Γράφει ο Γιάννης Συμψηρής
Η κατάσταση πολλών συμπολιτών μας σε σχέση με τα οικονομικά τους δεδομένα εξελίσσεται ταχύτατα. Και δεν εξελίσσεται όπως σε παλιότερες εποχές προς τον πλουτισμό αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνσης της φτώχειας. Είτε μιλήσεις με υπηρεσίες του δήμου, είτε με τη Πρόνοια είτε με φιλανθρωπικούς οργανισμούς θα σου που το ίδιο: Οι φτωχοί που έχουν προστεθεί στους παλιότερους και ήδη υπάρχοντες, αυξάνονται τον τελευταίο χρόνο με γεωμετρική πρόοδο.
Παράλληλα όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας μπαίνουν στην εξίσωση από επαγγέλματα και δραστηριότητες που δεν μπορούσε κανείς, μέχρι τώρα, να φανταστεί. Επαγγελματίες, πρώην επιχειρηματίες αλλά και πρόσωπα που θεωρούσε ο πολύς κόσμος ότι έχουν τον τρόπο τους, έχουν περάσει τη απέναντι όχθη και δίνουν μάχη για φαγητό. Μαζί με τα λουκέτα που ήρθαν, τις κατασχέσεις και τις επενδύσεις που όλο δρομολογούνται και ποτέ δεν γίνονται, ήρθαν και οι καθημερινές ανάγκες που τρέχουν γρηγορότερα από την αλληλεγγύη της κοινωνίας.
Νέα δεδομένα
Ακόμη και σε συγκεντρώσεις σαν αυτή στα Κούλουμα ή στη αναμονή για πάσης φύσεως βοήθεια από το δήμο διαπιστώνεις ότι το κοινωνικό κράτος δεν μπορεί να προλάβει τις ανάγκες του κόσμου. Δυστυχώς όμως φαίνεται να μην μπορούν να τις προλάβουν και οι δικές μας πρωτοβουλίες ειδικά αν πρέπει να βάλουμε το χέρι στην τσέπη. Όλες οι δράσεις που έχουν μπει σε προγραμματισμό προχωρούν, μεν, αλλά με πιο αργό ρυθμό από τη ίδια τη ζήτηση. Σημειώνουμε ότι δεν μιλάμε για παροχές, προγράμματα του ΟΑΕΔ, ή κοινωνική βοήθεια από το δήμο και τη Πολιτεία. Μιλάμε για φαγητό…
Μόνο ο Ερυθρός Σταυρός φαίνεται να είναι έτοιμος από καιρό για την παροχή συσσιτίου σε άπορους και πραγματικά φτωχούς κάτι που γίνεται σε καθημερινή βάση στα γραφεία του στην Ι. Σταΐκου 2. Οι συμπολίτες μας που έχουν πραγματικά ανάγκη σίτισης συμπληρώνουν μια φόρμα με κάποια διαδικαστικά που αποδεικνύουν την άσχημη θέση στην οποία βρέθηκαν και στη συνέχεια μπορούν κάθε μέρα τουλάχιστον να τρώνε.
Ανάλογες κινήσεις με χρονικό ορίζοντα όμως μόνο τις γιορτές έχουμε και από τον δήμο που κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα προσφέρει φαγητό στους φτωχούς συμπολίτες μας μέσω της Πρόνοιας και με ένα ειδικό κουπόνι που παίρνουν όσοι δηλώσουν συμμετοχή.
Το μεγάλο κενό προσπαθεί να καλύψει τώρα η Εκκλησία που αντιλήφθηκε και αυτή ότι η αποσπασματική βοήθεια σε αναξιοπαθούντες πιστούς δεν είναι αρκετή στις μέρες μας. Η ενορία του Αγίου Δημητρίου έχει βάλει μπροστά εδώ και καιρό την προσπάθεια για παροχή συσσιτίου και η αλήθεια είναι ότι έχει κάνει βήματα. Φτιάχνει ειδικό χώρο στο εκκλησάκι της Ευαγγελίστριας όπου θα διοργανώνει συσσίτια χωρίς μέχρι στιγμής να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν αυτά θα είναι καθημερινά. Δεν είναι όμως ακόμα έτοιμος ο χώρος και αν είναι μετά το Πάσχα θα είναι μια θετική εξέλιξη. Παράλληλα η Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας προσπαθεί να μην πάει χαμένο το πρόγραμμα του κοινωνικού παντοπωλείου σε συνεργασία με το δήμο Αγρινίου.
Το παντοπωλείο
Αυτό το τελευταίο θα μπορούσε να κάνει την διαφορά στον τομέα της σίτισης των φτωχών συμπολιτών μας και μάλιστα με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από ένα συσσίτιο. Όμως, αρχικά, φάνηκε η όλη προσπάθεια να προσκρούει στη αναβλητικότητα ή στην αδιαφορία και των εταιριών και των ιδιωτών της περιοχής μας. Ή μήπως ήταν το γνωστό πρόβλημα διάχυσης της πληροφορίας που υπάρχει μεταξύ των πολιτών και των ΜΜΕ στα μέρη μας;
Σε κάθε περίπτωση η αρχικά ζοφερή εικόνα που ήθελε τις εταιρίες της περιοχής να μην έχουν απαντήσει στις εκκλήσεις δήμου και Εκκλησίας φαίνεται να αλλάζει. Με δεύτερη επιστολή, που πήγε όχι μόνο στις μεγάλες εταιρίες αλλά και σε μικρομεσαίους επιχειρηματίες στο χώρο των τροφίμων, οι δυο φορείς ζήτησαν τον εθελοντισμό και την προσφορά όσων μπορούν. Ευτυχώς, μπορεί να πει κανείς (και μετά την έκταση που πήρε το θέμα) ότι αρκετές επιχειρήσεις ενδιαφέρθηκαν και σύντομα θα είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε και ονόματα. Προς το παρόν καλό είναι οι ενδιαφερόμενοι να ξέρουν ότι το κοινωνικό παντοπωλείο(και όχι το «μπακάλικο» όπως απαξιωτικά το αναφέρουν κάποιοι)θα λειτουργήσει στην οδό Βλαχοπούλου στη περιοχή του Αγίου Χριστοφόρου όταν όμως όλα θα είναι έτοιμα για να μην υπάρξουν κακές εντυπώσεις. Τα κριτήρια, σημειωτέον, θα είναι μεν κοινωνικά αλλά θα είναι-πρωτίστως- οικονομικά με κάποιο έγγραφο που να αποδεικνύει την κατάσταση του συμπολίτη που ζητάει αυτή τη βοήθεια.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι διαπιστωμένη μια διαφορά φάσης στην φτώχεια που καλπάζει και στη προσφορά όλων μας. Η ελεημοσύνη δεν φτάνει, πρέπει να υπάρχουν παγιωμένες δράσεις που θα έχουν μόνιμο αποτέλεσμα. Για να γίνει αυτό χρειάζεται εθελοντική δουλειά αλλά και δημιουργικές-παραγωγικές ιδέες. Για παράδειγμα στην Πάτρα πολλοί φοιτητές, ακόμη όχι οργανωμένα, μαζεύουν τα απείραχτα τρόφιμα που δεν έχουν σκοπό να καταναλώσουν(π.χ. όταν έχουν σκοπό να φύγουν για μέρες) και τα δίνουν στους μετανάστες και τους άστεγους κυρίως του λιμανιού. Μια ανάλογη ιδέα και εδώ-όχι μόνο από τους φοιτητές μας- πιθανώς να είχε ευεργετικές συνέπειες. Αλλά πρέπει να θες να ασχοληθείς και να δράσεις…