Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη χερσόνησο της Κορέας, η Ελλάδα βρισκόταν στην πιο δύσκολη φάση της νεότερης ιστορίας της. Μόλις είχε βγει από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και η οικονομία της ήταν διαλυμένη.
Αλλά το χειρότερο ήταν ότι μέσα στα σύνορά της συνεχιζόταν ένας «πόλεμος» ύπουλος που εκτός από το αίμα, το κύμα διώξεων και τις υλικές καταστροφές, διέλυε τον κοινωνικό ιστό της χώρας.
Η Ελλάδα είχε μόλις βγει από τον εμφύλιο πόλεμο, που μπορεί να είχε τελειώσει, θεωρητικά, κάποιους μήνες πριν (το 1949), ουσιαστικά όμως η διχόνοια συνέχιζε να κατατρώει τα σωθικά μιας χώρας χωρίς ουσιαστικά οικονομία και εξωτερική πολιτική.
Κάτω από αυτό το κλίμα το μόνο που μπορούσε να προσφέρει η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, όταν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 29 Ιουνίου 1950 έκανε έκκληση προς τα κράτη-μέλη του, για παροχή στρατιωτικής βοήθειας ώστε να αντιμετωπιστεί η σύρραξη στην Κορέα, ήταν αξιόμαχοι, εμπειροπόλεμοι, μπαρουτοκαπνισμένοι στρατιώτες…
Οι Καλυβιώτες οι οποίοι συμμετείχαν στις εκστρατευτικές αποστολές της Κορέας ήταν πρώτα ο αείμνηστος Θεόδωρος Γ. Καρύμπας το 1953 και στη συνέχεια οι Γρηγόρης Ευαγ. Διονυσάτος και ο Σεραφείμ Ματσιούλας, το 1955.
Η πολεμική σύρραξη που φαινομενικά έγινε μεταξύ του Κομμουνιστικού Βορρά και του Δυτικού Νότου, επί της ουσίας ήταν μια από τις «θερμότερες» κλιμακώσεις του Ψυχρού Πολέμου και έμεινε στην ιστορία ως ο «ξεχασμένος πόλεμος», καθώς επί της ουσίας δεν είχε κανένα εμφανές αποτέλεσμα και για τις δύο πλευρές, ενώ κατάφερε να χωρίσει οριστικά έναν λαό σε δύο κράτη.
Οι Έλληνες στρατιώτες που συμμετείχαν τότε, ήταν όλοι τους εθελοντές και έπρεπε οπωσδήποτε να υπάρχουν πίσω στην πατρίδα, αδερφός ή αδέρφια που δεν υπηρετούσαν.
Το αρχικό Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος, το οποίο απεστάλη στην Κορέα την περίοδο Νοεμβρίου 1950 μέχρι και 22 Αυγούστου 1951, αποτελούνταν από τη διοίκηση με το επιτελείο της και το Τάγμα του ΕΚΣΕ, συνολικής δύναμης 851 ανδρών με 63 οχήματα.
Αναχώρησε για την Κορέα από τον Πειραιά με το αμερικανικό οπλιταγωγό «Tζένεραλ Χαν» στις 16 Νοεμβρίου και αποβιβάστηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1950 στο λιμάνι του Πουσάν στη Νότια Κορέα, εντασσόμενο στο 7ο σύνταγμα Ιππικού της Αμερικανικής Μεραρχίας, ενώ όταν αργότερα το ΕΚΣΕ αποτέλεσε Σύνταγμα, εντάχθηκε στην 3η αμερικανική Μεραρχία και εγκαταστάθηκε στην αμυντική τοποθεσία Τσορβόν.
Από 23 Αυγούστου 1951 μέχρι το Δεκέμβριο 1953, η ελληνική δύναμη αυξήθηκε στους 1.063 άνδρες, ενώ μετά την επίτευξη εκεχειρίας από Ιανουάριο 1954 μέχρι Μάιο 1955 απετέλεσε Σύνταγμα με δύναμη 2.163 ανδρών.
Εν συνεχεία, μειώθηκε στους 850 άνδρες, ενώ από Ιούλιο 1955 μέχρι Δεκέμβριο 1955 στους 191 άνδρες. Τελικά από Ιανουάριο 1956 μέχρι Μάιο 1958 παρέμεινε στην Κορέα αντιπροσωπευτικό τμήμα αποτελούμενο από 1 αξιωματικό και 9 οπλίτες. Μετά την αρχική αποστολή και έως το 1955 πραγματοποιήθηκαν 22 αποστολές αντικαταστάσεως. Έτσι στο χρονικό διάστημα 1950-1955 στάλθηκαν στην Κορέα 669 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 9.586 οπλίτες του ελληνικού στρατού (σύνολο ανδρών: 10.225).
Οι Γρηγόρης Διονυσάτος και Σεραφείμ Ματσιούλας πήγαν με την ίδια αποστολή του ΕΚΣΕ τον Ιανουάριο του 1955 με οχηματαγωγό πλοίο που απέπλευσε από το λιμάνι του Πειραιά.
Το ταξίδι τους διήρκησε 25 ημέρες και παρέμειναν στο Πουσάν της Κορέας για 6 περίπου μήνες έως τον Αύγουστο του 1955.
Πήγαν την περίοδο της ανακωχής και σκοπός τους ήταν να επιστατούν στα σύνορα που είχαν διαμορφωθεί ακρίβως στον 38ο παράλληλο για την τήρηση της εκεχειρίας που είχε υπογραφεί στις 27 Ιουλίου 1953 .
Οι στίχοι από το τραγούδι των στρατιωτών που αποτελούσαν το Ελληνικό Εκτρατευτικό Σώμα Κορέας (ΕΚΣΕ) ήταν οι εξής:
“Κάτω στην Άπω Ανατολή,
κοντά στη Σιβηρία,
Βρίσκονται λίγοι Έλληνες,
για την Ελευθερία”
Οι στολές τους ήταν καινούργιες, αμερικάνικης κατασκευής, τα κράνη είχαν ειδική επένδυση, φορούσαν επίσης ένα γαλανόλευκο φουλάρι με το ελληνικό σήμα και αρβύλες πολύ ανθεκτικές.
Καμία σχέση οι στολές με αυτές που διέθετε τότε ο ελληνικός στρατός.
Ο Γρηγόρης Διονυσάτος, μας λέει για την εντυπωσιακή στολή που φορούσαν ότι, όταν επέστρεψαν στην πατρίδα και στο στρατόπεδο Μεσολογγίου, ο Διοικητής τους ζήτησε ευγενικά να βγάλουν την στολή που είχαν και να φορέσουν τις στολές που ήταν ντυμένοι και οι υπόλοιποι φαντάροι, για να μην ξεχωρίζουν ανάμεσά τους…
Οι καιρικές συνθήκες που αντιμετώπιζαν ήταν δύσκολες, αφού το ψύχος ήταν πολικό (-35 βαθμούς) και διέμεναν σε σκηνές με διπλή επένδυση ενώ οι σόμπες πετρελαίου έκαιγαν ασταμάτητα όλη την ημέρα…
Ο Σεραφείμ Ματσιούλας θυμάται χαρακτηριστικά ένα περιστατικό, όταν κάποιοι στρατιώτες τοποθέτησαν έξω στην κρύα ατμόσφαιρα ένα αυγό, το οποίο το επόμενο πρωϊνό αν και το πάτησαν οι ρόδες ενός αμερικάνικου οχήματος Τζέημς, το αυγό δεν έσπασε!!!
Μάλιστα όταν πήγαιναν στα λουτρά για το μπάνιο τους, πέταγαν στον κάλαθο των αχρήστων τα ρούχα τους και με βάση τα νούμερα του καθενός, αμέσως εφοδιάζονταν από τους φοριαμούς με νέα ρούχα!
Το φαγητό που έτρωγαν ήταν πολύ καλής ποιότητας και σερβίρονταν σε ειδικούς δίσκους και όχι στη γνωστή μας… καραβάνα!
Στο διάστημα αυτό οι δύο Καλυβιώτες βάπτισαν σε Ορθόδοξο ναό που είχε ιδρυθεί από τον ελληνικό στρατό, 2 παιδιά από την Κορέα και τους έδωσαν χριστιανικά ονόματα διαθέτοντας μάλιστα για τα έξοδα της κουμπαριάς πέρι τα 100 δολλάρια .
Ο Γρηγόρης Διονυσάτος, μας αφηγείται ότι, κάποια στιγμή και ενώ κοιμόνταν στη σκηνή, κινδύνεψε να χάσει την όρασή του από το ένα μάτι, όταν μια κάφτρα τσιγάρου, από έναν απρόσεκτο συνάδελφό του, του δημιούργησε σοβαρό έγκαυμα και απαιτήθηκε η άμεση εγχείρισή του από αμερικανούς γιατρούς, στο στρατιωτικό νοσοκομείο που μεταφέρθηκε μετά από βαριά υποτροπή του τραύματος.
Τα χρήματα που έπαιρναν για την συμμετοχή τους στο εκστρατευτικό σώμα ήταν περίπου 80 δολλάρια τα οποία διέθεταν για τις προσωπικές τους ανάγκες και ένα μέρος αυτών στέλνονταν με εμβάσματα στις οικογένειές τους στο χωριό.
Στις εξόδους και τις άδειες που έπαιρναν, πήγαιναν στις κοντινές πόλεις και αγόραζαν σερβίτσια, κεντήματα μέχρι και… ραπτομηχανές για την οικογένειά τους.
Κάποιες φορές και όταν η άδεια ήταν πολυήμερη, πετούσαν με αμερικάνικα μεταγωγικά αεροπλάνα για μια επίσκεψη στο… μακρινό Τόκιο!
Το ΕΚΣΕ για την πολεμική του δράση κατά τη διάρκεια του Πολέμου τιμήθηκε με Εύφημο μνεία και Ευαρέσκεια από τους Προέδρους των ΗΠΑ και της Δημοκρατίας της Κορέας. Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ απένειμε στην πολεμική Σημαία και στους άνδρες του ΕΚΣΕ έξι Πολεμικούς Σταυρούς (Distinguished Service), 32 Ασημένιους (Silver Stars), 110 Χάλκινους (Bronze Stars) και 19 Αεροπορικά Μετάλλια (Air Medals) σε άνδρες του 13ου Σμήνους Μεταφορών.
Η Νότια Κορέα σε ένδειξη της ευγνωμοσύνης της ανήγειρε στην περίφημη κοιλάδα των Ηρώων (τοποθεσία Γιουτζού Κιουν Τζι Ντο), κοντά στη Σεούλ, μεγαλοπρεπέστατο μνημείο πεσόντων για τους Έλληνες μαχητές, όπου σε πλάκα αναγράφεται: «Οι γενναίοι αυτοί στρατιώτες της Ελλάδος ενσάρκωσαν το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον. Τιμή και δόξα τοις πεσούσι πολεμισταίς».
Κάτι αντίστοιχο έπραξε κατόπιν και η Ελληνική Πολιτεία η οποία τίμησε τους φαντάρους και τους έδωσε το δικαίωμα να υποβάλλουν αίτηση για να καταταγούν στο Σώμα της Χωροφυλακής ή να πάνε… ως μετανάστες στην Αυστραλία???
Οι ελληνικές απώλειες από τη συμμετοχή στον πόλεμο της Κορέας δεν ήταν λίγες: 183 νεκροί και 610 τραυματίες, σύνολο απωλειών 793 αξιωματικοί και οπλίτες. Η αεροπορία μέτρησε απώλειες: 4 αεροσκάφη και 12 νεκρούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς.
Ανάμεσά τους ήταν και οι κάτωθι τρείς Αιτωλοακαρνάνες:
Ανθυπολοχαγός, Αρβανίτης Γεώργιος του Δημητρίου από την Αμφιλοχία (έπεσε στις 04/03/51)
Βούρβαχης Γεώργιος του Σπυρίδωνα, Μεσολόγγι (έπεσε στις 30/01/51)
Γαντζούδης Γεώργιος του Δημητρίου Αστακός (έπεσε στις 06/07/53)
Πάντως και οι τρεις Καλυβιώτες που πήγαν στη μακρινή χώρα της Κορέας, ο Θεόδωρος Γ. Καρύμπας, ο Γρηγόρης Ευαγ. Διονυσάτος και ο Σεραφείμ Χ. Ματσιούλας, επέστρεψαν υγιείς και κοντά στις οικογένειές τους στο χωριό, για να ασχοληθούν με τη γεωργία και λίγο αργότερα, να δημιουργήσουν τη δικιά τους φαμίλια!
Πηγές: geetha.mil.gr, national-pride.org
α) Ο Θ. Καρύμπας μαζί με τον διοικητή του
β) Ο Θ. Καρύμπας οδηγεί στρατιωτικό τζιπ
γ) Θ. Καρύμπας: Λίγα λόγια προς τους αγαπημένους γονείς
δ) Ο Γρ. Διονυσάτος (δεξιά) με συναδέλφους του, στο Πουσάν
ε) Χάρτης της διαιρεμένης Κορέας