Υπάρχουν πολλές προτομές σε πολλά σημεία πόλεων και χωριών. Όχι μαρμάρινες αποκλειστικά, όπως θα σπεύσει κάποιος να συμπληρώσει.
Παρόλα αυτά βλέπουμε μια κλεπτική “εμμονή” σε προτομές των Παπαστραταίων. “Εύκολος στόχος γιατί είναι στο εγκαταλελλειμένο Πάρκο” θα σπεύσει κάποιος να συμπληρώσει.
Δεν θα επιστρατευθούν δεξιότητες Σερλοκ Χομς για να εξηγηθεί η διαίσθηση, για να ειπωθεί- ήπια- ότι οι Παπαστραταίοι, έστω και ως προτομές, είναι ένας στόχος κατά προτεραιότητα. Λες και είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό.Βγαίνουν αβίαστα τέτοιες σκέψεις, όταν έρχονται στη δημόσια μνήμη, οι περιπέτειες της προτομής Χατζόπουλου και πως αυτή την παραπέταξαν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ή πως ο Χατζόπουλος δεν κοσμούσε για δεκαετίες κανέναν δημόσιο χώρο.
Άλλο Χατζόπουλος; Συνειρμοί μικροπολιτικής στενομυαλιάς της εποχής; Ναι, αλλά συνέχεια είχε και ο Παπαστράτος. Υπήρχε μερίδα του κόσμου που έκραζε τα Παπαστράτεια ή τους θεωρούσε στυγνούς καπιταλιστές. Μικροπολιτική στενομυαλιά από άλλη πολιτική σκοπιά. Με θύματα τον Χατζόπουλο από τη μια άκρη και τον Παπαστράτο από την άλλη.
Πως λοιπόν είναι δυνατόν, με τέτοιο βαρύ ιστορικό, η σημερινή κλοπή να μην αποδωθεί έστω και ως υπόθεση σε συνωμότες του μετρίου;
Άγριος