-Το θέμα των ημερών για το οποίο έχει πέσει η απόλυτη σιγή ασυρμάτου, στην καθ’ημάς επαρχία, είναι εκείνο του συμφώνου συμβίωσης που καλείται να περιλάβει μέσα και τα ομόφυλα ζευγάρια. Προκαλεί θαυμασμό και εντύπωση το λεγόμενο «τουμπεκί ψιλοκομμένο» από τόσους και τόσους που κατά τα άλλα είναι λαλίστατοι. Είναι ζήτημα αν έχω δει κείμενο από πολιτικό χώρο για το θέμα, ενώ ελάχιστοι είχαν το θάρρος να γράψουν κάτι επωνύμως από τους εκατοντάδες που παρεμβαίνουν με τις απόψεις και τα άρθρα τους στο δημόσιο λόγο. Η αιτία δεν είναι απλά ότι δεν θέλουν πάρουν θέση σε ένα θέμα που εκθέτει πολύ και ειδικά εκθέτει σε κοινωνίες που όλο «αντι» είναι αλλά όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα οι πιο πολλοί στρίβουν δια του αρραβώνος.
-Ούτε καν γιατί πρέπει να πάρουν μια θέση που αν τη εκφράσουν όπως την πιστεύουν οι απέναντι μουτζαχεντίν θα τους χαρακτηρίσουν είτε «ψευδοπροοδευτικούς» είτε «ομοφοβικούς». Και θα πρέπει μετά να υπερασπιστούν είτε την συμβίωση που προβάλλεται από μερικά ΜΜΕ σαν η απόλυτη ελευθερία, είτε τους αφορισμούς από αφιονισμένους ιερείς. Κι όμως το θέμα είναι πολύ πιο απλό. Δεν χρειάζεται δηλαδή να αναλύσει κανείς θεολογικά τον Σεραφείμ και να μπλέξει στο γιατί είναι «παρά φύσιν» η συμβίωση ομοφύλων και είναι «υπέρ φύσιν» η αγαμία των ανώτατων ιερέων. Η κουβέντα αυτή μπορεί να κρατήσει αιώνες. Υπάρχει μια πιο απλή ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί: Είμαστε ή όχι σε μια ομάδα κρατών που έχουν συνυπογράψει κάποιες αρχές μέσα από μια συγκεκριμένη θεώρηση των πραγμάτων; Πως είπατε, όχι;
-Αν έχουμε, βρε αδερφέ, μια πιο «ορθόδοξη» θεώρηση των πραγμάτων γιατί εξακολουθούμε να παίζουμε την κολοκυθιά με άλλους 25 λαούς που τα βλέπουν αλλιώς και έχουμε μαζί τους συμφωνήσει ότι τα βλέπουμε το ίδιο; Γιατί δεν τραβάμε τον μοναχικό δρόμο της περηφάνιας μας; Ένας αρχιερέας το είπε: «Επειδή κάνουν οι άλλοι αυτό το έγκλημα πρέπει να το κάνουμε και μεις;». Σωστά. Πρότεινε τότε, πάτερ, να βάλουμε μπροστά αυτό το φλάμπουρο και να αποχωρήσουμε για τον θεοσεβούμενο αυτό λόγο από την Ε.Ε. Το ότι είμαστε υπεράνω χρημάτων και δεν μας νοιάζει αν τρώμε πρόστιμα το έχουμε αποδείξει.
-Αλλά όχι. Είναι πολλά τα λεφτά και οι υποχρεώσεις πληρωμών. Μπορούμε να παίζουμε κρυφτούλι όπως σε τόσα άλλα πράγματα και να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε ότι οι εποχές άλλαξαν ακόμα και για τους άλλοτε πολύ πιο σκληροπυρηνικούς καθολικούς και προτεστάντες. Η μέγιστη, δε, υποκρισία προέρχεται από τους χιλιάδες ετερόκλητους αντι-ευρωπαϊστές που κουτοπόνηρα λένε «σιγά μην πάρω εγώ θέση σε ένα θέμα που θα με κοντράρει με την Εκκλησία επειδή το λένε οι ευρωπαίοι»…Και Ελληναράς και ψευτοπροοδευτικός δηλαδή.
-Όσο για τους αφορισμούς και τα τοιαύτα, εκεί δεν χωράνε παρεμβάσεις. Στο μετερίζι της η Εκκλησία έχει την απόλυτη εξουσία. Όποιος φοβάται μην αφοριστεί- και τον νοιάζει -πρέπει να έχει τον νου του. Γιατί κατά τα λοιπά δεν υπάρχει κάτι άλλο να συζητηθεί. Άλλο οι συμβουλές προς πιστούς από άμβωνος και άλλο η προσβλητικές αναφορές λόγω γενετήσιου προσανατολισμού. Για το τελευταίο υπάρχει νόμος, αν δεν κάνω λάθος, εδώ και σχεδόν 10 χρόνια…
Στη φωτογραφία ο κύριος υπουργός που περιμένει να… καθαρογραφεί η απόφαση που μας ξεχωρίζει από την υπόλοιπη Ευρώπη για να πάρει θέση…
Γ.Σ.