Ίσως να μην υπάρχει άλλο θέμα που να ενώνει όλους όσοι είναι μέρος της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα, από την μονομανία των συναρμόδιων υπουργείων με το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές. Ανάπτυξης, Εμπορίου και Εργασίας μαζί με σιγόντο από το Οικονομικών, λένε την ίδια βλακεία όλοι μαζί. Ότι ρώτησαν, λέει, τους καταναλωτές(μάλλον με τηλεφωνικά γκάλοπ…)και εκείνοι σε συντριπτικά ποσοστά δήλωσαν ότι θέλουν τα μαγαζιά ανοιχτά τις Κυριακές! Ωραία κι εγώ θα ήθελα να είναι και η ΔΕΗ ανοιχτή τις Κυριακές αυτό τι σημαίνει ότι ενδείκνυται η εποχή για κάτι τέτοιο; Ή αν ανοίξουν τα μαγαζιά την Κυριακή και έχουν κόσμο, δημιουργήσουν δηλαδή χωρίς λόγο μια νέα συνήθεια, αυτό τι θα σημάνει για τις υπόλοιπες μέρες; Μήπως ΌΤΙ θα βαράνε μύγες οι μαγαζάτορες;
Οι γελοιότητες αυτές έρχονται σε μια εποχή που ούτε το μέτρο του συνεχούς ωραρίου στα φαρμακεία πέτυχε(δεν εφαρμόστηκε καν)και μάλλον σε αντιστάθμισμα ότι δεν μπορούν καν να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα. Σου λέει, μπας και δείξουμε ότι φταίνε οι συνήθειες και όχι η στενότητα. Και με όλα αυτά έχουν ενώσει εμπόρους, εργαζόμενους, Επιμελητήρια και συλλόγους που εκπροσωπούν την επιχειρηματικότητα της πλειοψηφίας, των μικρών. Διότι όλοι όσοι είναι στη αγορά ξέρουν γιατί γίνονται όλα αυτά. Για να ευνοηθούν οι πολύ μεγάλοι.
Πολύ απλά το νομοσχέδιο αναφέρει καταστήματα μέχρι 250 τ.μ για να δείξει ότι είναι για τους μικρούς αλλά όλοι ξέρουν ότι σύντομα τα πολυκαταστήματα θα προσφύγουν στο ΣτΕ για αθέμιτο ανταγωνισμό και-εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα δικαιωθούν! Είναι έτσι φτιαγμένο το παιχνίδι λένε όσοι ξέρουν στην κατεύθυνση ότι “δεν μπορεί όλοι οι Έλληνες να είναι αυτοαπασχολούμενοι”! Λες και έφτιαξαν πρώτα ένα πρόγραμμα για να βρουν δουλειά όλοι οι “μικροί” που θα μείνουν χωρίς μαγαζιά…
Τέλος, υπάρχει και το γνωστό έλλειμμα…αυτοδιοίκησης. Με μπροστάρη τον Εμπορικό Σύλλογο της Αθήνας που έχει σαν πιο δυνατά μέλη εμπόρους στο ιστορικό κέντρο -που είναι ούτως ή άλλως ανοιχτά κάθε μέρα όλο το χρόνο- προσπαθούν να επιβάλλουν το δικό τους και στους υπόλοιπους. Πατάνε στη υποχρέωση των αντιπεριφερειαρχών για άνοιγμα τουλάχιστον 7 Κυριακές και σου λέει αν υπάρξει κίνηση θα το θεωρήσουμε ως πρόκριμα. Έτσι εξηγείται και γιατί οι επαρχιακοί εμπορικοί σύλλογοι προσπαθούν ακόμα και με υπογραφές(στο Αγρίνιο έχει πάει η διαδικασία εξαιρετικά παρά τις διαφωνίες σε άλλα θέματα μεταξύ ΕΣΑ και μερίδας εμπόρων)να κάνουν τους συναδέλφους τους να δεσμευτούν ότι δεν θα αφήσουν το μέτρο να πετύχει. Τώρα βέβαια τι σχέση έχει το Αγρίνιο με την Αθήνα ή τη Μύκονο κανείς δεν ξέρει. Γιατί δεν αφήνονται οι πόλεις να αποφασίσουν όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, είναι ένα ερώτημα εύκολο να απαντηθεί σε μια χώρα προσηλωμένη στο κεντρικό κράτος. Όχι ότι και οι συνδικαλιστές και οι ενώσεις δεν έχουν δείξει σε πολλά θέματα μονολιθικότητα αλλά εδώ πρόκειται για κάτι που έχει άλλη διάσταση ανάλογα με το ποιο μέρος της χώρας αφορά. Μακάρι φερ’ ειπείν να είχαμε τουρισμό ή παραγωγή που να στήριζε… 8 μέρες τη βδομάδα οικονομία, αλλά δεν έχουμε.
Γ.Σ.