Γράφει ο Βασίλης Φ.Φωτάκης
Στις πιο ιστορικές στιγμές του τόπου μας στην πορεία της σύγχρονης ιστορίας του, αυτό που απαιτείται είναι η επικράτηση της κοινής λογικής, ο ρεαλισμός, η αλληλεγγύη και η εγκατάλειψη των νοοτροπιών του λαϊκισμού και του διχασμού… Άλλωστε αποδείχτηκε περίτρανα ότι η συνέχιση της Χωράς μας, του Έθνους μας και του Κράτους μας δεν μπορεί να βασιστεί σε διαμάχες αντιμνημονιακών και μνημονιακών παρατάξεων και αυτό οφείλουν κάποιοι να το κατανοήσουν.
Η ευρεία στήριξη που πέτυχε ο Πρωθυπουργός ώστε να επιτευχθεί μια συμφωνία στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής πορείας της χωράς αποτελεί ένα κέρδος πολιτικό που οφείλει να διδάξει αρκετά και να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού κόντρα στο λαϊκισμό και την ανευθυνότητα λόγων και πράξεων που δηλητηρίασαν τη χώρα και το λαό. Άλλωστε από το 2009 έως σήμερα ποτέ άλλοτε Κυβέρνηση δεν είχε τέτοια ευρεία στήριξη και ειδικά όταν η ίδια αδυνατεί να συγκρατήσει τη δεδηλωμένη. Και δυστυχώς αυτό το ρήγμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας οδήγησε στο να χαθεί η εμπιστοσύνη εφαρμογής των μέτρων από την υπάρχουσα κυβέρνηση καθώς οι μισοί δεν τα πιστεύουν και οι άλλοι μισοί θα κάνουν ότι μπορούν για να μην εφαρμοστούν. Δεν μας φταίνε οι άλλοι, ετούτοι μας βγάζουν τα μάτια…
Ο αγαθαγγελισμός των Ελλήνων δεν περνά μέσα από την απομόνωση και τη Δραχμή. Ας θυμηθούμε και τα λόγια του Κωνσταντίνου Καραμανλή: «Είναι τόσο σοβαρά τα πολιτικά πλεονεκτήματα ώστε θα έπρεπε να επιδιώξουμε την ένταξή μας ακόμη και αν δεν επρόκειτο να έχουμε οικονομικά οφέλη. Γιατί τα αγαθά της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας όχι μόνο δεν αποτιμώνται σε χρήμα αλλά θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν ακόμα και θυσίες οικονομικές».
Και πράγματι η πίστη στα Ευρωπαϊκά ιδανικά σε μια ήπειρο πολεμική κάθε τρεις και λίγο ήταν αυτό που έδωσε πάνω από 50 χρόνια ειρηνικής συμβίωσης. Λάθη σαφώς και γίνανε πολλά σε αυτό το οικοδόμημα αλλά όταν δεν έχεις κάτι καλύτερο δεν το γκρεμίζεις, το διορθώνεις και το ανακατασκευάζεις. Οι κυβερνήσεις που περάσανε – για όλους εσάς που σκίζετε τα ιμάτια σας σήμερα εναντίον τους – είναι οι ίδιες που κάποτε σκίζατε τα ιμάτια σας υπέρ τους και που πλέον σήμερα κατηγορείτε. Αναζητείτε την κολυμβήθρα του Σιλωαμ, την δική σας παρθενογέννηση, αυτό είναι και το μοιραίο λάθος σας. Μας τύφλωσαν και μας μάγεψαν τα καθρεφτάκια των εκάστοτε “μάγων” είναι αλήθεια. Πάντα διχαστικά και πάντα με κάποιους κακούς απέναντι αυτή η χώρα και αυτός ο λαός διαπαιδαγωγήθηκε να είναι περήφανος χωρίς τίποτα δικό του. Όλα δανεικά στους προγόνους, στους Ευρωπαίους στους, λίγους Έλληνες …. και πάντα κάποιοι να δανείζουν. Από τα χέρια του στη σύγχρονη εποχή το μόνο που κατάφερε, σε στιγμές ένδοξης ιστορίας είναι ένα 1821 όπου με ένα κίνημα φιλοευρωπαϊκό συνέβαλε ως ανάχωμα σε μια Οθωμανική αυτοκρατορία που απειλούσε την Ευρώπη. Σε ένα έπος του ‘40 που και πάλι ένδοξα στάθηκαν απέναντι στο φασισμό και στο ναζισμό για μια Ευρώπη των λαών, όταν άλλοι την μοίραζαν ταυτόχρονα σε ζώνες επιρροής. Πάντα ευκολόπιστοι και μαχητικοί, παρορμητικοί και διχασμένοι. Πάντοτε γίνονταν λάθη, ο εθνικός βολονταρισμός μπορεί να είναι ίδιον μερικών αλλά ας μην είναι και τραγική επιλογή για όλους εμάς τους υπόλοιπους.
Ας μην γελοιοποιούμαστε άλλο ως έθνος, μην το επιτρέπετε, αρκετά πια. Καλές οι θεωρίες και τα παχιά λόγια υπάρχουν όμως και ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν. Απαιτείται μια Εθνική προσπάθεια με μια Κυβέρνηση που θα μπορεί και θα πρέπει να τραβήξει τη χώρα από το βούρκο, αποκαθιστώντας τους θεσμούς και τη δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα, μεταρρυθμίζοντας το σύνολο των δομών του κράτους.
Οι στιγμές μας μπορεί να φωτίζονται από το φάρο του παρελθόντος αλλά στο παρόν παίρνονται οι αποφάσεις για το μέλλον μας.
Φωτάκης Φ.Βασίλης
[1] “Το μέλλον διαρκεί πολύ” Λουί Αλτουσέρ
1 Σχόλιο
ΑΡΑΧΤΗ ΚΑΙ ΛΑΙΤ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ.
ΜΕ ΣΤΑΘΕΡΟ ΜΙΣΘΟ /ΟΧΙ ΣΑΝ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΑΝ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΣΤΕ/ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΑ.
ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΠΟΙΚΙΑ. ΣΟΣ…………….