Τούτες τις άγιες ημέρες που περάσαμε η προσφορά τροφίμων κι άλλων πραγμάτων από φιλάνθρωπους ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Αδυνατώ να δεχτώ ούτε ως σκέψη, ότι υπήρξε άνθρωπος αυτό το διάστημα των γιορτών που δεν έφαγε ένα πιάτο ζεστό φαγητό, δεν πήρε ένα κουτί γάλα, μια κουβέρτα ή μια τσάντα με τρόφιμα. Αυτή είναι η άλλη όψη της κρίσης που μας μαστίζει, η άλλη πλευρά – η καλή – του ανθρώπινου χαρακτήρα.
Έγιναν πράξη τα λόγια του Χριστού, τη γέννηση του οποίου γιορτάσαμε, που μίλησε για αγάπη προς τον πλησίον, για προσφορά κι αλληλεγγύη. Ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον έναν κι εκείνο το: αυτός που δίνει φαγητό σ’ όποιον πεινάει είναι σα να το δίνει σ’ εμένα, όπως εξηγούσε στους μαθητές Του και στο πλήθος που Τον ακολουθούσε, βρήκαν απήχηση και σ’ εμάς τους σημερινούς ανθρώπους, οι οποίοι κάναμε πράξη τα λόγια Του. Έστω κι αν έπρεπε πρώτα να ταπεινωθούμε και να γίνουμε όλοι μας λιγάκι «άθλιοι» (εξαθλιωμένοι) για να καταλάβουμε κι αυτούς που πάντα είχαν ανάγκη πραγματική και ζούσαν ανάμεσά μας. Και δεν τους βλέπαμε – δυστυχώς – όταν περνούσαμε καλά και τ’ αποφάγια μας γέμιζαν τους κάδους απορριμμάτων…
Όπως, όμως, δεν υπάρχει κανόνας χωρίς εξαίρεση, έτσι και μέσα στο σύνολο της σημερινής κοινωνίας δε λείπουν κι εκείνοι που εκμεταλλεύονται τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Άλλοι βλέπουν την καλή πράξη ως ευκαιρία προβολής τους, παίρνοντας «σβάρνα» εφημερίδες, κανάλια και Ίντερνετ (!) αποκλείοντας, όμως, χωρίς δεύτερη κουβέντα συνανθρώπους που το ‘φερε η μοίρα τους να μην ανήκουν στη δική τους «Άρια φυλή» κι ας γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο ίδιος ο Χριστός δεν εξαίρεσε κανέναν. Ούτε καν τις πόρνες! Άλλοι – ακόμα χειρότερα – απαιτούν (!) για μια καλή τους πράξη, από δυστυχισμένες γυναίκες της κατηγορίας τούτης των αποκλεισμένων (ξένων και Ρομά κι όχι μόνο), το «δόσιμό» τους ως αντάλλαγμα χρημάτων αλλά κι οτιδήποτε άλλου καταλαβαίνουν ότι έχουν ανάγκη. Όσοι είναι «τσεπωμένοι» – κι ανώμαλοι συνάμα – σήμερα, παίζουν όπως γουστάρουν το δικό τους άρρωστο παιχνίδι. Με το να ασελγούν ασύστολα πάνω σε εξαθλιωμένα κορμιά που έχουν ανάγκη το χρήμα τους, να γίνονται «ελεήμονες» προσφέροντας μια τσάντα τρόφιμα ή ένα κουτί γάλα σε μανάδες που, αν δεν «πάνε» μαζί τους, τα παιδιά τους κινδυνεύουν να πεθάνουν από ασιτία, να «προσφέρουν» 5ευρα και 10ευρα σε ήδη εξαθλιωμένα ανήλικα κοριτσάκια αυτών των ευπαθών ομάδων για να τα μπάσουν μέσα στ’ αυτοκίνητά τους…
Αυτές, λοιπόν, οι «πόρνες» της σημερινής κοινωνίας που αποκλείονται απ’ την απλοχεριά κάποιων σημερινών «Φαρισαίων», τούτες τις μέρες, τούτες τις εβδομάδες, έφαγαν ένα πιάτο φαγητό της προκοπής, όχι απ’ τα «οργανωμένα» φιλανθρωπικά στέκια των δήμων και της Εκκλησίας που γέμισαν απ’ τις προσφορές πιστών και φιλάνθρωπων, αλλά από κάποιους που προτιμούν την προσφορά από πόρτα σε πόρτα, χωρίς ρατσιστικά κίνητρα. Έτσι, έστω και για λίγες ημέρες, πήραν κι αυτές κάτι, χωρίς ν’ αναγκαστούν και να «δώσουν», όπως το ’χαν συνηθίσει…
Αν θελήσουμε τώρα ν’ αναλύσουμε και λίγο το θέμα που αφορά τις «σχέσεις» που δημιουργούνται – από ανάγκη και μόνο – ανάμεσα στους σημερινούς «τσεπωμένους» κι ανώμαλους και τ’ ανήμπορα θύματά τους, τις σημερινές «πόρνες» δηλαδή, χρειάζεται να μας περισσεύει και λιγάκι ανθρωπιά. Ποιος είναι δηλαδή ο θύτης και ποιος το θύμα; Διάβασα κάπου παλιότερα μια «είδηση» που κατέγραφε ένα αληθινό περιστατικό: Μια νεαρή Ρομά, σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο της πόλης, έκανε – λέει – «ψηστήρι» σ’ έναν ηλικιωμένο και τον κατάφερε τελικά να πάνε (ο ένας πριν και η άλλη μετά) στις τουαλέτες μαγαζιού. Κι έκανε λόγο αυτός που το κατέγραψε για αποπλάνηση του ηλικιωμένου απ’ την ανήλικη Ρομά! Είναι έτσι αλήθεια; Ή μήπως έχουμε εδώ ακριβώς το αντίθετο; Ότι, δηλαδή, αυτός ο ενήλικος εκμεταλλεύτηκε τη δυστυχία της ρακένδυτης μικρής για να ικανοποιήσει το άρρωστο γούστο του; Κι ένα δεύτερο παράδειγμα: Πολλές μητέρες των ευπαθών ομάδων (υπάρχουν τέτοιες και χωρίς εισαγωγικά κι ας ειρωνεύονται κάποιοι ρατσιστές αυτόν τον χαρακτηρισμό) αναγκάζονται απ’ την ανέχεια να «πάνε» με άτομα της δικής μας «ανώτερης» φυλής με αντάλλαγμα χρήματα και τρόφιμα για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Ποιος είναι εδώ ο θύτης; Μήπως η μητέρα που αναγκάζεται να «πουλήσει» το κορμί της, την οποία έχουν ήδη αποκλείσει από συσσίτια, κοινωνικά παντοπωλεία κι άλλα φιλανθρωπικά στέκια; Όχι, βέβαια! Αυτή θεωρείται ήρωας που υφίσταται τέτοιον εξευτελισμό χάρη των παιδιών της. Ο θύτης κι ο ανώμαλος είναι αυτός που εκμεταλλεύεται μια οποιαδήποτε τέτοια γυναίκα. Είτε είναι πεινασμένος σεξουαλικά, είτε θέλει με τον τρόπο αυτό ν’ αντλήσει δύναμη για να ξεπεράσει το αίσθημα κατωτερότητάς του, ένα είναι σίγουρο: Ένας τέτοιος άνθρωπος σε τίποτε δε διαφέρει από έναν κοινό βιαστή. Αυτά για το φινάλε του έτους 2012…
Μακάρι το 2013 να είναι το έτος που θ’ ανατρέψει αυτά τα δεδομένα. Μακάρι να φωτίσει ο Θεός τους υπεύθυνους κι επικεφαλής εθελοντικών οργανώσεων να μην αποκλείουν κανέναν, όπως δεν το ’κανε κι ο ίδιος ο Χριστός. Και μακάρι ακόμα οι υπηρεσίες Πρόνοιας του κράτους, των δήμων και της Εκκλησίας να σκύψουν λιγάκι περισσότερο σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη πραγματική. Αυτούς που κι εφέτος – δυστυχώς – αποκλείστηκαν… Και υπάρχουν κι αποδείξεις γ’ αυτό…
Εσείς περισσότερο, Σεβασμιότατε Μητροπολίτη μας – κι ας αφήσουμε τους δημάρχους που τους βλέπουν μόνο ως ψήφους – ψάξτε λιγάκι το θέμα αυτό. Στοιχεία υπάρχουν, αποσταλλέντα ακόμα και στο γραφείο Σας. Με ποιο δικαίωμα κάποιοι υπεύθυνοι – επικεφαλής συσσιτίων διαχειρίζονται αυτά που εμείς οι πολίτες προσφέρουμε, αποκλείοντας ολόκληρες ομάδες ανθρώπων ρακένδυτων λόγω φυλετικής καταγωγής; Χωρίς να σέβονται – κι αυτό το γνωρίζετε πολύ καλά – ούτε δικές Σας επιθυμίες; Μόνο για εγκαίνια και προβολή Σας χρησιμοποιούν; Βαριές κουβέντες, αλλά αληθινές. Και με στοιχεία όσα θέλετε! Εσείς, ως Ηγέτης, εισπράττετε τη δυσφορία των αληθινών πιστών με τέτοιες ενέργειες και δεν Σας αξίζει. Γιατί, προσωπικά, είστε ένας Άξιος ποιμένας. Στο ποίμνιό Σας υπάρχει το πρόβλημα… Σε κάποιες μειονότητες, για να είμαστε δίκαιοι, σε αντίθεση πάντα με άλλα Ιδρύματα και Οργανώσεις που δεν αποκλείουν κανέναν. Κι αυτό, επίσης, το γνωρίζετε Σεβασμιότατε και δε χρειάζεται να το ξαναγράψω, γιατί όλοι αυτοί δεν έχουν ανάγκη προβολής και δημοσιότητας.
Υ.Γ. (Με σημασία): Ο εκπρόσωπος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ακαρνανίας, παραδίδοντας τα τρόφιμα για το Κοινωνικό Παντοπωλείο στην Κεντρική Πλατεία του Αγρινίου το Σάββατο 29 Δεκεμβρίου είπε: «Θέλω να επισημάνω ότι κάθε φορά που θα μας καλεί ο δήμος αλλά και όποιος μας χρειάζεται, θα είμαστε εκεί για όσους έχουν ανάγκη ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία ή εθνικότητα» .Έτσι ακριβώς! Συγχαρητήρια σ’ αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία υπαλλήλων που – ακόμα και με πετσοκομένους μισθούς – προσφέρουν απ’ το υστέρημά τους για όλους και χωρίς εξαιρέσεις. Κι αν κάποιοι – ελάχιστοι πανελλαδικά – αποδειχθεί ότι είναι επίορκοι στο Σώμα αυτό (μιας και το θέμα είναι επίκαιρο), καθόλου δεν μειώνεται το εξαίρετο έργο του Συνόλου.