Βροχή και λασπωμένο τερέν κόλλησαν τον Παναιτωλικό στο μηδέν απέναντι στον Άρη
Την επιστροφή του στην έδρα του με νίκη ήθελε να συνδυάσει απόψε ο Παναιτωλικός αντιμετωπίζοντας τον ουραγό Άρη που έπαιζε στο Αγρίνιο τα… ρέστα του στην υπόθεση της σωτηρίας. Πριν το ματς το φαβορί ήταν ξεκάθαρο με τους αγρινιώτες να φαντάζουν ως οι πιθανότεροι νικητές του σημερινού αγώνα, απέναντι σε ένα αντίπαλο που ούτως ή άλλως αγνοούσε τη νίκη για σχεδόν ένα γύρο! Μερικές φορές όμως στο ποδόσφαιρο εμφανίζονται κάποιοι αστάθμητοι παράγοντες που τελικά φαντάζουν αξεπέραστοι. Όπως οι σημερινές καιρικές συνθήκες οι οποίες τελικά ήταν εκείνες που έκριναν το παιχνίδι με τις δύο ομάδες να μένουν στη λευκή ισοπαλία, τον Παναιτωλικό όμως να είναι ο χαμένος της υπόθεσης μιας και ακόμη και στο βούρκο έδειξε πολύ καλύτερος του αντιπάλου του.
Η επαναφορά του Μπόγιοβιτς στην κορυφή της επίθεσης σε συνδυασμό με την απουσία –λόγω καρτών- του Γοδόι προμήνυε ούτως ή άλλως ένα πολύ πιο επιθετικό σχήμα για τα καναρίνια. Οι καιρικές συνθήκες όμως με τη βροχόπτωση να είναι συνεχόμενη προμήνυαν ότι το έργο απόψε που θα παιζόταν στο αγρινιώτικο γήπεδο θα ήταν λίγο – πολύ γνωστό: Δυνατές μονομαχίες, σέντρες και τη μπάλα να κολλάει κάνοντας τα δικά της τερτίπια.
Με τον Παναιτωλικό να έχει συνηθίσει σε ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού, τα καιρικά δεδομένα της αναμέτρησης ανάγκασαν τον Μ. Χάβο να επιλέξει ένα άλλο τρόπο παιχνιδιού, αυτόν των μακρινών μεταβιβάσεων, μιας και όποια προσπάθεια εναλλαγών, συνδυασμών και στρωτού ποδοσφαίρου από πλευράς Παναιτωλικού πήγε να γίνει, απλά έπεσε στο κενό.
Από τη μεριά του ο Άρης προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το… δώρο του καιρού με μαζική άμυνα και μακρινές μπαλιές στον Μανιά, μιας και ο Παναιτωλικός είχε ανέβει από πολύ νωρίς πολύ ψηλά στο γήπεδο θέλοντας να κλείσει τον Άρη στα καρέ του.
Έπρεπε να φτάσουμε πάντως στο 25’ για να δημιουργηθεί η πρώτη καλή στιγμή και αυτή έγινε από πλευράς Άρη με τον Μανιά με τον Παναιτωλικό να προσπαθεί αλλά να δυσκολεύεται στον κακό αγωνιστικό χώρο και να απειλεί τελικά μόνο μια φορά (32’ κεφαλιά Καμαρά) στο πρώτο μέρος τη στιγμή που ο Άρης είχε ως πρώτο του μέλημα τη διαφύλαξη του μηδέν και το είχε πετύχει σχετικά εύκολα, (απειλώντας μάλιστα και δεύτερη φορά με Μανιά) σε ένα πρώτο μέρος που ποδόσφαιρο δεν παίχτηκε, με τον Παναιτωλικό να έχει τον έλεγχο του αγώνα αλλά να δείχνει πολύ έξω από τα νερά του, έχοντας χάσει ένα πρώτο ημίχρονο μιας και η προσαρμογή στα καιρικά δεδομένα όπως παραδέχθηκε και ο Χάβος μετά τον αγώνα ήταν δύσκολη.
Στο δεύτερο μέρος το σκηνικό άλλαξε. Όχι ως προς τον καιρό μιας και η βροχή δε σταμάτησε ποτέ. Η δύναμη και η αποφασιστικότητα όμως των κιτρινομπλέ ήταν πολύ πιο έντονη στο γήπεδο που στρίμωξαν καλά τον Άρη και άρχισαν να απειλούν την εστία του Διούδη με τον Άρη σε ένα εντελώς παθητικό ρόλο να δείχνει ότι συμβιβάζεται με την ισοπαλία μη έχοντας καμία διάθεση να απειλήσει.
Με κύριο εκφραστή τον Θεοδωρίδη (που από το πρώτο μέρος έδειχνε ότι δε… μάσαγε ούτε από το τερέν) ο Παναιτωλικός πίεσε ασφυκτικά τον Άρη μεταφέροντας τη μπάλα στην εστία του Διούδη είτε με πλαγιοκοπήσεις είτε με στημένες μπάλες (φάουλ, κόρνερ). Μπόγιοβιτς, Θεοδωρίδης, Κούσας όμως δεν κατάφεραν να παραβιάσουν την αντίπαλη εστία στις τρεις μεγαλύτερες ευκαιρίες του Παναιτωλικού που είχε μερικές ακόμη με τους Μπικέι και Νταλμά, με τον Άρη από ένα σημείο και μετά να ροκανίζει το χρόνο παίζοντας το παιχνίδι των καθυστερήσεων, αντιλαμβανόμενος ίσως ότι με το σημερινό του αντίπαλο, το καλύτερο που μπορούσε να πάρει από το παιχνίδι ήταν η ισοπαλία. Και αυτή, ελέω καιρού… Κάτι που τελικά έγινε.
Το θερμό χειροκρότημα των 2.000 περίπου φίλων της ομάδας που αψήφησαν τη βροχή και το κρύο και δημιούργησαν μια ζεστή ατμόσφαιρα και σήμερα στο γήπεδο, ήταν η ανταμοιβή των παικτών του Χάβου για τη σημερινή τους προσπάθεια, που ναι μεν δεν ήταν νικηφόρα αλλά ο Παναιτωλικός ακόμη και σήμερα έδειξε αυτό που φαίνεται εδώ και αρκετό καιρό: Ότι βαδίζει σε σωστό δρόμο, με σταθερά βήματα, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες και είναι συγκαταλέγεται πλέον στις πολύ υπολογίσιμες ομάδες του πρωταθλήματος. Και αυτό αν μη τι άλλο, είναι αλλαγή επιπέδου.
Ατομικά και με δεδομένες τις καιρικές συνθήκες, ουδείς υστέρησε. Στο δεύτερο ημίχρονο ειδικά όλοι έδωσαν το κάτι παραπάνω. Χωρίς λάθη ο Ράφαελ, σταθεροί οι Κούσας και Μπικέι, απείλησαν και επιθετικά, εξαιρετικός για ένα ακόμη παιχνίδι ο Ανέν τόσο ανασταλτικά όσο και επιθετικά ενώ και η παρουσία του Γκάλο ήταν εξίσου καλή. Πάλεψε και έτρεξε πολύ ο Σφακιανάκης ενώ ο Τζούνιορ ήταν από τους κορυφαίους με καίριες τοποθετήσεις, κοψίματα, μεταβιβάσεις. Καλή διάθεση και πολλά τρεξίματα και από τον Μπακάκη, με τον Καμαρά να δείχνει σαφώς επηρεασμένος από το βαρύ τερέν. Κορυφαίος όλων ο Θεοδωρίδης που έκανε άλλο ένα εξαιρετικό ενενηντάλεπτο παίρνοντας την ομάδα στις πλάτες του, όντας πανταχού παρών στις περισσότερες επιθετικές ενέργειες του Παναιτωλικού ενώ πολύ καλή παρουσία είχε και ο Μπόγιοβιτς που θύμισε το γνωστό μαχητή παίκτη, βρισκόμενος μέσα στις φάσεις και δημιουργικά και εκτελεστικά. Ο Νταλμά στο διάστημα που αγωνίστηκε έδωσε πνοή ενώ Παπουτσογιαννόπουλος και Μαρτίνεζ (παρθενική συμμετοχή) αγωνίστηκαν προς το τέλος.
Χωρίς το μεγάλο λάθος η διαιτησία του κ. Γιάχου και των συνεργατών του.
Συνθέσεις:
Παναιτωλικός (Χάβος): Μπρακάλι, Γκάλο, Κούσας (90′+1 Μαρτίνες), Μπικέ, Ανέν, Ζούνιορ, Σφακιανάκης (78′ Παπουτσογιαννόπουλος), Μπακάκης (68′ Νταλμά), Θεοδωρίδης, Καμαρά, Μπόγιοβιτς
Άρης (Παπαδόπουλος): Διούδης, Κύργιας, Γιαννίτσης, Μπουγαΐδης (45′ Νταμαρλής), Βανγκέλι, Τσιάρας, Πουλίδο, Παπαδόπουλος (75′ Σουνάς), Μπακασέτας (90′+3 Αγγελούδης), Τσουμάνης, Μανιάς.
Π.Κ.
Περισσότερες φωτό στο photo-dervisis.smugmug.com/
1 Σχόλιο
στις φωτο δεν βλεπω ουτε τα 2 τετατετ του Μανια που εμεινε στην λασπη η μπαλα, ουτε την μπαλια για το μπαΚασετα πανω στην γραμμη που για λιγο δεν την εστειλε μεσα…
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΙ…..