Η αληθινή ιστορία
Σε πρόσφατο άρθρο μου (με τον ίδιο τίτλο) υποσχέθηκα να γράψω και μια αληθινή ιστορία που διαδραματίζεται ακόμα εδώ στο Αγρίνιο. Θέλω να επισημάνω ότι όλα τα αναφερόμενα σε υπηρεσίες ή πρόσωπα είναι προστατευμένα από μάρτυρες. Ποτέ μου δε γράφω κάτι, αν δεν είμαι σε θέση να το αποδείξω.
Το περιστατικό που θα καταγραφεί, αφορά μια μητέρα ΡΟΜΑ 18 μόλις ετών με τρία ανήλικα παιδιά (4, 2 χρονών και 10 μηνών σήμερα), η οποία κατοικεί μέσα στην πόλη του Αγρινίου και συγκεκριμένα στην ενορία της Αγίας Τριάδας. Συζεί
Είχε την ατυχία και τα τρία της παιδιά ν’ αρρωσταίνουν τακτικά. Το
Όπου κι αν απευθύνθηκε για βοήθεια μόνη της είχε πάντα… τσιγγάνικη αντιμετώπιση. Όπου, όμως, πήγαινε παρέα με τη σύζυγό μου, τη δέχονταν και της φέρονταν με τον καλύτερο τρόπο. Έτσι μπόρεσε κι έκανε αιτήσεις στην Κοινωνική Πρόνοια για το Κοινωνικό Παντοπωλείο και για βοήθεια απ’ το ταμείο Αλληλεγγύης του δήμου. Στην πράξη, βέβαια, αποδείχτηκε και πάλι η αδιαφορία και η διαφορετική αντιμετώπιση απ’ όλους, αφού το μόνο που πήρε ήταν (αμέσως μετά την αίτηση) μισή τσάντα τρόφιμα απ’ το Κοινωνικό Παντοπωλείο και μόνο μια φορά. Αν και η ίδια η σύζυγός μου επισκέφτηκε την υπεύθυνη αντιδήμαρχο αργότερα στο οίκημα του Κοινωνικού Παντοπωλείου για να διαμαρτυρηθεί γιατί δεν της ξανάδωσαν – παρουσία κι άλλων – κανένα αποτέλεσμα δεν υπήρξε. Η αντιδήμαρχος, η οποία σε συνεντεύξεις της υπερηφανεύεται για το έργο του κοινωνικού παντοπωλείου! Το ότι αυτό δε δίνει ούτε ένα κουτί γάλα για τα θεονήστικα παιδάκια αυτής της μητέρας (ίσως κι άλλων) κανείς δεν το μαθαίνει ποτέ! Από ποιόν να το μάθει άλλωστε; Αν αυτή η μάνα έμπαινε – για τη ζωή του παιδιού της – σ’ ένα σούπερ μάρκετ να κλέψει ένα κουτί γάλα, αμέσως θα μαθαίνονταν αυτή της η … παραβατική συμπεριφορά!
Ν’ αναφερθούμε τώρα και στα συσσίτια στην ενορία του Αγίου Δημητρίου υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητρόπολης. Λίγες μέρες πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα (ημέρα Πέμπτη), με την ευκαιρία σύναξης ιερέων που είχε ο σεβασμιότατος στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας (ενορίας και της μητέρας
του πω να τη δεχτεί. Έτσι, όπως τόνισε, θα καλύπτονταν η οικογένεια αυτή από φαγητό. Να, όμως, που δεν έγινε σεβαστή η επιθυμία του αφού, μόλις διευκρίνισα ότι είναι ΡΟΜΑ μου το απέκλεισαν και μάλιστα ενώπιον των εθελοντριών στο οίκημα με τα συσσίτια όπου πήγα την επόμενη μέρα. Αν και επέμεινα ότι ήταν επιθυμία του ίδιου του Μητροπολίτη (τους είπα για τη συνάντηση)…
Μετά απ’ όλα αυτά που αναφέρθηκαν, τη
Επειδή χρήματα για δικηγόρο δε διέθετε, όλα τα αιτήματα της και τις καταγγελίες τις έγραφα και τις συνυπέγραφα εγώ ο ίδιος. Η υπόθεση (την οποία ο εισαγγελέας ως μήνυση την εξέλαβε και σχηματίζεται ακόμη δικογραφία), έχει φτάσει και μέχρι τη Διοίκηση της ΔΕΗ (κ. Ζερβός) και την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, ως έδρα της ΔΕΗ Α.Ε. Τελευταία ενέργεια ήταν ν’ αποσταλεί ο φάκελος με τα στοιχεία – για να είναι ενήμεροι οι πάντες – και στους : α) Συνδικαλιστικό όργανο της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, β) Εισαγγελία του Αρείου Πάγου και γ) Συνήγορο του πολίτη. Κοινοποιούνταν όλα μέχρι τώρα για να γνωρίζουν την υπόθεση, εκτός της ΔΕΗ και τις
Ιδιαίτερες σημειώσεις:
1) Επειδή μας εκμυστηρεύτηκε (εμένα και της συζύγου μου) παλιότερα η μητέρα αυτή, ότι εκεί λίγο πιο κάτω απ’ την πλατεία σιντριβανιού, όταν περνάει ανεβαίνοντας προς την πλατεία, κάποιος την ακολουθεί και, δείχνοντάς της χρήματα, της ζητάει (δε μπορεί να γραφτεί), παρενοχλώντας την συνεχώς, της είπα να κάνει το εξής: Την επόμενη φορά να έχει παρέα την αδερφή της κι όταν κάνει το ίδιο αυτός «ο κύριος», να τον αφήσει να την ακολουθήσει κάνοντας πως ενδίδει, μέχρι να φτάσει στον πεζόδρομο μετά το δημαρχείο με τις γεμάτες καφετέριες. Εκεί, μπροστά στον κόσμο, να γυρίσει απότομα, να του βάλει τις φωνές, να τον κατσαδιάσει όσο γίνεται πιο δυνατά, λέγοντας τον λόγο για να τον ακούσουν όλοι και να τον ντροπιάσει! Έτσι κι έγινε. Το τι άκουσε ο άνθρωπος αυτός, δεν περιγράφεται. Φυσικά, ούτε που ξαναπαρουσιάστηκε ποτέ μπροστά της. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που της έλεγαν: «Μπράβο, κορίτσι μου, καλά του έκανες». Το γράφω αυτό, γιατί είδα κάπου ένα σχόλιο που κατέληγε ως εξής: «…. αυτές οι τσιγγανοπούλες δε σέβονται πλέον τίποτε, βρίζουν και φωνασκούν μέσα στους δρόμους».
2) Ούτε ένα κουτί γάλα δεν της πρόσφερε μέχρι τώρα κανείς! Ούτε κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου ούτε της εκκλησίας. Κι ας υπάρχει το Ταμείο Αλληλεγγύης του δήμου και το Φιλόπτωχο Ταμείο της εκκλησίας. Και γνωρίζουν το πρόβλημα όλοι τους κι έκανε και τις σχετικές αιτήσεις. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ κατά τις 10, μας παίρνει τηλέφωνο και μέσα σε λυγμούς μας λέει: «Προσπαθώ να κοιμίσω το μωρό μου για να μην κλαίει, γιατί δεν έχω γάλα να του δώσω. Μου’ ρχεται ν’ αυτοκτονήσω. Εγώ μια μάνα να προσπαθώ να κοιμίσω το παιδί μου νηστικό για να μην το ακούω να κλαίει…» είπε και ξέσπασε ξανά σε λυγμούς. Το γάλα βρέθηκε τελικά, αλλά όσες είναι μητέρες και διαβάσουν το παρόν, ας σκεφτούν για λίγο και τα λεγόμενα αυτής της 18χρονης τσιγγάνας μάνας…
3) Η μόνη που ένιωσε συγκίνηση κι έκλαψε διαβάζοντας τα αιτήματά της και το ιστορικό της, ήταν η κα Κοντοέ της Δ/νσης ΔΕΗ Πελοποννήσου – Ηπείρου (Πάτρα) που χειρίστηκε την υπόθεση κατά παραγγελία της Κεντρικής Διοίκησης ΔΕΗ (Αθήνα) η οποία σε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί μου, επεσήμανε: «σα μάνα και σα γυναίκα έκλαψα διαβάζοντας το ιστορικό της και τα αιτήματά της…». Αυτή μου είπε να κάνουμε και δεύτερο αίτημα προς τον εισαγγελέα για προσωρινή ηλεκτροδότηση για λόγους υγείας.
4) Ήρθα σε επικοινωνία με τηλεοπτικό κεντρικό κανάλι για να παρουσιάσει- σε πρωινή εκπομπή – το γολγοθά αυτής της μάνας, την ανυπαρξία κοινωνικής στήριξης και τη συμπεριφορά αρμοδίων, όμως μας πρόλαβε η προεκλογική περίοδος και θεώρησα σκόπιμο να μην αναδειχτεί κάτι τέτοιο μέχρι να εκτονωθεί η όλη κατάσταση. Θα γίνει όμως αργότερα, ανεξάρτητα απ’ το αποτέλεσμα της υπόθεσης κι αφού – μέχρι τότε – δούμε και τις ενέργειες των νέων αποδεκτών που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ήδη, γνωστός μου δικηγόρος της Αθήνας, ενημερωμένος για την υπόθεση, ανέλαβε – αφιλοκερδώς – να κινηθεί κατά της ΔΕΗ Α.Ε., και κατά παντός υπευθύνου, έχοντας μάλιστα και το δεδομένο της ανηκέστου βλάβης της υγείας αυτού του μωρού που έμεινε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα όλο το χειμώνα. Αν πέθαινε, σε ποιόν θα καταλογίζονταν ευθύνες; Και λέμε μετά ότι έχουμε κράτος, δικαιοσύνη, τοπική αυτοδιοίκηση και κοινωνικές υπηρεσίες.
Γι’ αυτούς τους ανθρώπους τίποτε δεν υπάρχει…
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ