Το ματς της Νέας Σμύρνης έχει δύο… αναγνώσεις. Μια αγωνιστική και μια εξωαγωνιστική. Ξεκινάω από την δεύτερη. Εδώ και 3-4 αγωνιστικές στον «θαυμαστό κόσμο» του Ελληνικού ποδοσφαίρου όποια ομάδα θέλει το ματς το παίρνει.
Όποια έχει ανάγκη τους βαθμούς τους παίρνει. Αν πρέπει να βάλει 4 γκολ θα βάλει 4. Αν πρέπει 7 θα βάλει 7. Αν πρέπει να κάνει συνεχόμενες νίκες και διπλά θα τις κάνει χωρίς δεύτερη κουβέντα. Σε κάθε ματς υπάρχει ένας μεγάλος πρωταγωνιστής κι ένας κομπάρσος. Κάθε αγωνιστική… Στην Νέα Σμύρνη η ομάδα που ήθελε το τρίποντο οπωσδήποτε ήταν ο Πανιώνιος.
Υπό άλλες συνθήκες με κάθε άλλη ομάδα-δορυφόρο θα το έπαιρνε τρένο. Με τον Παναιτωλικό δεν τα κατάφερε. Θα μπορούσε το δοκάρι να μπει γκολ ή το οφσάιντ στο φινάλε να μην ήταν. Ακόμη κι έτσι όμως θα λέγαμε ότι στο γήπεδο «κατέβηκε κι αντίπαλος». Δεν ήταν ματς με πρωταγωνιστή και κομπάρσο! Και γι’ αυτό τον λόγο αξίζει κανείς να είναι περήφανος για τον Παναιτωλικό!
Πάμε στον καθαρά αγωνιστικό τομέα τώρα… Πως το λέει στην πολύ πετυχημένη διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας ο Βαλαβανίδης; Αμαρτία!!! Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Παναιτωλικού. Αμαρτία θα ήταν για όλους και πάνω από όλα για την ίδια την ομάδα αν έφευγε από αυτό το ματς έστω χωρίς τον πόντο.
Σε ένα ματς που έμοιαζε… κεκλεισμένων των θυρών, με έναν υποδεέστερο αντίπαλο ο Παναιτωλικός μέχρι το γκολ της ισοφάρισης του Μαρτίνες δεν είχε κάνει ούτε μια… καθαρή ευκαιρία. Από την άλλη πίσω δεν είχε μεγάλο πρόβλημα και πήγε να χάσει από ένα φτηνό γκολ! Και ξαφνικά μετά από την γκολάρα του Αργεντίνου ξύπνησαν οι πάντες και βάση ευκαιριών (Μπούντιμιρ και Παπουτσογιαννόπουλος) ήταν αμαρτία που δεν πήραμε και το τρίποντο.
Κυρίως οι εσωτερικές αλλαγές (+ την είσοδο Παπουτσογιαννόπουλου) αφύπνισαν έναν… κοιμισμένο σε μεγάλο διάστημα Παναιτωλικό και τον έκαναν να παίξει καλό ποδόσφαιρο έστω στο φινάλε σε μια μέρα που βασικά… όπλα υστέρησαν ή κινήθηκαν σε ρηχά νερά.
Ο Μαρτίνες ήταν όαση και ειδικά το γκολ από το ξεκίνημα μέχρι την εκτέλεση ήταν τέρμα με στόφα σπουδαίου παίκτη. Λίρα εκατό για τον Παναιτωλικό της νέας περιόδου. Γιατί πλέον με την παραμονή να είναι δεδομένη όλο το… κόλπο είναι να χτιστεί από τώρα η ομάδα για την νέα χρονιά αλλά παράλληλα να υπάρξει κι ένα καλό φινάλε αντάξιο των προσδοκιών.
Οι πάντες κρίνονται πλέον και όσοι θέλουν να είναι στο Αγρίνιο και την νέα σεζόν θα πρέπει να το αποδεικνύουν μέσα στο γήπεδο. Να αρπάζουν από τα μαλλιά την ευκαιρία και όχι να νιώθουν… σιγουράντζες.
1 Σχόλιο
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ ΜΑΣ. ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ Π.Ο.Κ ΠΕΣΑΝΕ ΝΑ ΜΑΣ ΦΑΝΕ ΑΛΛΑ Η ΑΓΡΙΝΙΩΤΙΚΗ ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ. ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΑΓΡΙΝΙΩΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.