Μια επιχείρηση που φαινόταν φιάσκο κατέληξε με τον θανάσιμο τραυματισμό του Μάριο Κόλα από τους αστυνομικούς. Εκεί που όλοι γράφαμε(πάντα η ευθύνη έρχεται και με την συμμετοχή ή την αδράνεια)πόσο κόστισε η επιχείρηση και γιατί ο Δένδιας καλύπτεται από την κεφαλή της κυβέρνησης ήρθε η συμπλοκή τα ξημερώματα με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο Κόλα και να έχει τραυματιστεί όπως φαίνεται ο υπαρχηγός του, Κούπα. Ήταν λέει ξυρισμένος ο Κόλα και είχε φρέσκα φαγητά μαζί του, άρα είχε βοήθεια μέσα στην Ελλάδα.
Ο Κόλα διάλεξε τον πόλεμο και την μάχη με τις αρχές που εκπροσωπούν την Ελλάδα. Ήταν ένας αδίστακτος εγκληματίας, όσο και αν θα γίνει τώρα προσπάθεια να ηρωοποιηθεί από κάποιους. Λέγεται ότι όταν έπαιρνε κόκα ένιωθε Θεός. Και ένιωσε πολλές φορές έτσι στη ζωή του. Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι είχε λιώσει το κεφάλι ενός ταξιτζή στο Αιγίνιο, όταν ήταν μόλις 17 ετών και οι τότε συνεργοί του τον είχαν καλύψει. Ως εκ τούτου μπορεί κανείς να πει ότι η Πολιτεία αμύνθηκε απέναντι σε κάποιον που μίλαγε με βία. Παρόλα ταύτα-το έχω ξαναγράψει και καλώς ή κακώς-δεν παίρνω χαρά από το θάνατο κανενός. Κάποιοι μπορεί να το κάνουν, δικαίωμά τους. Νομίζω ότι καθήκον της Πολιτείας είναι να διαφυλάσσει τους πολίτες και άρα να απαντά στα πυρά κακοποιών. Όμως, ακόμα και ο χειρότερος εγκληματίας πρέπει να γίνει προσπάθεια να αναμορφωθεί, μακριά πάντα από το κοινωνικό σύνολο. Όποιος διαλέγει τη βία και νιώθει ανώτερος πίσω από ένα καλάσνικοφ, βέβαια, έχει τέλος σαν αυτό που είχαμε σήμερα στο Σούλι. Καλύτερα αυτό παρά κάποιος αθώος. Γιατί αθώοι υπάρχουν και μάλιστα πάρα πολλοί.
Αλλά η Πολιτεία πρέπει να κάνει αποστασιοποιημένη το χρέος της χωρίς να αντλεί χαρά από τις νίκες της. Κι αυτοί που γράφουμε δημόσια να μην ταΐζουμε το τέρας που ζει μέσα σε όλους.
Γ.Σ.