Πριν από δυο μέρες έλαβα ένα φάκελο με το λογότυπο και τα στοιχεία του Κέντρου Λόγου και Τέχνης “ΔΙΕΞΟΔΟΣ” που λειτουργεί ως κοινωφελής ιδιωτικός πολιτιστικός οργανισμός στο Μεσολόγγι. Ένας μοναδικός χώρος πολιτισμού που ο ιδρυτής του κ. Νίκος Κορδόσης φρόντισε να έχει εντός του μία μόνιμη μουσειακού χαρακτήρα συλλογή από ιστορικά και εκκλησιαστικά κειμήλια, αρχαία αντικείμενα, παλαιοχριστιανικά επιστήλια ναών, σπάνια έγγραφα καθώς και χαρακτικά, γλυπτά και πίνακες ζωγραφικής, ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα και Πινακοθήκη, ενώ παράλληλα να πραγματοποιεί πάσης φύσεως πολιτιστικές εκδηλώσεις. Όπως οι πιο πολλοί γνωρίζουν βρίσκεται σε ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα προεπαναστατικά κτίρια στο Μεσολόγγι, στο πατρογονικό σπίτι του Αρχηγού της Φρουράς της Εξόδου, Αθανασίου Ραζή-Κότσικα και ο δωρητής και δημιουργός του δικηγόρος κ. Κορδόσης το αγόρασε, όπως λέει “επιστρέφοντας χρήματα στον κόσμο που του τα έδωσε για πάνω από 20 χρόνια αναθέτοντάς του τις νομικές υποθέσεις του”. Διαφορετικά θα είχε γίνει ήδη πολυκατοικία αφού δεν είχε καν χαρακτηριστεί διατηρητέο…
Στο φάκελο λοιπόν με περίμενε μια έκπληξη. Σε ένα απόκομμα από την εφημερίδα “Χρονικά” στα μέσα του προπερασμένου αιώνα(!), ο κ. Νίκος Κορδόσης είχε εντοπίσει κάποιον Μεσολογγίτη Χρήστο Σιμψηρή που έγραφε ένα κείμενο σχετικά με το πως γλίτωσε από την κλοπή ενός σημαντικού ποσού με τη βοήθεια κάποιων ευσυνείδητων αστυνομικών. Μαζί με το απόκομμα της εφημερίδας ο κ. Κορδόσης είχε γράψει χειρόγραφα μια παραίνεση προς εμένα να ψάξω λίγο τα γενεαλογικά μου, αφού είναι προφανές ότι παρ’ όλη τη διαφορετική ορθογραφία πρόκειται για όνομα από κοινή ρίζα(άλλωστε και η οικογένειά μου μέχρι πριν 40 χρόνια έγραφε το όνομά μας με “γιώτα” και όχι με “‘ήτα” το δεύτερο” ι” του ονόματός μας, μέχρι που το βρήκαμε σε μια ληξιαρχική πράξη κάπου στο Βάλτο). Παράλληλα μου θύμιζε ότι με διαβάζει όσο πιο τακτικά γίνεται, κάτι που μου είχε πει κάποτε και η κ. Ακακία Κορδόση.
Πέραν της μεγάλης τιμής που τέτοιοι άνθρωποι διαβάζουν αυτά που γράφω ήρθε και το…σοκ ότι μπορεί να είμαι και Μεσολογγίτης στην καταγωγή! Όχι δεν κυριολεκτώ, αφού ούτως ή άλλως η ταυτότητά μου γράφει τόπο γέννησης το Μεσολόγγι, καθώς ο πατέρας μου δούλευε βυθοκόρο στη πρωτεύουσα- φτιάχνοντας το παλιό λιμάνι και ανοίγοντας τα διβάρια-τον μακρινό εκείνο χρόνο που εγώ έτυχε να γεννηθώ και πριν φύγουμε οικογενειακώς για…Αθήνα, Ηλεία και Ναύπακτο αφού η “σταθερή και μόνιμη εργασία” δεν είχε ακόμη εφευρεθεί! Άσε που είναι κοινό μυστικό ότι πολλοί “μαχητές” των ιερών και των οσίων Αγρινίου και Μεσολογγίου έλκουν την καταγωγή τους από την… απέναντι πλευρά και ντρέπονται να το πουν αμφότεροι.
Μου προκάλεσε κατάπληξη, όμως, που ένας τόσο σημαντικός άνθρωπος έκανε αυτόν τον κόπο και με τόσο ωραίο, αρχοντικό τρόπο θέλησε να με παρακινήσει για κάτι τόσο ευγενές. Σκέφτηκα πόσο λιγότερη θα ήταν η πολιτιστική ζωή και στο Μεσολόγγι και στον υπόλοιπο νομό χωρίς την πρωτοβουλία της “Διεξόδου”. Μετά σκέφτηκα πόσα έχουν χάσει οι δυο πόλεις από την κόντρα που συντηρούν κάποιοι ολίγιστοι(αυτό γυροφέρνει στο μυαλό πολλών αυτές τις μέρες της αδικίας και των διαμαρτυριών για τα θέματα του ΤΕΙ και του Πανεπιστημίου). Και πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν το πολιτικό σύστημα είχε αφήσει χώρο για μη κρατικές/μη κομματικές πρωτοβουλίες ανθρώπων σαν τον κ. Νίκο Κορδόση. Αλλά ήταν τόσο πονηρό και είχε την αποδοχή τόσων πολλών που ήξερε τι έκανε. Γι’ αυτό και τόσοι πολλοί ξέρουν ότι έχουν το κρίμα στο λαιμό τους που επέπλευσαν οι ψευτοκόντρες και οι τοπικισμοί.
Γ.Σ.