Που είναι το νερό «για να ποτίσει ο λαός»;
ΤΟΕΒ: Απότιστα χωράφια από ένα σύστημα που… χρεοκόπησε
Γράφει ο Γιάννης Συμψηρής
Είχαμε αναδείξει ξανά τα πάθη των ΤΟΕΒ με παλιότερο άρθρο μας και με αφορμή την εγκατάλειψη που παρουσιάστηκε στον μηχανισμό που για χρόνια φρόντιζε το πότισμα στα χωράφια του κάμπου. Τότε η αφορμή ήταν οι φθορές και οι κλοπές σε υλικά από επιτήδειους. Που να ξέραμε όμως ότι υπάρχουν και άλλα τραγικά ή ακόμα και στα όρια του τραγελαφικού. Μένει να αποδειχτεί αν η αποαγροτοποίηση οδήγησε στα φαινόμενα αυτά ή ήταν εκείνα που συνέτειναν στην απομάκρυνση του κόσμου από τα χωράφια του, μέσω ενός ράθυμου συστήματος και μιας κρατικοδίαιτης και επιδοτούμενης παραγωγής. Ας πάμε να δούμε δυο τρανταχτές περιπτώσεις.
Στη Γουριώτισσα υπήρξε πρόσφατα ένα τεράστιο ζήτημα με το κόψιμο του ρεύματος στο τοπικό ΤΟΕΒ κάτι που έθεσε εκτός λειτουργίας όλο το σύστημα και έκανε όλους να τρέχουν σε αγώνα δρόμου μήπως και προλάβουν να ποτίσουν. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι για περισσότερα από 700 στρέμματα δεν πρόκειται να γίνει φέτος. Απλά θα μείνουν απότιστα…
Σήμερα στην περιοχή που αρδεύεται από το συγκεκριμένο ΤΟΕΒ καλλιεργούνται οπορωφόρα δέντρα όπως βανίλιες, δαμάσκηνα, ρόδι. είναι καταχρεωμένο. Τα χρέη του, που σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις ίσως αγγίζουν ένα υπέρογκο ποσό ικανό να το χαρακτηρίσει «καταχρεωμένο», δεν αφορούν αποκλειστικά στη ΔΕΗ, αλλά σε αυτή την κατεύθυνση και καθώς εκεί είναι το σημείο που το Ξηρόμερο ακουμπά το σημερινό Καλλικράτειο Αγρίνιο, ο δήμος μεσολάβησε ώστε να υπάρξει κάποια ρύθμιση του χρέους. Όπως μας λέει ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας της Γουριώτισσας κ. Ανδρέας Τσούτσας «πριν από μια εβδομάδα περίπου είχαμε την εντύπωση ότι μπήκε το ΤΟΕΒ σε μια διαδικασία ρύθμισης. Κι όμως ακόμα δεν έχει έρθει το ρεύμα στους μετασχηματιστές και πότισμα δεν γίνεται. Από όσα ξέραμε η σκέψη ήταν για σπάσιμο του χρέους σε τέσσερις ή περισσότερες δόσεις». Όπως όμως έχουμε αναφέρει πιο πάνω: «Παρόλα αυτά τώρα και να μπορέσουμε να ποτίσουμε πάνω από 700 στρέμματα δεν σώζονται. Πέρασε ο χρόνος που απαιτούνταν και αυτά θα μείνουν χέρσα». Κάποια πληροφορία ποιος θα απολογηθεί για όλα αυτά και για την χρόνια αυτή κατάσταση; Αν οι παραγωγοί μπορούν να κάνουν κάτι; Η απάντηση δεν είναι έτοιμη και σηκώνει μάλλον νέα έρευνα.
Η δεύτερη περίπτωση μας έρχεται από τη περιοχή Αγγελοκάστρου και θα προκαλούσε θυμηδία αν δεν θύμιζε τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ κρατών για τον έλεγχο του νερού. Όπως μας λέει ο κ. Νίκος Μήλας, πρόεδρος της εκεί τοπικής κοινότητας εδώ και καιρό έχει παρουσιαστεί καινούριο πρόβλημα με το νερό: «Στην πραγματικότητα εξαρτιόμαστε από την διάθεση των Καλυβίων και έχουν υπάρξει γκρίνιες και τσακωμοί γιατί δεν έχουμε το κουμάντο στο νερό που χρειαζόμαστε. Αν πούμε ότι πρέπει να ανοίξει πάνω η πόρτα(σ.σ. το διαχωριστικό που συγκρατεί το νερό) και να πάρουμε εμείς και τα Καλύβια από 100 κυβικά νερό, σαν παράδειγμα το αναφέρω, τελικά εμείς έχουμε μια παρακράτηση νερού που όσοι είναι στα Καλύβια το χρησιμοποιούν για δικό τους πότισμα. Δεν έχουμε φτάσει ακόμη σε ακρότητες αλλά είναι μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση που κρατάει καιρό τώρα. Δεν μπορεί να είναι στην ευχέρεια άλλων πόσο νερό θέλει για να ποτίσει το Αγγελόκαστρο. Θέλουμε δικό μας ΤΟΕΒ και στο κάτω-κάτω ισότητα πάνω στο θέμα»
Αυτή είναι η εικόνα για όποιον ενδιαφερόμενο έχει απομείνει. Τα παχιά λόγια για τα «δημόσια αγαθά» και την αγροτιά κατέληξαν σε χρέη και σε διαχείριση κάποιων ημέτερων όχι να αμύνονται περί πάτρης αλλά περί…πάρτης. Δεν είναι τυχαίο ότι προς το παρόν η μόνη πρόταση που υπάρχει για το θέμα πανελλαδικά είναι να επιστρέψουν τα ΤΟΕΒ στις Περιφέρειες, μάλλον γιατί έτσι θα κουκουλώνεται καλύτερα το θέμα και θα υπάρχει ο παλιός καλός «έλεγχος»….