Ο Βόλος είναι μια πόλη 150.οοο κατοίκων στον αστικό ιστό της, με 15.000 φοιτητές, έδρα της Περιφέρειας Θεσσσαλίας που έκανε στην άκρη τη Λάρισα. Είναι μια πόλη που έχει κουλτούρα για να θυμηθούμε και λίγο παραφρασμένο Χαριστέα, θάλασσα, τσίπουρα, Πορταριές, Πήλια, ξενοδοχεία, δυο ομάδες που κουβαλάνε κόσμο, κλάμπ, 7 κέντρα διασκέδασης με…σχήματα(άκου “σχήματα”…)ανάλογα της αθηναϊκής νυχτερινής ζωής, με μουσικές σκηνές και τη ζωή που ονειρεύεται στα νιάτα του ένας πιτσιρικάς που δεν τον έχει πιάσει ακόμα το άγχος από την αποβιομηχάνιση και την ανεργία που ασφαλώς υπάρχουν και στο Βόλο.
Κάθομαι και σκέφτομαι εμείς τι ακριβώς έχουμε, το Αγρίνιο δηλαδή. Η τελευταία επιτυχία που μου έρχεται στο νου είναι ότι “φτιάξαμε” ή “πήραμε”-ανάλογα πως το βλέπει κανείς-το Εφετείο που τώρα για να συμπληρωθεί θέλει και φυλακές και τις φυλακές δεν τις θέλει κανένας γιατί οι φυλακές είναι σαν τις βιομηχανίες. Πρέπει να υπάρχουν-αν δεν πιστεύεις ότι φυλακή δεν πρέπει να μπαίνει ούτε ο βιαστής, ούτε ο φονιάς, ούτε κανείς- αλλά κάπου αλλού, όχι στη δική μας πόρτα. Άρα και αυτή η επιτυχία είναι θέμα χρόνου να φέρει γκρίνια. Τι άλλο; Νοσοκομείο; Από πότε είναι επιτυχία να φτιάχνεις ένα νοσοκομείο σε ένα κάρο χρόνια για κάπου 140 χιλιάδες ανθρώπους αλλά και ένα νομό ολόκληρο; Τι άλλο; Τα πανηγύρια μας που μου φάνηκαν και αυτά λιγότερα από ότι περίμενα γιατί ο κόσμος έχει τα προβλήματά του και οι πιο τρελοί με την ομάδα απλά συνάντησαν στους δρόμους τους πιο νέους και ξένοιαστους; Τα χάπενινγκ που έπρεπε να υπάρχουν από χτες όλη μέρα αλλά δεν ήρθαν ή το δημοτικό συμβούλιο που έγινε χτες και δεν μπορούσε να αναβληθεί γιατί έτρεχαν κάποιες προθεσμίες ή γιατί την Παρασκευή θα έχει αδειάσει αυτή η πόλη για το τριήμερο(όπως και από το επόμενο Σαββατοκύριακο άλλωστε) λες και επίκειται βομβαρδισμός, εκτός από τους οπαδούς της ΝΔ που θα θελήσουν να δουν τι τσιμούχες παίρνουν τα σκάνερ στο νέο Νοσοκομείο την Κυριακή;
Κι όμως κάτι έχουμε. Μια απίστευτη αναγνώριση από το σύνολο των φιλάθλων και ένα λόγο να γράφουν άρθρα οι Τσώχοι και οι Σαμπράκοι με δέος για μια ομάδα που λειτουργεί “αλλιώς”. Που πρεσβεύει διαφορετικά πράγματα και το απέδειξε πολλές φορές με τελευταία τη στάση της σε ένα περιστατικό που σε τελική ανάλυση ούτε ο ορισμός της αλητείας ήταν, αλλά και που στο 90% των άλλων ομάδων θα θεωρούνταν κάτι “φυσιολογικό”. Αυτό το διαφορετικό δεν είναι κάτι αφηρημένο, είναι χειροπιαστό. Αρκεί να έβλεπε κανείς χτες τα fora που είχαν σχόλια οπαδών, όπως του gazzetta.gr για παράδειγμα, όπου όλοι μα όλοι οι ουδέτεροι οπαδοί ήταν υπέρ του Παναιτωλικού, όχι μόνο εκφράζοντας συμπάθεια αλλά και έλξη από αυτό που αντιλαμβάνονται ότι είναι ο Παναιτωλικός. Από την Καλλονή, τα Γιάννενα, τη Θεσσαλονίκη, οπαδοί του ΟΦΗ, του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, της Καλαμάτας, της Λάρισας(φυσικά), του…Βόλου(πλην Λακεδαιμονίων), του Πύργου!
Εντάξει, θα πει κάποιος, απέναντι δεν ήταν και η πλέον συμπαθής και δημοφιλής ομάδα, που πληρώνει και σπασμένα άλλων και συσχετισμούς με άλλους. Πιθανότατα. Αλλά το κύμα συμπαράστασης και καλώς εννοούμενης ζήλιας δεν είναι τωρινό. Δεν έγινε μετά την φετινή πορεία και άνοδο. Κρατάει χρόνια και χτίζεται σταδιακά. Και πέρα από πρόεδρο, λεφτά, κόσμο και λίγο τοπικό φολκλόρ έχει και κάτι άλλο. Την αίσθηση μια σαφούς διαφοροποίησης με ότι είναι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό αναγνωρίζουν και ζηλεύουν όλοι, αλλά δεν μπορούν και να το φωνάξουν…
Γ.Σ.