Κάποτε ήμασταν χωρισμένοι σε φανατικούς οπαδούς δύο μεγάλων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ.) που εναλλάσσονταν στην εξουσία και «πλακωνόμασταν» στα καφενεία σαν οπαδοί δύο μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων. Πάντα εμείς οι «κατώτεροι» νιώθουμε ανασφάλεια και γαντζωνόμαστε από κάποιον ισχυρό (ομάδα, κόμμα, πρόσωπο) για ν’ αναπληρώσουμε το εσωτερικό μας κενό, αισθανόμενοι δυνατοί μέσα απ’ τις ενέργειες και τα κατορθώματα των … ινδαλμάτων μας! Κι εκείνοι που το ‘φερε η «μοίρα» να βρίσκονται εκεί ψηλά –αξίζουν ή όχι δεν έχει σημασία – καταλαβαίνουν την αδυναμία μας αυτή και προσπαθούν να μας μαντρώσουν, να μας μετατρέψουν σε άβουλα όντα, υποστηρικτές τους και χειροκροτητές τους.
Αυτό το χειροκρότημα και τα «ζήτω» τα έχουν ανάγκη και οι ίδιοι αυτοί, γιατί είναι κυριευμένοι απ’ το σύνδρομο της εξουσίας. Το «θηρίο» της επικράτησης απέναντι στους άλλους, που κι αυτό βρίσκεται θαμμένο στο υποσυνείδητό μας, σ’ αυτούς ξεπετιέται και τους μετατρέπει σε σαδιστές, ασυνείδητους βιαστές του κοινωνικού συνόλου, ακόμα και σε δικτάτορες εάν βρουν πρόσφορο έδαφος. Κι αν είχαν κάποιοι, όταν ήταν ασήμαντοι και χωρίς εξουσία, το σύνδρομο κατωτερότητας, αν είχαν και κάποιο μειονέκτημα που μεγαλοποιούσε αυτό το σύνδρομο, τόσο πιο πολύ μισάνθρωποι γίνονται και με κτηνώδη συμπεριφορά. Οι μεγάλοι σφαγείς του παρελθόντος (Χίτλερ κι άλλοι) επιβεβαιώνουν απόλυτα τα παραπάνω.
Τα δύο αυτά κόμματα εξουσίας στη χώρα μας, που μας είχαν χωρισμένους για δεκαετίας, αποφάσισαν – μέσω των ηγετών τους – να «παντρευτούν» και τα δυο τους την εξουσία, κάνοντας τρόπον τινά ένα… εξουσιαστικό «τρίγωνο», χωρίς να μας ρωτήσουν καν. Αν δούμε τ’ αποτελέσματα αυτού του «παντρέματος», θα διαπιστώσουμε ότι οι ίδιοι ηγέτες – εραστές ωφελήθηκαν και τ’ αμέτρητα πλοκάμια τους που – επί δεκαετίες – είχαν απλωμένα στην κρατική πυραμίδα και με τα οποία καταλήστεψαν τους πάντες και τα πάντα. Κι εφόσον τα πλοκάμια τους αυτά (υπουργοί, διοικητές, διευθυντές, νομάρχες, δήμαρχοι, «βλαχοδήμαρχοι» κ.τ.λ.) έκαναν τη δουλειά τους, ματσώθηκαν για τα καλά και τώρα γελάνε ατιμώρητοι με μας τα κορόϊδα που μας φέρανε στην εξαθλίωση συνεχίζουν να μένουν στη θέση τους και να κάνουν «κομπόδεμα» μη λογαριάζοντας κανέναν, ποιον να φοβηθούν οι εν λόγω ηγέτες; «Εμάς τους προδομένους» που λέει και το τραγούδι;
Με αυτό το έξυπνο «πάντρεμά» τους οι πολιτικοί μας ηγέτες, που «έδεσε» για τα καλά, πέτυχαν ταυτόχρονα δύο πράγματα – στόχους: Πρώτον να πάρουν και οι δυο τους – ως πρόσωπα κι ως κόμματα – εξίσου έξυπνο «διαζύγιο» με το αμαρτωλό παρελθόν τους, κουκουλώνοντας ο ένας τα σκάνδαλα του άλλου και να στρέψουν την οργή μας στους ξένους, οι οποίοι σε τίποτε δε μας έφταιξαν ούτε και φάγανε αυτοί τα λεφτά μας και δεύτερον ν’ αφήσουν εμάς τα κοπάδια τους χωρίς προστάτες, αφού πρώτα φρόντισαν να μας αδειάσουν τις τσέπες, να μας εξαθλιώσουν και να μας πεινάσουν για να μην έχουμε κουράγιο ν’ αντισταθούμε. Και το χειρότερο – που πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις – κατάφεραν να μετατρέψουν το θυμό που είχαμε γι’ αυτούς σε αλληλοφάγωμα. Χωριστήκαμε σε δύο στρατόπεδα – κι όχι για χάρη τους τούτη τη φορά – και ιδού τ’ αποτελέσματα! Από Αγανακτισμένοι Πολίτες που ήμασταν και μας έτρεμαν άπαντες (ηγέτες και ηγετίσκοι), καταντήσαμε αντίπαλοι κι εχθροί. Κι αντί να πολεμάμε αυτούς, τη διαφθορά και τη διαπλοκή τους, κυνηγάμε ο ένας τον άλλον μέχρι τελικής πτώσης – δολοφονίες…
Σε τέτοιες περιπτώσεις οι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία αποδιοργανώνονται και δεν αντιλαμβάνονται πλήρως ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος. Κάτι τέτοιο συνέβη και με εμάς τώρα. Ο χαρακτήρας μας άλλαξε απότομα και το μίσος που δικαιολογημένα είχαμε απέναντι στους πραγματικούς ενόχους – ληστές, ανήθικους κι αλήτες πολιτικούς, όπως τους χαρακτηρίζαμε – μετατέθηκε για εκτόνωση, εκτός των ξένων «αφεντικών», στους διπλανούς μας και κυρίως στους πιο αδύναμους που είναι και του χεριού μας και με το υποσυνείδητο σκεπτικό ότι: αφού δεν τα καταφέραμε με τους ισχυρούς, πάμε να τα καταφέρουμε με τους ανίσχυρους! Και μέσα σε τέτοια αναμπουμπούλα (… που και ο λύκος χαίρεται) ξεπετιούνται και κάποιες ομάδες περίεργες κι έτοιμες από καιρό, για να κάνουν «κουμάντο» γενικώς και να το «παίξουν» και προστάτες!
Βλέπουμε – για παράδειγμα – μ’ αυτή τη λογική πολύ εύκολα το τσαντίρι του γύφτου που είναι παράνομο κάτω απ’ τη γέφυρα του Ρίου (!) και δε βλέπουμε τις παράνομες βίλες κάποιων ισχυρών που τις έφτιαξαν με κλεμμένα χρήματα! Βλέπουμε τα «προικιά» των Ρομά απλωμένα σε σύρματα και το καταγγέλλουμε ως αντιαισθητικό (!) και δεν καταγγέλλουμε σκάνδαλα, διαφθορές, δωροδοκίες κι άλλα που είναι «προνόμια» των ισχυρών! Ασχολούμαστε με τα παιδιά των φαναριών και πεινασμένους ρακένδυτους και τα βάζουμε με την αστυνομία που δεν τους συλλαμβάνει κι όχι με τους ισχυρούς ηθικούς αυτουργούς που φτάνουν μέχρι και να κλέβουν τις χρηματοδοτήσεις που δίνονται για δαύτους! Κουκουλώνουμε ή επικυρώνουμε – ενεργά και συνειδητά οι περισσότεροι – παράνομες πράξεις οποιονδήποτε προσωρινών «αφεντικών» (ισχυροί κι αυτοί) κι ας διατυμπανίζουμε ότι είμαστε υπέρμαχοι της νομιμότητας, κ.τ.λ., κ.τ.λ. Πλήρης σύγχυση δηλαδή! Κι άλλο που δε θέλουν οι ευρισκόμενοι στην εξουσία ισχυροί, για να κάνουν ήσυχα τη «δουλειά» τους…
Σε μια τέτοια συγχυτική κατάσταση διαρκείας βρισκόμαστε σήμερα και δε γνωρίζουμε το που θα μας βγάλει. Κανένας δεν έχει εμπιστοσύνη στο διπλανό του κι όλοι μαζί δουλεύουμε κυριολεκτικά για τα μεγάλα (κεντρικά) και τα μικρά (τοπικά) αφεντικά. Και καθώς πλησιάζουν και οι αυτοδιοικητικές εκλογές, θα έχουμε ν’ ασχολούμαστε και με τις υποψηφιότητες! Το τι έκαναν κατά τη διάρκεια της θητείας τους, ουδόλως μας απασχόλησε. Ήδη άρχισε να χύνεται και το πρώτο μελάνι για χάρη τους, ακόμα και σε πρωτοσέλιδα! Ξέρουμε ήδη τι έχουν στο μυαλό τους κάποιοι τοπικοί επώνυμοι, μιας και υπάρχουν – βλέπετε – και ειδικοί «ψυχαναλυτές»!
Φτου να μην βασκαθούμε! Εδώ ο κόσμος καίγεται και κάποιοι σκέπτονται από τώρα τις καρέκλες…
1 Σχόλιο
Αυτό το κουκούλωμα μεταξύ τους μας οδήγησε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Ο λαός αυτοκτονεί καθημερινά και κανένας από αυτούς δεν έχει τιμωρηθεί και δεν πήγε φυλακή ακόμη. Ντροπή τους!!!