Εξαίρεση σε όλα αυτά δεν θα μπορούσε να αποτελεί και το νοσοκομείο Αγρινίου. Και εδώ τα προβλήματα ήταν πολλά. Εξαίρεση όμως θα έπρεπε να αποτελεί για τους πολιτικούς μας, τόσο το νοσοκομείο Αγρινίου, όσο και αυτό του Μεσολογγίου, καθώς πρόκειται για 2 νοσοκομεία με απαρχαιωμένες υποδομές που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες ενός νόμου 250.000 κατοίκων και το τελευταίο πρόβλημα που θα έπρεπε να έχουν – αν η κεντρική εξουσία νοιάζονταν πραγματικά για αυτούς- είναι η έλλειψη προσωπικού. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Η κυβέρνηση μας αγνοεί επιδεικτικά μέσω του υπουργού που τα βλέπει όλα ρόδινα στο νοσοκομείο , και η αντιπολίτευση κάνει εξόρμηση στελεχών με επισκέψεις στα νοσοκομεία -στο Αγρίνιο ήρθε η κ. Ξενογιαννακοπούλου- που μας μιλούν για την κακία κυβέρνηση χωρίς να δίνουν τις δικές τους προτάσεις για το πρόβλημα . Ότι δηλαδή έκαναν και οι μπλε όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Καμία κυβέρνηση τα τελευταία 15 χρόνια δεν φρόντισε να ενισχύσει το νοσοκομείο Αγρινίου με προσλήψεις επιπλέον προσωπικού την ώρα που το ποσοστό κενών θέσεων είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας.
Αν δούμε το θέμα ψύχραιμα όμως θα καταλάβουμε πως στο νόμο μας και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ , ιδίως σε ότι αφορά τον τομέα της υγείας μας έχουν γράψει στα παλαιοτέρα των υποδημάτων τους. Ούτε ένα κρεβάτι εντατικής στο νόμο, κύριοι , και το νέο νοσοκομείο Αγρινίου σπάει παγκόσμια ρεκόρ ….στο χρόνο κατασκευής του. Αυτά όμως είναι πικρές αλήθειες και κάνουν τους τοπικούς παράγοντες να ανταλλάσσουν μεταξύ τους το ρόλο του αντιπολιτευόμενου και συμπολιτευόμενου στελέχους, που υψώνουν αντιπολιτευτικές κορώνες όταν το κόμμα τους κάθεται στα θρανία της αντιπολίτευσης και σιωπούν όταν το κόμμα τους είναι στην εξουσία επειδή αδυνατούν να το υπερασπιστούν.
Υ.Γ: Ο καρκίνος στη δημόσια υγειά έχει κάνει πλέον πολλές μεταστάσεις και ο ασθενής αργά ή γρήγορα θα καταλήξει! Εκτός αν έχει τα χρήματα για το ιδιωτικό νοσοκομείο…
