Οι εκτιμήσεις λένε ότι η χτεσινή μέρα ήταν η πιο “εμπορική” για την πόλη από πλευράς κίνησης. Τα μαγαζιά με φαγητό και ποτό ήταν γεμάτα μεσημέρι και βράδυ και ειδικά τα “τύπου ουζερί” που έχουν πλέον κατακλύσει την πόλη. Αυτό συνέβη ακόμα και στα περιφερειακά μαγαζιά σε επίπεδο γειτονιάς. Το φαινόμενο αυτό, που παλιότερα θεωρούταν αδιανότητο, συμπαρασύρει πλέον και την υπόλοιπη αγορά, (από χιλιάδες ανθρώπους που κάνουν περατζάδα) με αποτέλεσμα να είναι “καλύτερη” η Μ.Παρασκευή από το Μ. Σάββατο. Σουβλατζίδικα γεμάτα προσφέροντας νηστίσιμα και ταβέρνες χωρίς κρεατικά αλλά με μουσική και διασκέδαση είναι κάτι που δεν ξέρουμε αν ικανοποιεί τον κλήρο, σίγουρα όμως είναι αποδεκτό από τον λαό. “Τριπλάσια προσέλευση στο μαγαζί” μας περιέγραψε καταστηματάρχης που… τιγκάρει με σπιτικά νηστίσιμα εδέσματα αυτές τις μέρες. Απλά ο κάθε ένας χωρίς μεγάλη κατανάλωση, από δυο πίτες, 3-4 ευρώ και τέλος, όπως μας εξηγεί. Λαός σε όλα τα φαγάδικα και τις πλατείες χτες μετά τον…Επιτάφιο και τα χαλκούνια.
Και πάλι όμως υπάρχουν δύο παράγωγα των παραπάνω διαπιστώσεων. Πρώτα, μια τάση κατανάλωσης νηστίσιμων από νηστεύοντες και μη που δεν υπήρχε και παρουσιάστηκε σαν λύση από την ίδια την αγορά που είδε την καθίζηση λόγω κρίσης και έδωσε μια διέξοδο, διότι οι παχιές αγελάδες παλιά επέβαλαν ακόμα και κλείσιμο μια βδομάδα για πολλά μαγαζιά κυρίως φαγητού!. Άρα ένα έθιμο και μια καινούρια αγορά. Το Αγρίνιο σε ουζερί και φαστ φουντ στενάζει από μεζέδες που ποτέ στην πόλη δεν ήταν σε πρώτη γραμμή. Και, κατά δεύτερο λόγο, μια μεταστροφή της ψυχολογίας που όποιος θυμάται πέρυσι τέτοια εποχή ήταν στα τάρταρα. Αυτό, δε, δεν είναι Αγρινιώτικο φαινόμενο αλλά καταγράφεται γενικότερα και το διαπιστώνουν κυρίως οι ξένοι τουρίστες που λένε ότι έρχονται να βρουν μια χώρα σε κατάθλιψη, νηστική και με έγκλημα στους δρόμους και σε γενικές γραμμές βρίσκουν σαφή βελτίωση από το περυσινό τραγικό κλίμα.
Οι παρατηρήσεις αυτές δεν γίνονται για πολιτικούς λόγους, αλλά είναι πασιφανείς διαπιστώσεις. Εμείς στο Αγρίνιο μπορεί να μην έχουμε ακόμη τουρισμό, αλλά για κάποιο λόγο φτιάξαμε μόνοι μας μια μόδα διασκέδασης και φαγητού-καλώς ή κακώς- τη Μ. Παρασκευή. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι αυτό έγινε σαν πρώτο ερέθισμα κάποιων μαγαζιών που γύρω στα 10-15 χρόνια πριν το ξεκίνησαν και έμεινε(μαζί με την όχληση τη νύχτα φυσικά). Και εκείνη η τάση- παρότι για κλαμπ με θόρυβο που δεν έχουν μόνωση και άδεια είναι απαράδεκτη και παιδεύει χιλιάδες ανθρώπους στο κέντρο-ακολουθήθηκε γιατί διαπίστωσαν κάποιοι ότι Μ. Σάββατο ο κόσμος δεν βγαίνει τόσο στη περιοχή μας μετά την Ανάσταση και αν βγαίνει δεν διασκεδάζει όπως π.χ. το βράδυ της Κυριακής. Αυτό σημαίνει ότι μια πόλη με τον πληθυσμό και τη δυναμική του Αγρινίου θέλει ένα έναυσμα για να δημιουργήσει δουλειές και δεν ισχύει αυτό μόνο για μαγαζιά και υπηρεσίες. Ισχύει για κάθε τύπο επιχείρησης, αφού και χέρια υπάρχουν και αγοραστικό κοινό που κατά καιρούς χάνει δύναμη ή κερδίζει ξανά.
Σήμερα το πρωί ο κόμβος “Αλιμέντα” είχε σχεδόν μπλοκάρει από αμάξια που συνέρρεαν στην πόλη. Κι όμως έχει 33 βαθμούς και οι συνθήκες δεν είναι και ιδανικές για μια βόλτα στην πόλη. Όμως κάτι τους προσκάλεσε. Θα πει κάποιος είναι “λόγω των ημερών”. Μήπως τέτοιες μέρες μπορεί να επιχειρηθεί να γίνουν και του Αγίου Πνεύματος; Ή το Δεκαπενταύγουστο; Ας είναι και στο 1/4 ή 1/5 ετούτων των ημερών. Κάποιοι θα ωφεληθούν σίγουρα, επιχειρηματίες και εργαζόμενοι. Ή όχι;
Γ.Σ.