Στις στιγμές αυτές που ζούμε η μικροπολιτική ανάλυση είναι πολύ ευτελής για να ερμηνευθεί το οτιδήποτε. Είναι αφελής όποιος δεν πιστεύει ότι η όλη φάση είναι ένα πλέγμα σύγκρουσης παγκοσμίων συμφερόντων με ντόπιους συμμάχους ως βαγόνια στους συρμούς τους.
Στην όλη περίπτωση ο λαός μάλλον χρησιμοποιείται ως πυρίτιδα που θα αποτελέσει το καλύτερο προσάναμμα σε όποιο κέντρο την ανάψει.
Όπως και να έχει όμως στο θέατρο αυτό των Πλατωνικών σκιών εξουσίας, δεν μπορεί κανείς να γυρίσει το χρόνο και να αναπολεί στιγμές υστερικών πολιτικών προσεγγίσεων μήνες πριν. Στηριγμένων σίγουρα στην συρραφή μεμονωμένων αληθειών φτιάχνοντας αληθινά ψέματα.
Θέλουμε λοιπόν οι ” Άδωνις” ( δεν έχει πληθυντικό) να επιστρέψουν ως σωτήρες; Θα μας βγάλουν από τα μνημόνια;
Κανείς στην ουσία δεν το πιστεύει. Το όλο παιχνίδι ποντάρεται στο να ωραιοποιηθούν πολτικά οι “Άδωνις”, αν οι Τσίπρες φερθούν ως επιπόλαιοι Χατζηδακικοί Κεμάλ, κυνηγηθούν δηλαδή ως αποστάτες από τους χαλίφηδες Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ, ως αφελείς δηλαδή που “θέλησαν να αλλάξουν τον κόσμο”
Ακόμα και αν ο νικητής διαμηνύσει στο «νικημένο του ξεφτέρι” ότι δεν αλλάζουν οι καιροί, ακόμα και η ήττα διαχειρίζεται με τη ρήση ότι “με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί».
Άρα συναισθηματικά και μόνο δεν γυρνάμε στους προηγούμενους, όπως τους ξέραμε τουλάχιστον , αν όχι σε χειρότερους ( θεός φυλάξει).Έστω και αν θυσιάσουμε έναν “Κεμάλ του Χατζηδάκη” περισσότερο…
Άγριος