Τι εικόνα είχε η αγορά του Αγρινίου το Σάββατο
Χωρίς φόβο, πάθος και σκοπιμότητα βγήκαμε μια βόλτα το πρώτο Σάββατο στην πόλη που είναι τα μαγαζιά κλειστά. Παρότι είναι κάτι καθιερωμένο εδώ και δυο δεκαετίες και ο Εμπορικός Σύλλογος της πόλης το έχει χαρακτηρίσει ως κατάκτηση, εν τούτοις πάντα έχει ένα ενδιαφέρον σαν γεγονός. Ειδικά από τη στιγμή που πλέον δεν πρόκειται για απόφαση δεσμευτική για όλους τους εμπόρους όπως γινόταν πριν το νόμο Αβραμόπουλου(ο οποίος λέει περίπου ότι αν δεν ανοίξεις Κυριακή ή μετά τις 9 το βράδυ, μπορείς να ανοίξεις κατά βούληση) αλλά για πρόταση προς τους εμπόρους και για συμφωνία μετά από δημοκρατική ψηφοφορία για τα μέλη του Ε.Σ.Α.
Η εικόνα που εμείς αποκομίσαμε το πρωί μέχρι τις 12 ήταν πως αρκετά μαγαζιά ήταν ανοιχτά στο χώρο των τροφίμων, των υπηρεσιών(ταξιδιωτικά κ.α.), των μίνι μάρκετ, της διασκέδασης κλπ. Δεν έδινε δηλαδή η πόλη τη γνωστή έρημη εικόνα των τελών του Ιουλίου ή του Αυγούστου. Επίσης σε κάποιες οδούς όπως η Μπαϊμπα ή Ηλιού υπήρχε η κίνηση μας κανονικής μέρας, ενώ και στην Παπαστράτου μέχρι λίγο πάνω από τη Φλέμινγκ υπήρχαν ανοιχτά μαγαζιά. Η αναλογία μπορούμε να πούμε ότι ήταν 70% κλειστά και 30% ανοιχτά στο κέντρο και στο αντικείμενο του κλασσικού εμπορικού καταστήματος. Πάντως προοδευτικά άλλοι άνοιξαν(ανάλογα αν ήταν σε «ζωντανή» πιάτσα και άλλοι έκλεισαν νωρίς(αν ήταν σε περιοχή με όλα τα κλειστά).
Εμείς για να κάνουμε την υπέρβαση και να μην βάλουμε κλειστό μαγαζί ή ανοιχτό για φωτογραφία βάλαμε ένα…ξενοίκιαστο που ίσως δείχνει και το φόβο για τη φυσική κατάληξη των μαγαζιών. Τα προβλήματα των επαγγελματιών είναι τεράστια και μόνο αν σκεφτεί κανείς ότι τα αναμενόμενα για φέτος έσοδα από την πάταξη του παραεμπόριου είναι…0! Έτσι αποτυπώνονται στο σχέδιο νόμου για το Μεσοπρόθεμο τουλάχιστον.
Η σύγχυση για τον μαγαζάτορα δεν είναι απλά εξηγήσιμη και δεν έχει εύκολες απαντήσεις ούτε αφορά το Σάββατο που άλλωστε στο Αγρίνιο είναι περισσότερο ένα έθιμο από την εποχή που η πόλη άδειαζε για να πάει περιφερειακά στα καπνά. Απαιτείται περισσότερη δουλειά ή κλείσιμο για να γλιτώνει ο έμπορος τα έξοδα; Το πρωινό άνοιγμα στις 8 το πρωί ταιριάζει τώρα που δεν κατεβαίνουν τα στίφη των γύρω περιοχών με το αστικό στις 6; Το Αγρίνιο εκτός από αγορά έχει κάτι άλλο για να συντηρηθεί; Και μήπως η Δευτέρα θα έδινε την ίδια ποιότητα ζωής ως αργία για τους εμπόρους το καλοκαίρι αλλά θα άφηνε την πόλη με τις υπηρεσίες και με κόσμο για να δουλέψουν άλλες κατηγορίες μαγαζιών; Ώστε το Σάββατο να έρχεται π.χ κάποιος από το Θέρμο για ψώνια αλλά να κάνει και τις δουλειές του ο έμπορος που δεν θέλει να φύγει διήμερο;
Πάντως κάτι που διαφεύγει σε πολλούς είναι αυτό που έγινε στην Αμερική(ναι, εκεί) όταν έσκασε η φούσκα των στεγαστικών και ολόκληρες πόλεις σχεδόν άδειασαν. Το πρώτο που έγινε ήταν μια μεγάλη καμπάνια για αποφυγή των μεγάλων τραστ και των υπεραγορών και για στροφή στον τοπικό έμπορο και το μπακάλικο της γειτονιάς. Καμπάνια τουλάχιστον 6 μηνών αλλά με πολύ τρέξιμο και εμπορικό πνεύμα…