Μια ξεχασμένη και αποκαλυπτική ιστορία ανασύρουμε στη μνήμη μας . Γυρνάμε στο μακρινό πλέον σε καταστάσεις 1980.
Όπως διαβάζουμε σε παλαιότερο άρθρο της Καθημερινής “στις 16 Ιανουαρίου του 1980 η ΟΤΟΕ εξαγγέλλει και πάλι απεργία με αιχμή το ωράριο και την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας. Είναι η περίφημη απεργία των 39 ημερών, που συνταράσσει τη λειτουργία της αγοράς. Με τη λήξη της οριστικοποιείται η εφαρμογή της πενθήμερης εβδομάδας εργασίας”. Αυτό επαναλήφθηκε όχι μόνο επί ΝΔ αλλά και επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Πράγματι οι τράπεζες έκλεισαν ή υπολειτουργούσαν. Η ζωή όμως συνεχίστηκε. Απλά γιατί οι μισθοί και οι συντάξεις καταβάλλονταν με άλλους τρόπους ( ταχυδρομείο) , ενώ στην επαρχία ζούσαν και από το super market του..κήπου της αυλής. Bank run φυσικά και δεν έγινε γιατί οι τράπεζες έκλεισαν για εσωτερική αιτία που το κοινό αντιλήφθηκε ως αναστρέψιμη. Για αυτό και η κοινωνία μαζί και η οικονομία άντεξε αν και κλονίστηκε.
Στο τέλος αυτού του κύκλου το 2015, τις τράπεζες τις βρίσκει μια τελείως διαφορετική εποχή λες και αλλάξαμε πλανήτη. Οι μισθοί και οι συντάξεις φυσικά καταβάλλονται μέσω τράπεζας πλέον και όχι από τον ταχυδρόμο. Οι τράπεζες δεν είναι πλέον κρατικές. Ακόμα και αν ήταν φανταστείτε μια απεργία τραπεζοϋπαλλήλων πως θα αντιμετωπίζονταν.
Το κυριότερο από όλα όμως είναι ότι στις 26 Ιουνίου ξυπνήσαμε από το λήθαργο, λαός και κυβερνώντες ότι η τράπεζα πλέον με τον ενισχυμένο ρόλο της δεν είναι θέμα Ελλάδας αλλά υπόκειται σε κέντρο εκτός Ελληνικών συνόρων. Πέρα από τις ευθύνες που θα αποδώσουμε όπως ο καθένας κρίνει στο δημοψήφισμα μεθαύριο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε αυτό που συνέβη τόσα χρόνια που η ελληνική κοινωνία κοιμάται. Τα κλειδιά των τραπεζών είναι εκτός Ελλάδος, εκτός Ελληνικού Συντάγματος , εκτός εκλογών. Μπροστά σε αυτά τα διλήμματα πρέπει να εργαστούμε να φέρουμε την διαχείριση του πνεύμονα της οικονομίας σε ελληνικά Χέρια.
Το μόνο απόλυτο συμπέρασμα του γράφοντα είναι ότι είτε επιλεγεί το ΝΑΙ είτε επιλεγεί το ΟΧΙ πρέπει να έχει παρονομαστή να πάρουμε την διαχείριση των τραπεζικού μας συστήματος ΠΙΣΩ και να εργαστούμε ΣΟΒΑΡΑ και ΟΧΙ ΠΡΟΧΕΙΡΑ για αυτό, χωρίς κλειστές τράπεζες, χωρίς να βάζουμε την χώρα σε κινδύνους, χωρίς ουρές σε ΑΤΜ και χωρίς να υποτιμάμε τον (κάθε) Ντράγκι.
Το πως θα γίνει μεθοδικά και όχι πρόχειρα μόνο ειδικοί μπορούν να δώσουν την απάντηση ή να καταστρώσουν ένα σχέδιο και όχι ο λαός φρακαρισμένος σε ερωτήσεις κλειστού τύπου.
Ας το έχουμε αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού μας την επόμενη μέρα.
Άγριος
1 Σχόλιο
Και τώρα και μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος,αυτό που απαιτείται είναι η ομοψυχία και ο αγώνας για καλύτερη ζωή του λαού,από όποιο πρίσμα το βλέπει ο καθένας.Ο διχασμός και το “ο ένας απέναντι στον άλλον”διαχρονικά είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή.Ο καθένας έχει την άποψή του,την ιδεολογία του,έχει αποφασίσει λίγο πολύ τι θα ψηφίσει.
Επίσης, η διαδυκτιακή δημοκρατία-έστω και καθ’υπερβολή του όρου-απαιτεί τουλάχιστον την μη όξυνση των αντιθέσεων.Και ιδιαίτερα ημών που γράφουμε με nickname και όχι με ονοματεπώνυμο, είναι απαράδεκτο να προπαγανδίζουμε το ένα ή το άλλο ή το παραάλλο.Άλλωστε οι θέσεις, σχεδόν όλων,έχουν καταγραφεί δια των σχολίων.