Ρίχνει τις τιμές η διασκέδαση και ο καφές;
Αλλάζουν ρότα τα καφέ και τα φαγάδικα της πόλης
Μπορεί ακόμα να μην έχει γίνει γενική συνείδηση αλλά όλοι αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι στην πόλη οι περισσότεροι ιδιοκτήτες καφέ αλλά και ταχυφαγείων προσπαθούν να προσεγγίσουν κόσμο με διαφορετικό τρόπο ή και με μειώσεις τιμών.
«Χαρούμενες ώρες» και προσφορές
Μια τεχνική που αναπτύσσεται στα μικρά φαγάδικα ή αγγλιστί take away είναι, πλέον, να προσφέρεται με τον καφέ και το νερό και ένα τοστ ή μια τυρόπιτα ή κάτι σχετικό σε μια τιμή κοντά στα 2 ευρώ. Αυτό πέραν του ότι είναι τίμιο βοηθά να ξεπεραστεί η μεγάλη διαφορά που έχει ο εσσπρέσσο στην Ελλάδα από την Ιταλία π.χ. όπου η μέση τιμή του δεν είναι πάνω από 0,90 λεπτά(δεν μιλάμε για τα πολύ τουριστικά μέρη γιατί στα αντίστοιχα ελληνικά ο καφές έχει…7 ευρώ). Το μειονέκτημα, λοιπόν, που πρέπει να ξεπεραστεί εδώ είναι ότι ο πελάτης μπορεί να καθήσει και 1.5 ώρα με ένα καφέ και να διαβάσει 5 εφημερίδες κάτι που δεν συμβαίνει εκεί που τα ωράρια είναι κάπως πιο…σφιχτά.
Παράλληλα όλο και περισσότερα καφέ φαίνεται να καθιερώνουν το λεγόμενο happy hour (δεν γνωρίζουμε γιατί παντού χρησιμοποιείται αυτός ο όρος, όπως άλλωστε και στην Αθήνα από όπου μας ήρθε), δηλαδή μια χρονική ζώνη μέσα στη μέρα όπου γίνεται έκπτωση σε ότι πάρεις από 20-30%! Δηλαδή υπάρχουν ήδη μαγαζιά που μπορείς να πιεις τον φρέντο σου ακόμη και κάτω από 2 ευρώ, κάτι καθόλου αμελητέο για όσα ξέραμε μέχρι σήμερα.
Μείωση ποσοστού κέρδους και όχι στρογγυλοποίηση
Παρότι το agrinionews.gr είναι στην πιάτσα κα γνωρίζει πόσο επαχθή είναι όλα τα ποσοστά έμμεσης φορολογίας που έχουν φορτωθεί οι μαγαζάτορες χωρίς ανταπόδοση καν, παρατηρείται πλέον μια αλλαγή και στη νοοτροπία των ιδιοκτητών γενικότερα. Μοιάζουν να καταλαβαίνουν ότι τώρα το κρίσιμο είναι να υπάρχει κόσμος στο μαγαζί(τζίρος) και όχι να μένει μεγάλο ποσοστό κέρδους από ότι πωλείται. Μειώνεται δηλαδή η απαίτηση ποσοστού κέρδους που μαζί με ενδεχόμενη μεγαλύτερη μείωση ενοικίων μπορεί να σπρώξει γενικά και άλλες τιμές παρακάτω.
Ένα σημείο κλειδί για κάτι τέτοιο είναι και η μη στρογγυλοποίηση των τιμών. Για παράδειγμα, έχουν αρχίσει πολλά μαγαζιά να χρεώνουν τον καφέ που παίρνεις έξω όχι στο κλασσικό(και ισοπεδωτικό) 1,5 ευρώ αλλά στο 1,30 ή ακόμα και στο 1,20. Και το ίδιο ισχύει και στα ποτά που έχουν αρχίσει να κατεβαίνουν από τα 5 στα 4,5 ευρώ παρότι η τιμή στο συγκεκριμένο προϊόν δεν έχει αλλάξει εδώ κα μια δεκαετία, απλά ήταν ψηλά γιατί…λεφτά υπήρχαν. Αυτή δε η κίνηση των ιδιοκτητών των καταστημάτων μπορεί να αποβεί και παραγωγική για το προσωπικό, καθώς το δεκάλεπτο ή το εικοσάλεπτο που σίγουρα θα αφήσει ο πελάτης για ένα προϊόν 1,30 ευρώ θα πάει στο προσωπικό, μια σχέση που την είχε καταστρέψει η στρογγυλοποίηση τιμών προς τα πάνω….
Γενικά τα παραπάνω αρχίζουν να παρατηρούνται και στο φαγητό με πολλών ειδών «πακέτα» και προσφορές. Παράλληλα στη αγορά αρχίζουν να βάζουν προϊόντα π.χ. στο κρέας παραγωγοί που πλέον νιώθουν ότι δεν συμφέρει να εμπορεύονται παραδοσιακά και αποφασίζουν να εμπορευτούν μόνοι τους το κρέας, τα πουλερικά ή τα αβγά με αποτελέσματα θεαματικά στην τιμή όπως συμβαίνει με μαγαζί στα όρια της πόλης που έχει γίνει πόλος έλξης. Τέτοιες κινήσεις είναι σίγουρο ότι θα συγκρατήσουν ή και θα κατεβάσουν τις τιμές όπως είναι σίγουρο ότι θα αποδείξουν πως και ο τρόπος που καθιερώνονταν οι τιμές αλλά και τα ωράρια ήταν αποτέλεσμα της ψεύτικης οικονομικής ευμάρειας που υπήρχε.
Γ.Σ