Του Παναγιώτη Δρέλλια
«Αύριο μπορεί να λείπουμε»
(αφιερωμένο στους αφανείς ήρωες του έπους)
Αύριο μπορεί να λείπουμε
μα εσύ να το θυμάσαι
και να το πεις, να μαρτυρήσεις για μας
πόσο αγαπούσαμε τον κόσμο.
Μην το ξεχάσεις να το πεις.
Κι αν δεν μπορέσαμε
να γίνουμε καλοί όσο θέλαμε,
να το πεις:
τίποτε άλλο δεν είχαμε
μόνο τη ζωή μας
και την αγαπούσαμε πολύ τη ζωή μας
και τη δώσαμε.
Πολύ αγαπούσαμε τον κόσμο.
Μην το ξεχάσεις να το πεις
αύριο που θα λείπουμε…
(ένα πολύ απλό, αλλά λίαν συγκινητικό ποίημα
ΠΗΓΗ: προσωπικό αρχείο σχολικών γιορτών του Π. Κ. Δ.)
Τις μέρες αυτές οι μνήμες ζωντανεύουν ένα ιστορικό ορόσημο: το έπος του ’40, την απόκρουση της φασιστικής εισβολής που προκάλεσε το θαυμασμό όλου του κόσμου και έδειξε τη δύναμη της ελληνικής ψυχής. Ο εορτασμός της μείζονος αυτής επετείου δεν είναι ποτέ στείρος και ανώφελος, διότι όσο πιο μικρή είναι μια χώρα, τόσο συχνότερες πρέπει να είναι οι αναδρομές στα γεγονότα που σφράγισαν την επιβίωση του έθνους της.
Στις 28 Οκτωβρίου 1940 μεγαλούργησε ξανά ο Ελληνισμός, όταν οι ανώνυμοι μαχητές της ελληνοαλβανικής μεθορίου πολέμησαν γενναία, υποφέροντας τόσα δεινά στις κορυφογραμμές της Πίνδου, έχοντας ως απαράγραπτο ιδανικό το όραμα μιας ελεύθερης πατρίδας.
Στις συγκεχυμένες συγκυρίες του παρόντος, η ανάκληση τέτοιων συγκλονιστικών στιγμών συγκινεί και ενδυναμώνει όλους μας,
ο δε σεβασμός στην ένδοξη γενιά του 1940 προσδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα σε κάθε εορταστική εκδήλωση και τη δέουσα προσοχή στα διαχρονικά μηνύματα του έπους.
panagd@otenet.gr