Το κείμενο αυτό θα μπορούσε να γραφτεί μόνο από αθλητική σκοπιά καθώς αυτή αποκτά μυθική διάσταση όταν μιλάμε για τον Γιώργο Ζαραβίνα έναν εκ των κορυφαίων του ελληνικού χάντμπολ που είναι δικό μας παιδί, Αγρινιώτης. Άλλωστε ποιος από τα μέρη μας μπορεί να περηφανευτεί ότι έχει ευρωπαϊκό τίτλο σε οτιδήποτε;
Τα κατορθώματά του(1, Τσάλεντζ Καπ, 7 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα) αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία αν σκεφτεί κανείς ότι έκανε κάτι πολύ ταιριαστό στην ιδιοσυγκρασία του. Βοήθησε μια ομάδα από το Άργος να μεγαλώσει και να κερδίσει τις παραδοσιακές δυνάμεις του σπορ. Ανδρωμένος επί 15 χρόνια στον Πανελλήνιο και έχοντας ξεκινήσει από τον Δία(αιτιατική στο “Ζευς”) Αγρινίου, έκανε μια επαρχιακή πόλη να ζει στους ρυθμούς αυτού το αθλήματος και στο τέλος να νικά και τις ορδές των κακομαθημένων οπαδών των «μεγάλων, που πήγαν να διαλύσουν το σπορ στους τελικούς γιατί θεώρησαν ότι παίζουν οι ίδιοι και όχι οι ομάδες. Σταμάτησε στα 38 μετά από 23 χρόνια στο σπορ.
Η αθλητική σκοπιά όμως δεν είναι ο μόνος λόγος για το σημερινό σημείωμα γιατί τυγχάνει να έχουμε μερικούς κοινούς γνωστούς με τον μεγάλο αυτό αθλητή και μερικές φορές που βρίσκεται στο Αγρίνιο να έχουμε καθίσει στο «Άλβεδον» για μια μπύρα. Έχω τύχει λοιπόν σε συζητήσεις μαζί του και ξέρω πάνω κάτω πως τα βλέπει τα πράγματα, παρότι δεν τον γνωρίζω μέχρι το επίπεδο της φιλίας. Είναι μια ξεχωριστή περίπτωση κάποιου που έχει δει πολύ παραπέρα αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να είναι ταιριαστός και με τους δικούς του ανθρώπους και με τον τόπο του όταν τον επισκέπτεται. Γι’ αυτό ανέφερα ότι έκανε κάτι ταιριαστό με την ιδιοσυγκρασία του όταν βοήθησε να γίνει μεγάλη μια επαρχιακή ομάδα. Γι’ αυτό ο ίδιος στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξή του τόνισε ότι ένα από τα μεγάλα επιτεύγματά του είναι ότι συνέβαλε στη δημιουργία του συνδικαλιστικού οργάνου(ΠΣΑΧ)των παικτών, κυρίως για να έχουν κάλυψη και εκπροσώπηση οι νεότεροι παίκτες.
Όταν σταματάνε τόσο μεγάλοι παίκτες που κατάγονται από μικρές πόλεις ανοίγεται και μια ευκαιρία γι’ αυτές. Ο ίδιος θα είναι σίγουρα απασχολημένος. Αλλά αφού έχει δει(πολύ παραπέρα) και σίγουρα έχει ιδέες για πολλά πράγματα, μήπως οι αρμόδιοι να τον συμβουλεύονται, με κάποιο τρόπο, για αθλητικά θέματα; Δεν είναι μόνο το χάντμπολ, είναι πάρα πολλά που ένας τέτοιος αθλητής θα μπορούσε να βοηθήσει. Όπως είναι γνωστό θα συνεχίσει να προσφέρει στο χάντμπολ αναλαμβάνοντας προπονητής σε ανδρικό και εφηβικό στον Πανελλήνιο που τον μεγάλωσε αλλά βρίσκεται μπροστά σε μια καινούρια αρχή.
Χωρίς να θέλω να του βάλω έγνοιες μήπως να τον ρωτούσαν οι αθλητικές αρχές του τόπου για όσα έχει να πει για τον αθλητισμό;
Γ.Σ.