Γράφει η Δήμητρα Κουνέλη
( Δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ)
Εξηγούμαι… σε σχέση με τη διαχείριση των υδατικών πόρων και συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Και επειδή για το νομό μας το μείζον θέμα διαχείρισης του νερού είναι η εκτροπή του Αχελώου, κι εκεί πάμε ανάποδα. Και δεν το λέω εγώ λόγω εντοπιότητας , το υποστηρίζουν μετά λόγου γνώσεως οι επιστήμονες.
Η Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 2000 για τους υδατικούς πόρους αναφέρεται στην ανάγκη προστασίας λιμνών και ποταμών με έμφαση στη λεκάνη απορροής τους, που για τον Αχελώο το δέλτα του είναι στη Δυτική Ελλάδα. Ρητά λοιπόν αναφέρεται ότι δεν θα πρέπει να διαταράσσεται ο φυσικός ρους ενός ποταμού! Και ακριβώς το αντίθετο προσπαθούν κάποιοι να κάνουν στον Αχελώο, να πάρουν τα νερά του και να τα «μεταφέρουν» στην Ανατολική Ελλάδα , ο όρος «μεταφορά» είναι το τελευταίο τέχνασμα, δε μιλάμε δηλαδή πια για εκτροπή, αλλά για μεταφορά υδάτων! Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς..
Άλλο ελληνικό παράδοξο: με το φάντασμα της λειψυδρίας να πλανάται παγκοσμίως, εμείς «μεταφέρουμε» τα νερά του Αχελώου να ποτίσουν τις διψασμένες καλλιέργειες βαμβακιού του Θεσσαλικού κάμπου! Αντί να βρούμε καλλιέργειες που δεν χρειάζονται μεγάλες ποσότητες νερού για να αναπτυχθούν, αποφασίζουμε να κάνουμε ένα περιβαλλοντικό έγκλημα, μόνο και μόνο γιατί οι επιδοτήσεις βαμβακιού της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι παχυλές!
Ίσως λοιπόν με αυτό το σκεπτικό είναι θετικό το ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας απευθύνει προδικαστικό ερώτημα στο Ευρωδικαστήριο. Μήπως μπορέσει τελικά να εφαρμοστεί επιτέλους στην Ελλάδα εν έτει 2008 η Οδηγία του 2000!
Και επειδή για το νομό μας το μείζον θέμα διαχείρισης του νερού είναι η εκτροπή του Αχελώου, κι εκεί πάμε ανάποδα. Και δεν το λέω εγώ λόγω εντοπιότητας , το υποστηρίζουν μετά λόγου γνώσεως οι επιστήμονες.
Η Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 2000 για τους υδατικούς πόρους αναφέρεται στην ανάγκη προστασίας λιμνών και ποταμών με έμφαση στη λεκάνη απορροής τους, που για τον Αχελώο το δέλτα του είναι στη Δυτική Ελλάδα. Ρητά λοιπόν αναφέρεται ότι δεν θα πρέπει να διαταράσσεται ο φυσικός ρους ενός ποταμού! Και ακριβώς το αντίθετο προσπαθούν κάποιοι να κάνουν στον Αχελώο, να πάρουν τα νερά του και να τα «μεταφέρουν» στην Ανατολική Ελλάδα , ο όρος «μεταφορά» είναι το τελευταίο τέχνασμα, δε μιλάμε δηλαδή πια για εκτροπή, αλλά για μεταφορά υδάτων! Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς..
Άλλο ελληνικό παράδοξο: με το φάντασμα της λειψυδρίας να πλανάται παγκοσμίως, εμείς «μεταφέρουμε» τα νερά του Αχελώου να ποτίσουν τις διψασμένες καλλιέργειες βαμβακιού του Θεσσαλικού κάμπου! Αντί να βρούμε καλλιέργειες που δεν χρειάζονται μεγάλες ποσότητες νερού για να αναπτυχθούν, αποφασίζουμε να κάνουμε ένα περιβαλλοντικό έγκλημα, μόνο και μόνο γιατί οι επιδοτήσεις βαμβακιού της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι παχυλές!
Ίσως λοιπόν με αυτό το σκεπτικό είναι θετικό το ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας απευθύνει προδικαστικό ερώτημα στο Ευρωδικαστήριο. Μήπως μπορέσει τελικά να εφαρμοστεί επιτέλους στην Ελλάδα εν έτει 2008 η Οδηγία του 2000!
Και επειδή αποδεδειγμένα ο γιαλός δεν είναι στραβός, μάλλον εμείς στραβά αρμενίζουμε!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO