσπείρωση δυνάμεων
Τα παράλογα
Είναι χαρακτηριστικό ότι το μπάτζετ όλων των τμημάτων του Παναιτωλικού υπολογίζεται περίπου στα 200 χιλιάδες ευρώ όσο δηλαδή κάνει να πάρεις μια ομάδα Α1 στο μπάσκετ με τα σημερινά δεδομένα. Άνθρωποι που ξέρουν το σπορ μας έλεγαν πρόσφατα ότι 300 χιλιάδες ευρώ είναι το μπάτζετ μιας από τις πιο πετυχημένες ομάδες της χώρας του Αμαρουσίου. Παράλληλα όλοι γνωρίζουν ότι η ΓΕΑ διαθέτει ούτε λίγο ούτε πολύ 15 τμήματα ως σύλλογος, συγχρόνως! Αυτά τα νούμερα δεν μπορούν να τα αντέξουν ομάδες με τεράστιο κόσμο και υπόβαθρο και θα τα αντέξει η τοπική κοινωνία και οικονομία του Αγρινίου; Ιστορικές ομάδες όπως η ΑΕΚ πέφτουν κατηγορίες ενώ ακόμα και οι δυο αιώνιοι ΠΑΟ και ΟΣΦΠ εδώ και καιρό τρέχουν ένα πρόγραμμα ουσιαστικά ελεημοσύνης μέσω sms για να συντηρήσουν μέσω δωρεών τμήματα και να πληρωθούν ο αθλητές. Και η λύση δεν είναι να μπαίνουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί ούτε κάποιοι να νομίζουν ότι δεν θα πληρώσουν τελικά τις υποχρεώσεις που κάθε μέρα γιγαντώνονται χωρίς έσοδα. Άρα οι ομάδες πρέπει να επιλέξουν τι αντέχει η τσέπη τους να συντηρήσουν και αφού το μπάσκετ έχει τη δική του δυναμική πρέπει να ενώσει τις δικές του δυνάμεις.
Κίνηση εν όψει
Από ότι μαθαίνουμε υπάρχει στα σκαριά μια κίνηση που εντός των ημερών θα εκφράσει την αγωνία της για το σπορ αλλά και γενικότερα για την κατάσταση των σωματείων με τα πολλά τμήματα στη πόλη. Οι εμπνευστές δεν έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα μπορέσουν να κάνουν πράξη το παλιό όραμα για μια ανταγωνιστική ομάδα στην πόλη και άλλες που θα καλλιεργούν τα φυτώρια, γιατί αυτά δεν περνάνε από τις γενικές συνελεύσεις των ομάδων… Υπάρχουν όμως σκέψεις για συνένωση δυνάμεων ώστε τουλάχιστον να αναζητηθεί ένα γήπεδο και να δουν αν μπορούν να το κάνουν προπονητήριο. «Το πρόβλημα δεν είναι τόσο το γήπεδο στην πόλη και άσε που να περιμένουμε τώρα να βρεθούν τα λεφτά για το κλειστό της αερογέφυρας είναι αυταπάτη» μας έλεγε πρόσφατα άνθρωπος που ασχολείται με το θέμα. «Το πρόβλημα είναι το προπονητήριο. Όταν σου λέει ο υπάλληλος πάνω στη μια ώρα προπόνηση ότι πρέπει να αδειάσεις το γήπεδο τι μπορείς να περιμένεις. Ακόμα και ένας τρελός να ήθελε να βάλει τα λεφτουδάκια του έτσι δε γίνεται».
Οπότε από όσα έχουμε μάθει στο τραπέζι θα πέσουν προτάσεις όπως ένα ανοιχτό που θα το διαχειρίζεται το μπάσκετ, πιθανώς με ένα «μπαλόνι» από πάνω του που βέβαια είναι πρακτική περασμένων δεκαετιών. Σε κάθε περίπτωση πάντως θα γίνει μια κουβέντα που κανένας δεν ξέρει που θα βγάλει. Μεταξύ μας το κλειστό στην αερογέφυρα εκτιμάται ότι χρειάζεται πάνω από ένα εκατομμύριο για να γίνει, αλλά αυτά τα λεφτά δεν πρόκειται να βρεθούν στις εποχές μας. Υπάρχουν και πιο φτηνές λύσεις όπως ακούγεται όμως, πιο «προκάτ». Γιατί να μην παραχωρηθεί στα σωματεία η πρωτοβουλία να δουν αν μπορούν να βρουν πόρους να το φτιάξουν; Αν λειτουργούσαν ως ένα σωματείο ίσως να μπορούσαν…