Η σημερινή ήττα και με τον τρόπο που ήρθε, ξεχείλισε τη σταγόνα από το ποτήρι και η διοίκηση της αγρινιώτικης ομάδας καλείται πλέον να πάρει θαρραλέες και τολμηρές αποφάσεις βάζοντας βαθιά στο κόκαλο το μαχαίρι του βαριά άρρωστου Παναιτωλικού.
Ο «ωχαδερφισμός» των προηγούμενων αγώνων μετατράπηκε σήμερα στη Λειβαδιά σε σηψαιμία βαριάς μορφής και τα σημάδια της στο ματς με τους Boιωτούς ήταν έντονα με παίκτες στην πλειοψηφία τους αδιάφορους έως ανύπαρκτους που έδιναν την εικόνα σε όποιον παρακολουθούσε τον αγώνα ότι κατέβηκαν στο γήπεδο απλά για να … βγάλουν την υποχρέωση και μετά να γυρίσουν «όμορφα και ωραία» ξανά στα σπίτια τους.
Η απαξιωτική εικόνα του Παναιτωλικού σε ένα ακόμη εκτός έδρας αγώνα και με αντίπαλο στα μέτρα του (που παίζει σερί Κυριακές-Τετάρτες εδώ και δυο μήνες και σήμερα κατάφερε να ξεπεράσει τον αντίπαλό του στη βαθμολογία, χρωστώντας και δυο ματς ακόμα), πρέπει επιτέλους να αφυπνίσει τη διοίκηση και δη τον πρόεδρο της ομάδας κ. Κωστούλα ο οποίος με τις σκληρές πλην επιβεβλημένες αποφάσεις που θα πάρει θα ταρακουνήσει τους ποδοσφαιριστές της ομάδας υπενθυμίζοντας τους ίσως κάτι που οι ίδιοι μάλλον δεν έχουν ακόμη καταλάβει: Στις δυσκολότερες οικονομικά εποχές που βιώνει ποτέ ο τόπος μας, είναι πολυτέλεια για τον κάθε ποδοσφαιριστή να αγωνίζεται με τη φανέλα του Παναιτωλικού και να απολαμβάνει τα προνόμιά της…
Δυστυχώς αυτό το τελευταίο ήταν ένα «μήνυμα» που έπρεπε ήδη να το έχει περάσει η διοίκηση στους παίκτες εδώ και πολύ καιρό, φαίνεται όμως ότι η τακτική των «πάρτι» και των γιορτών σε κάθε αγώνα (ουδείς τους κατηγορεί γι’αυτό) έριξε μπόλικη στάχτη στα μάτια των διοικούντων και τους «κοίμησε» για πολύ καιρό μη βλέποντας τα προβλήματα που έβγαζε ο Παναιτωλικός με αποτέλεσμα τώρα να τρέχουν και να μη φτάνουν…
Αν ρωτούσε κανείς κάποιον από τη διοίκηση για το αν πίστευε ότι η ομάδα του Παναιτωλικού θα είχε στο δεύτερο γύρο αυτή την πορεία με τις ήττες να έχουν γίνει πια συνήθεια, σίγουρα θα απαξιούσαν ακόμη και να απαντήσουν… Δυστυχώς όμως για εκείνους αλλά και για όλο το Παναιτωλικό οικοδόμημα, τα «καμπανάκια» της Τρίπολης, της Ν. Σμύρνης και των Ιωαννίνων δεν εισακούστηκαν από κανέναν καθώς οι δηλώσεις τους μετά από τα πρώτα αποτυχημένα αποτελέσματα μόνο ανησυχία δεν έδειχναν. Τώρα κανείς δεν ξέρει αν είναι πολύ αργά, το βέβαιο όμως είναι ότι η «κιτρινομπλέ» ομάδα ψυχοραγεί…
Όποιος δεν μπορεί ή δε θέλει…
Οι δηλώσεις Θεοδωρίδη-Χαριστέα για το επιθετικό ή μη ποδόσφαιρο της ομάδας και την «όχι και τόσο κακή διαιτησία» του αγώνα με τον Ατρόμητο πιθανώς να μην ήταν ίσως η αρχή του κακού, ήταν όμως από τη μία ένα σαφές άδειασμα προς τον ίδιο τον πρόεδρο (ο οποίος και ωρυόταν μετά τη λήξη του αγώνα για το διαιτητή…) και τον –πρώην- πλέον προπονητή της ομάδας κ. Τεννέ.
Το «μήνυμα» της «εσωτερικής» εικόνας των της ομάδας είχε γίνει πλέον σαφές σε όλο τον κόσμο του Παναιτωλικού, ένα «μήνυμα» που συνεχίστηκε και με τις πρόσφατες δηλώσεις Χαριστέα σε «life style» περιοδικό για το «μη ιδανικό Αγρίνιο» και τα λοιπά «όμορφα» που ελέχθησαν από το διεθνή επιθετικό του Παναιτωλικού.
Η «αναρχία» βέβαια είχε κάνει τα σημάδια της εδώ και πολύ καιρό: Οι εννιά κόκκινες κάρτες-ρεκόρ μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Κι αν κάποιες από αυτές ήταν αναπόφευκτες, οι περισσότερες ήταν απλά ο καθρέφτης της «έσω» εικόνας της ομάδας του Παναιτωλικού. Μιας ομάδας με πολύ καλό υλικό και ταλέντο μεν, πολύ απείθαρχη δε. Και για το τελευταίο, σίγουρα οι πρώτοι φταίχτες δεν είναι οι παίκτες…
Όσο κι αν η τακτική της «κάλυψης» και του κουκουλώματος των όποιων προβλημάτων γινόταν μέχρι τώρα για να μη διογκωθούν, αυτό μάλλον γύρισε μπούμεραγκ και τελικά είχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα καθώς ο καθρέφτης της ομάδας, το γήπεδο, όπως και η βαθμολογική της θέση φανερώνουν τη γυμνή και ζοφερή πραγματικότητα.
Μερικές φορές τα πράγματα στη ζωή –και στο ποδόσφαιρο- είναι πολύ απλά: Όταν κάποιος παίκτης δε μπορεί, ή δεν του βγαίνει, ή δε γουστάρει να παίξει για μια ομάδα τότε το καλύτερο για εκείνον αλλά και την ομάδα είναι να χωρίζουν οι δρόμοι τους φιλικά, έστω και αυτό αν είναι μεσούσης της περιόδου. Είναι προτιμότερο σε μια ποδοσφαιρική ομάδα να παίζουν παίκτες που πραγματικά γουστάρουν να το κάνουν- εκτός απ’ την τσέπη τους- ΚΑΙ για τη φανέλα, την πόλη, τον κόσμο, παρά να παίζουν παίκτες απλά από υποχρέωση…
Το ίδιο ισχύει και για όποιον ή όποιους παίκτες παίζουν για «την πάρτη τους» και όχι για το σύνολο, την ομάδα.
Η σημερινή εικόνα του Παναιτωλικού στη Λειβαδιά και το κακό αποτέλεσμα, σίγουρα διόγκωσαν τα προβλήματα της ομάδας και έκαναν την παραμονή της στη μεγάλη κατηγορία από «δεδομένη» να φαντάζει πλέον εξαιρετικά δύσκολη. Επειδή όμως πάντα μέσα από τα μύρια κακά μπορούν να βγουν και κάποια χρήσιμα συμπεράσματα, οι διοικούντες οφείλουν και την ύστατη ώρα να πάρουν το μήνυμα και να πράξουν τα δέοντα. Δηλαδή το εξής πολύ απλό: Απαγορεύεται αυστηρά στα επόμενα παιχνίδια να φορέσει τη φανέλα του Παναιτωλικού παίκτης αδιάφορος. Όχι γιατί έτσι θα σωθεί η παρτίδα (η οποία είναι μεν πολύ δύσκολη αλλά ακόμα ανοιχτή) αλλά γιατί αν συνεχιστεί το σημερινό «βιολί», απλά ο Παναιτωλικός θα γίνει ταυτόσημη έννοια με την ήττα πέφτοντας κατηγορία κυριολεκτικά σα μολύβι!
Το πώς και με ποιο τρόπο θα το πετύχουν αυτό, το γνωρίζουν καλύτερα οι ίδιοι μαζί με το νέο προπονητή ο οποίος μάλιστα σήμερα πρόλαβε να δηλώσει και για την κατάσταση που πρέπει να αλλάξει, όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο.
Για το μόνο που όλοι πλέον-μετά και τη σημερινή απαξιωτική εικόνα του Πανατωλικού- μπορούν να συμφωνήσουν είναι ένα: Ο Τεννές δεν ήταν ο μόνος φταίχτης και σίγουρα δεν ήταν και ο μεγαλύτερος.
Η «λογική» του ντόμινο
Το ποδόσφαιρο είναι σαν το ντόμινο: Το ένα θετικό αποτέλεσμα φέρνει το άλλο και το ένα αρνητικό πολλά περισσότερα. Κάπως έτσι την πάτησε ο Παναιτωλικός καθώς ουδείς περίμενε τα συνεχόμενα στραπάτσα από ομάδες του χεριού του ή και υποδεέστερες. Αν μέσα σε όλα τα πιο πάνω βάλει μέσα κανείς–άκρως δικαιολογημένα- και λίγο από διαιτησία ή τύχη, δεν αργεί το κακό να μεγαλώσει και από πρωταγωνιστής να κινδινεύεις να μην είσαι ούτε καν κομπάρσος της κατηγορίας.
Δεν μπορεί κανείς να ξέρει αν μια νίκη την ερχόμενη Κυριακή στο Αγρίνιο με το Λεβαδειακό, αντιστρέψει ξανά το κλίμα και τα δεδομένα στην αγρινιώτικη ομάδα. Αυτό όμως που επειγόντως χρειάζεται ο Παναιτωλικός είναι η νίκη. Όχι να να υποσκελίσει ξανά το Λεβαδειακό αλλά πολύ απλά για να μπορεί να ελπίζει στη «λογική» του ντόμινο…
Π.Κ.