Στην αρχή γέλασα..το θεώρησα ευφάνταστο και πετυχημένο. Πέρασα λίγες ώρες και αναρωτήθηκα όμως το γιατί.
Τα έβαλα με τον εαυτό μου στο τέλος. Τόσο πολύ εθίστηκα και εγώ με την ηλιθιότητα της Daily Mirror που αποδείχθηκε ως ο ντελιβεράς των τζιχαντιστών και των πορτοκαλί φορμών στη Δυτική κοινή γνώμη, που την αναδημοσιεύουν Ελληνικά και όχι μόνο site;
Kαι να, εκεί που νόμιζα ότι οι τζιχαντιστές έχουν να έρθουν 200 χρόνια στην Αιτωλοακαρνανία, είδα το διασκεδαστικό στο αρχικό του στιγμιότυπο σκετς. Εκεί που νόμιζα ότι η απόλυτη προβοκάτσια θα ήταν το τζαμί στο Ζαπάντι, άρχισε από αλλού στην πλάκα.
Μα τι στο καλό. Τόσο χαλαρά το παίρνουμε ως κοινωνία; Ναι, δικαιολογημένα. Δεν υπάρχει Ελληνικό Bataclan, Ελληνικό Παρίσι. Άρα χωράει στη σάτιρα μας και στην παρωδία μας. Τόσο πολύ χωράει, στις διαδηλώσεις.
Έσπευσαν βέβαια οι διοργανωτές να μην βάλουν τζιχαντιστικές σημαίες και να το διευκρινίσουν, προς τιμήν τους ότι είναι σάτιρα.
Κάποιοι άλλοι όμως που έβαλαν τις Γαλλικές ( μόνο Γαλλικές) σημαίες στα προφίλ τους, σιώπησαν. Το βρήκαν αστείο.
Θα το έβρισκαν αστείο σε αρεστή τους ή απλά ουδέτερη τους κυβέρνηση;
Εύχομαι μόνο να μην υπάρξει Ελληνικό Bataclan η Παρίσι αύριο. Γιατί εκεί ήδη δεν χώραγε με τίποτα. Και τότε ο πρώτος που θα έσπευδα να κάνω την σκληρή μου αυτοκριτική θα ήμουν εγώ ο ίδιος, που γέλασα έστω στην αρχή…
Άγριος