Τον τελευταίο καιρό ένα έντονο συναίσθημα κυριαρχεί μέσα μου. Δεν ξέρω ακριβώς να σας πω πιο απ’ όλα τα παρακάτω χαρακτηριστικά του συναισθήματος αυτού κυριαρχεί . Το μόνο που μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι όλα συνυπάρχουν. Αηδία, αγωνία, φόβος, απειλή ,θυμός, απογοήτευση, απελπισία συνωστίζονται επικίνδυνα μέσα μου δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μίγμα που τείνει να ξεσπάσει σε σπαρακτική κραυγή. Στη κραυγή του ανθρώπου που θέλει να εκτονωθεί μ΄αυτό τον τρόπο προστατεύοντας πρώτα απ’ όλα τον εαυτό του από ένα μεγαλύτερο κακό αλά ταυτόχρονα θέλει να στείλει ένα μήνυμα με το πιο ηχηρό τρόπο που μπορεί. Το τι νοιώθω όμως εγώ σταματάει εδώ ίσως και να μην έχει σημασία. Επικαλέστηκα την ανάγκη μου να κραυγάσω προκειμένου να ισορροπήσω είμαι όμως υποχρεωμένος αυτή την κυριολεκτικά ύστατη στιγμή να διατηρήσω τη ψυχραιμία μου και να σκεφτώ. Να σκεφτώ και να επιχειρηματολογήσω. Θα προσπαθήσω να το κάνω υπηρετώντας τις τρείς ιδιότητές μου. Πρώτα αυτή του Έλληνα πολίτη του πολίτη δηλ. μιας χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πολύ περισσότερο της Ευρωζώνης,. Ύστερα αυτή του εκπαιδευτικού με 24 χρόνια υπηρεσίας στο χώρο της παιδείας τα τελευταία εκ’ των οποίων ως Γυμνασιάρχης του Γυμνασίου Νεοχωρίου Αιτ/νιας. Τέλος αυτή του γονιού τριών παιδιών που ακόμη είναι μικρά και μοιραία θα ακολουθήσουν το δρόμο που θα αποφασίσουμε εμείς οι μεγαλύτεροι για αυτά.
Αυτά που θέλω να πω είναι τόσα πολλά. Μοιάζουν με χείμαρρο που δεν μπορεί να τον συγκρατήσει κανένα ανάχωμα. Είμαι όμως υποχρεωμένος να γίνω συγκεκριμένος, να στοιχειοθετήσω όσο πιο πειστικά επιχειρήματα μπορώ, να προσπαθήσω να απευθυνθώ στη λογική σας προτρέποντά σας να επικοινωνήσουμε μερικές αλήθειες και να διαλύσουμε μερικούς μύθους που ταλαιπωρούν την Ελληνική κοινωνία.
Μύθος πρώτος. Η τωρινή Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία αποτελεί τη μετεξέλιξη της παλιάς ΕΟΚ έχει καταντήσει ένα κλειστό club συντηρητικών κυβερνήσεων ενώ παλιότερα ήταν κάτι το διαφορετικό. Η αλήθεια είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν και είναι μια συμμαχία κρατών μια οικονομικοπολιτική ένωση η οποία ιδρύθηκε από ηγέτες με συντηρητικό προσανατολισμό μπολιάστηκε με τις ιδέες της σοσιαλδημοκρατίας και χώρεσε στους κόλπους της όλες τις πολιτικές τάσεις και εκφράσεις από όλα τα κράτη μέλη της δημιουργώντας θεσμούς βαθιά δημοκρατικούς και στέρεους. Είναι σίγουρα ένα οικοδόμημα ατελές που χρειάζεται βελτιώσεις και βαθιές τομές. Ήταν όμως και παραμένει το σπίτι μας. Ο χώρος μέσα στον οποίο η Ελλάδα έζησε τις καλύτερες στιγμές της σε καιρό ειρήνης. Όσοι τώρα επικαλούμενοι δήθεν αριστερές ευαισθησίες κρατούν επικριτική στάση απέναντι στη Ευρώπη το ίδιο έκαναν και στο παρελθόν υπηρετώντας την παραδοξολογία ότι εμείς είμαστε με την Ευρώπη των λαών λες και οι λαοί της Ευρώπης δεν εκφράζονται διαμέσου των εκλεγμένων κυβερνήσεών τους. Άρα λοιπόν όσο πιο κατηγορηματικοί γίνουμε στο ότι ή Ευρώπη δεν είναι κάτι στατικό αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που διαρκώς εξελίσσεται και κινείται σε συγκεκριμένο πλαίσιο κανόνων και υποχρεώσεων, ακολουθώντας την πορεία της ιστορίας, τόσο ισχυρότερη θα κάνουμε την παρουσία μας σ’ αυτή. Όταν δηλώνουμε πρώτα Φεντεραλιστές δεν σημαίνει ότι νοιώθουμε λιγότερο Έλληνες. Απεναντίας νοιώθουμε τόσο σίγουροι που είμαστε Έλληνες ώστε να μπορούμε να μοιραστούμε κοινά πράγματα με άλλους. Είναι αλήθεια ότι στην περιπέτεια των τελευταίων χρόνων δεν πάρθηκαν από την μεριά των εταίρων μας οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι η χώρα μας στέκεται στα πόδια της χάρη στη βοήθεια που έρχεται από εκεί έστω κι αν πληρώνει γι’ αυτό μεγάλο τίμημα.
Μύθος δεύτερος. Το παλιό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα σε συνεργασία με συντηρητικά κέντρα του εξωτερικού εξοντώνουν την Ελληνική νεολαία στερώντας της την ελπίδα για το μέλλον. Επιβάλλεται να απευθυνθούμε στη νεολαία και να τη κοιτάξουμε κατάματα. Ευτυχώς εγώ έχω ευκαιρίες για κάτι τέτοιο. Πρέπει λοιπόν να τους πούμε ότι έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται όταν λένε ότι νοιώθουν αδικημένοι σε σχέση με τις παλιότερες γενιές. Πρέπει όμως να της εξηγήσουμε τις πραγματικές αιτίες για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
-Να τους πούμε λοιπόν ότι πραγματική επανάσταση δεν είναι η ακινησία άλλα οι κατάλληλες μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν τους όρους του παιχνιδιού.
-Ότι οι έξυπνοι άνθρωποι δεν μπορεί να επικαλούνται μια ολική καταστροφή προκειμένου μέσα από συντρίμμια να προκύψει κάτι διαφορετικό.
-Ότι η πραγματική μαγκιά ξεκινάει από την προσωπική αναζήτηση στάσεων ζωής που θα ενισχύουν τα ανώτερα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης και όχι κουτοπόνηρες συμπεριφορές που διαιωνίζουν το βασίλειο των ενδιάμεσων καπάτσων.
-Ότι το Ελληνικό κράτος ζει και δρα σ’ ένα παγκόσμιο γίγνεσθαι και αυτή ειδικά την ώρα δεν μπορεί να τους εγγυηθεί κανενός είδος εξασφάλιση πατερναλιστικού τύπου.
-‘Ότι η μόνη ελπίδα που έχουν για δουλειά και κοινωνική βελτίωση της θέσης τους είναι να συμβάλουν στην οικοδόμηση μιας ανοιχτής κοινωνίας δημιουργικών δυνάμεων.
-Ότι το πραγματικό τους σπίτι είναι η Ευρώπη και η Ευρωζώνη. Άλλωστε και οι φίλοι τους και οι γνωστοί τους δεν αναζήτησαν αλλού τη τύχη τους παρά μόνο σε κράτη με πρόσημο συγκεκριμένο. Αλήθεια είναι όνειρο κάποιου ελληνόπαιδα να πάει στη λατινική Αμερική;
-Ότι οι χώρες που δεν βρίσκονται στο ευρώ και είναι ισχυρές π.χ Αγγλία, Ελβετία ουδεμία σχέση έχουν με την Ελλάδα τόσο από οικονομικής άποψης όσο και από οργανωτικής δομής. Καμία δε από αυτές τις χώρες δεν έχει κυβέρνηση με τα χαρακτηριστικά που έχει η τωρινή κυβέρνηση της χώρας.
-Ότι το ότι η χώρα περιέπεσε σε οικονομική περιδίνηση δεν οφείλεται στο ότι μερικοί επιτήδειοι έφαγαν λεφτά. Μερικοί επιτήδειοι έφαγαν όντως λεφτά ήταν μέσα στο κόλπο αλλά δεν δημιούργησαν το δημοσιονομικό τερατούργημα της Ελλάδας. Η Ελλάδα από κακές πολιτικές και κακοδιοίκηση έφτασε να παρουσιάσει έλλειμμα 15% του παλιού ΑΕΠ το χρόνο. Έμπαινε μέσα δηλ. 42 δις το χρόνο. Αυτά τα λεφτά δεν μπορούν να ισοφαριστούν με τα χρήματα που έφαγαν κάποιοι επιτήδειοι. Είχε επίσης τεράστιο δημόσιο χρέος και έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών ταυτόχρονα. Χρωστάγαμε δηλ. ενώ ταυτόχρονα ενισχύαμε το χρέος αφού πληρώναμε για δικές μας ανάγκες περισσότερα από ότι πλήρωναν οι άλλοι σε εμάς για τις δικές τους.
-Ότι τα κράτη που σέβονται τον εαυτό τους τη συνέχειά τους και την ιστορία τους δεν λειτουργούν με τη λογική της τσάμπα μαγκιάς του κράτους κανονιέρη.
-Ότι κοινωνική πολιτική είναι η μέριμνα για τους πραγματικά ασθενέστερους. Δεν είναι η δημιουργία συνταξιούχων πριν τα 50, δεν είναι οι κοστοβόρες εθελούσιες έξοδοι προβληματικών δομόσιων επιχειρήσεων, δεν είναι η δημιουργία ταμείων ρετιρέ, δεν είναι τέλος το ξέπλυμα ασφαλιστικών ταμείων μέσα σε άλλα που οδήγησε στο αποτέλεσμα ότι το ασφαλιστικό σύστημα χρειάζεται 15 δις από το κρατικό προϋπολογισμό για να επιβιώσει τη στιγμή που το 2004 χρειάζονταν 4δις. Για να καταλάβετε τα μεγέθη η γέφυρα ΡΙΟΥ-ΑΝΤΙΡΙΟΥ κόστισε 1δις.
Μύθος τρίτος. Η χώρα έφτασε μέχρι εδώ γιατί βρέθηκαν μερικοί εξωνημένοι πολιτικοί που δεν είχαν πολιτική βούληση και εξυπηρετούσαν ξένα συμφέροντα. Αρκούσε λοιπόν μια αριστερή κυβέρνηση αποτελούμενοι από αποφασιστικούς ανθρώπους με καθαρά χέρια ώστε το πρόβλημα να λυθεί. Ζείτε αγαπητοί συμπολίτες στο πετσί σας την κατάρρευση και αυτού του μύθου. Αλήθεια πως είναι δυνατόν να κατηγορείς τους πολιτικούς σου αντιπάλους για ρουσφετολογική πολιτική πελατειακοκεντρικού κράτους και ταυτόχρονα να παλεύεις με νύχια και με δόντια να μη θιχτεί τίποτα απ’ αυτό το οικοδόμημα. Η αλήθεια είναι ότι οι άτιμοι συλύβδην κατά το κύριο Τσίπρα πολιτικοί του παρελθόντος συμφώνησαν και συντέλεσαν ο καθένας στο βαθμό που του αντιστοιχεί σε βασικές στρατηγικές για τη χώρα επιλογές οι οποίες όχι μόνο δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται αλλά πρέπει να συνομολογηθεί ότι βοήθησαν την Ελλάδα και τους Έλληνες στη μέχρι τώρα πορεία τους. Οι στρατηγικές αυτές επιλογές είναι ο Δυτικός προσανατολισμός της χώρας και η είσοδός της στη Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη. Εδώ ακριβώς είναι το κομβικό σημείο. Καταδικάζοντας ο κος Τσίπρας το παρελθόν και τους πολιτικούς ηγέτες του δεν εστιάζει στα πραγματικά μεγάλα τους λάθη. Δεν αναφέρει π.χ ότι το μεγαλύτερο λάθος τους , σχεδόν στα όρια του εγκλήματος, ήταν ότι διαπαιδαγώγησαν τον Ελληνικό λαό στη λογική του ότι δικαιούστε τα πάντα, είστε ο περιούσιος λαός της γής ποντάροντας στα ταπεινότερα ένστικτα του λαϊκισμού. Θα περίμενε κάποιος από ένα αριστερό ηγέτη να αναζητεί και να αγωνιά για ένα καλύτερο περιβάλλον δράσης για τους πολίτες. Να αρχίζει να βάζει τις υποδομές για μια διαφορετικού τύπου διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων. Να τους καλέσει να συστρατευθούν στη δημιουργία ενός κράτους που σέβεται την αξιοκρατία και την προωθεί, που αναγνωρίζει την προσπάθεια και την ανταμείβει, που λέει ξεκάθαρα και έμπρακτα στους πολίτες ότι οι ευνομούμενες πολιτείες απαιτούν διαφάνεια , ειλικρινείς σχέσεις ευθύνης και σχεδιασμό και όχι διατήρηση ρουσφετολογικών κακέκτυπων του παρελθόντος προκειμένου να ευημερούν κομματικοί στρατοί. Όχι μόνο δεν έκανε αυτό ο αυτοποροσδιοριζόμενος ως μοναδικός τίμιος πρωθυπουργός στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδος αλλά αντιθέτως αφού ακολούθησε όσο πιο πιστά μπορούσε κακές συνταγές του παρελθόντος βρήκε την αιτία του κακού στον κακό ξένο παράγοντα. Και εδώ ακριβώς είναι το έτερο κομβικό σημείο. Αυτό είναι ακριβώς το σημείο που πρέπει να μας αφυπνίσει και να μας χαλυβδώσει. Ο κος Τσίπρας δεν ενδιαφέρεται να λύσει το πρόβλημα της χώρας. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να αλλάξει την γεωπολιτική ταυτότητα της χώρας. Εκπέμπω ένα δυνατό SOS ως δραματική έκκληση. Δημοκράτες Έλληνες πολίτες αφυπνιστείτε και ενωθείτε. Εν ονόματι της δημοκρατίας η δημοκρατία είναι στο απόσπασμα. Κατηγορείται η Ευρώπη για έλλειμμα αλληλεγγύης και δημοκρατίας και προβάλλεται η Βενεζουέλα, η Βολιβία, η Αργεντινή και η Ρωσία του Πούτιν ως κοιτίδες λαϊκής κυριαρχίας. Έλεος Ελληνικέ λαέ αφυπνίσου και πάλεψε για το μέλλον των παιδιών σου. Η χώρα κινδυνεύει να χάσει πολύτιμα αγαθά που θεωρεί αυτονόητα τα οποία όμως δεν είναι καθόλου δεδομένα. Φοβάμαι πως έχει χυθεί τόσο πολύ δηλητήριο στο εσωτερικό της χώρας και έχει εσκεμμένως προκληθεί τέτοια ζημιά στις σχέσεις μας με τους εταίρους που η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη κατά τη γνώμη μου πιθανά μη αναστρέψιμη. Ο μόνος δρόμος είναι ένα με γάλο πλειοψηφικό ΝΑΙ. Ένα μεγάλο πλειοψηφικό ΝΑΙ όχι στο ψευδεπίγραφο δίλημμα του δημοψηφίσματος αλλά στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Η χώρα και οι πολιτικά υπεύθυνοι οφείλουν να βρουν τις κατάλληλες πολιτικές δυνάμεις ώστε να υπηρετήσουν αυτό τον προσανατολισμό. Υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις ακόμη και στο κυβερνών κόμμα. Όσο ακόμα είναι καιρός ας μπει τέρμα σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου ξιπασμένων μέτριων προσωπικοτήτων που αναζητούν επιβεβαίωση κάνοντας θόρυβο παίζοντας ταυτόχρονα την τύχη της χώρας στα ζάρια.
Ηλίας Ν. Γουβέλης
Δ/ντης Γυμνασίου Νεοχωρίου Αιτ/νιας
1 Σχόλιο
Εσύ κ. Γυμνασιάρχα, τι έκανες όλα τα προηγούμενα χρόνια που η πατρίδα καταστρέφονταν και πήγαινε απ’ το κακό στο χειρότερο; Πες μας τι έκανες στην ΠΡΑΞΗ, γιατί στα λόγια είσαι αστέρι, μιας και μορφωμένος άνθρωπος! Στο δικό σου σχολείο δε λιποθυμούσαν παιδιά απ’ την πείνα, δε μάθαινες για τις καθημερινές αυτοκτονίες, ούτε για τη νεολαία που ξενιτεύονταν για μια καλύτερη ζωή, ούτε έβλεπες ουρές ρακένδυτων Ελλήνων να ψάχνουν σε κάδους απορριμμάτων και να κάνουν ουρές στα συσσίτια;; Πού ήσουν τότε κι έρχεσαι τώρα να μας εξομολογηθείς τις σκέψεις σου για το τι μέλει γενέσθαι;; Αλήθεια, μπορείς να κοιτάς τα παιδιά σου και τα παιδιά του σχολίου σου κι όλα τα Ελληνόπουλα στα μάτια σήμερα με αυτήν την πατρίδα που τους παραδίδεις εσύ κι όλοι οι άλλοι της γενιάς σου;; Όποιος δεν έχει να επιδείξει τίποτε, καμία δράση κατά την τελευταία πενταετία καλύτερα είναι να σιωπά και να μην προκαλεί! Εκτός κι έχεις δράση, την οποία οφείλεις και να την καταθέσεις!! Άντε, που θα μας πεις εσύ τι να ψηφίσουμε!!