Έγιναν πολλές συζητήσεις για τα αίτια της κρίσης στην Ελλάδα. Γράφτηκαν πολλά σενάρια συνομωσίας, ομολογώ βαθειά μέσα μου ήθελα να είναι αλήθεια και να μπορώ να κατηγορήσω με πάθος την συμπεριφορά της Δύσης γιατί δε μπορούσα να δεχτώ την διάγνωση για την πατρίδα μου .Ακούσαμε ατελείωτες ώρες τους δημοσιογράφους στα Μ.Μ.Ε με τους πολιτικούς να αναπτύσουν το σχέδιο σωτηρίας της οικονομίας και πιστέψαμε οτι με τις θυσίες μας δύο χρόνια θα δούμε μια βελτίωση.
Είμαι η γενιά Χ.Αυτή η γενιά που άκουσε τους γονείς της και πήρε πολλά πτυχία (σχεδόν σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου) , πήρε πολλά μεταπτυχιακά και εργάστηκε σκληρά αδιαφορώντας για το προσωπικό κόστος και τις προσωπικές απολαβές με μοναδικό στόχο την επιτυχία. Μέρος αυτής της γενιάς πάλεψε να μπεί στο Δημόσιο με πολλά προσόντα γιατί η μονιμότητα εξασφάλιζε την σιγουριά της εργασίας. Είμαι η γενιά που μεγάλωσε με ανέσεις και τις θεώρησε δεδομένες. Είμαι η γενιά που είχε εμπιστοσύνη στο σύστημα, που αγάπησε τον αθλητισμό, που αγάπησε τα ταξίδια και τις διακοπές. Αυτή η γενιά πίστεψε στο Ευρωπαικό όραμα και δέχτηκε με χαρά το Ευρώ.
Σχεδόν 30 χρόνια μετά την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας ήρθε η Κρίση. Και διέλυσε τα πάντα στην χώρα μας. Και τα 30 χρόνια της μεταπολίτευσης δε στάθηκαν ικανά να μας προετοιμάσουν για μια τέτοια θύελλα. Ήρθε όμως και η ώρα η γενιά που αναφέρθηκα παραπάνω να ξυπνήσει. Και η γενιά που την ανέθρεψε να μετανοήσει και να βοηθήσει. Και η νέα γενιά που μεγαλώνει μέσα στην απόλυτη κατάρρευση του συστήματος να δεί ότι υπάρχουν λύσεις και προοπτικές.
Για πολλές δεκαετίες η Ελλάδα εφάρμοσε ένα ιδιότυπο «σοσιαλιστικό» οικονομικό πρόγραμμα. Η παροχή δημόσιας υγείας και παιδείας με τον τρόπο που οργανώθηκε ιδιαίτερα την δεκαετία του ’80 δημιούργησε ένα έκτρωμα το οποίο στηριζόταν στις υψηλές εισφορές των υποχρεωτικά ασφαλιζόμενων σε κρατικά ταμεία όλων ανεξεραίτως των εργαζόμενων. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό σε όλους μας και αποτελεί ντροπή για κάθε σκεπτόμενο πολίτη. Όλοι γίναμε θεατές εικόνων στα νοσοκομεία με τα ράντζα στους διαδρόμους, όλοι δώσαμε φακελάκια σε γιατρούς, όλοι κάναμε ιδιαίτερα για να περάσουμε στο κρατικό πανεπιστήμιο.
Η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κυρίως κρίση θεσμών. Πρέπει επιτέλους να σπάσουμε τον γόρδιο δεσμό της ατιμωρησίας των πολιτικών αλλά και όλων των πολιτών σε θέσεις εξουσίας. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα σύχρονο σύνταγμα, μία ευέλικτη οικονομία που θα στηρίζεται στο επιχειρείν και παράγειν. Η μετάβαση σε μία οργανωμένη κοινωνία δυτικού τύπου θα είναι ένας επώδυνος τοκετός χωρίς αμφιβολία.
Η Ελλάδα έχει και ανθρώπινο δυναμικό και υλικό πλούτο εντελώς αναξιοποίητο. Το πόσο αναποτελεσματική είναι η οργάνωση της πολιτείας αποδεικνύεται περίτρανα με τα εγκατελειμένα ολυμπιακά έργα. Σε καμία άλλη χώρα έργα υψηλής λειτουργικότητας, χρησιμότητας και καινοτομίας- αληθινά αρχιτεκτονικά κοσμήματα- δεν αφέθηκαν στην τύχη τους όπως έγινε εδώ. Η επένδυση του Ελληνικού λαού κατέληξε εκεί που κατέληξαν άλλα μεγάλα έργα που ήταν σε εξέλιξη όπως αυτό της Ολυμπίας Οδού. Εγκατάληψη, ερήμωση και αδιαφορία.
Το προηγούμενο χρόνο αγανακτήσαμε όλοι μας γιατί ο Ελληνικός λαός ένιωσε προσβεβλημένος όταν κατηγορήθηκε από τους εταίρους μας στην Ευρώπη για τεμπελιά, διαφθορά και εξαπάτηση. Προσωπικά θύμωσα γιατί τόσο στον άμεσο όσο και έμμεσο κοινωνικό μου περίγυρο δε γνωρίζω ούτε τεμπέληδες, ούτε διεφθαρμένους. Η Πλειοψηφία του Ελληνικού λαού αγωνίζεται καθημερινά να είναι εντάξει στις καθημερινές του υποχρεώσεις. Αλλά δυστυχώς αυτή η αλήθεια αμαυρώθηκε από τις αποκαλύψεις της διαφθοράς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, την διαφθορά των πολιτικών και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και μεγαλοσυνδικαλιστών.Η Ευρώπη στήριξε την Ελλάδε με πολλούς τρόπους στο παρελθόν. Τα πακέτα του Ντελόρ, χρηματοδοτήσεις μέσω ΕΣΠΑ και άλλα προγράμματα κοινοτικά δόθηκαν για να δημιουργήσουμε σύχρονες δομές και να βελτιώσουμε το βιοτικό μας επίπεδο. Παρόλα αυτά καταλήξαμε να αντιμετωπίζουμε μία καταστροφή ιστορικών διαστάσεων και πολλοί συμπολίτες μας είναι αντιμέτωποι με την πείνα. Ποιός θα το πίστευε το 2012 ότι θα γινόμασταν μάρτυρες τέτοιας δυστυχίας?
Η διάγνωση έγινε. Αιτία της ελληνικής παθογένειας είναι η μή εφαρμογή των νόμων και η κρίση θεσμών. Αποτέλεσμα ήταν η διαφθορά, η εγκληματικότητα, η πείνα, η ανεργία, η ύφεση, η διάλυση της παραγωγής, η έλλειψη αξιοκρατίας, η έλλειψη επενδύσεων. Ποιός σώφρων άνθρωπος θα επιχειρούσε σε μία χώρα όπου για μία άδεια χρειάζεται υπερβολικά μεγάλος αριθμός υπαλλήλων, χρειάζεται υπερβολικά μεγάλος αριθμός δικηγόρων για να ελέξουν τους άπειρους απαρχαιωμένους νόμους, χρειάζεται μεγάλος αριθμός πολιτικών (ανάλογα την τετραετία) για την προώθησή της στα δυσκίνητα λοιδωρούμενα γρανάζια των υπουργείων?
Είμαι σίγουρος ότι η χώρα μας έχει μέλλον. Και είμαι και σίγουρος ότι το μέλλον μας είναι μέσα στην Ευρωπαική οικογένεια. Οι κυβερνώντες πολιτικοί τα τελευταία χρόνια μας είχαν πολλές ευκαιρίες να δημιουργήσουν μια ευνομούμενη κοινωνία και μία ανταγωνιστική οικονομία. Και ο Ελληνικός λαός έζησε πολλά χρόνια λιτότητας και έκανε θυσίες στο παρελθόν. Απόδειξη το πόσο αγαπάμε οι Έλληνες το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης είναι ότι με θαυμαστή υπομονή έχουμε υποστεί τις συνέπειες της αυθαιρεσίας και ανικανότητας των πολιτικών με περισή στωικότητα. Αυτές τις εκλογές έχουμε μια ιστορική ευκαιρία που μόνο μια αυθεντική Δημοκρατία μπορει να ευλογήσει…Να πούμε σε όλους αυτούς που μας αδίκησαν ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.
Χρήστος Διαμαντόπουλος
Περιοδοντολόγος MSc/Flsp University of Minnesota & Harvard School of Dental Medicine
Υποψήφιος με την Δράση στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας