Ερώτηση που βρίσκεται στο στόμα κάθε λογικού ανθρώπου: Πως γίνεται η ίδια ομάδα στο ποδόσφαιρο να προσφέρει το σίχαμα που απόλαυσε ολόκληρη η χώρα το Σάββατο στον τελικό του κυπέλλου και στο μπάσκετ να είναι μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας χτες τόσο ομολογημένα αποδεκτή που να μη χωράει αμφισβήτηση;
Δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος τη διαφορά των δύο αθλημάτων αν δεν δει το εξής παράδειγμα: Η ΠΑΕ Λεβαδειακός, του Κομπότη, παίρνει από τον ΟΠΑΠ πιο πολλά από τους πρωταθλητές Ευρώπης Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό που έχουν πάρει 4 από τις 5 τελευταίες πανευρωπαϊκές διοργανώσεις. Γιατί; Μα απλούστατα διότι το “σύστημα” ξέρει από ποδόσφαιρο και επενδύει στο ποδόσφαιρο. Ναι αλλά γιατί; Και πάλι διότι ξέρει ότι η δημοφιλία και το promotion των δύο αθλημάτων δεν συγκρίνονται και αν κάποιος έχει πετρέλαια, λογισμικό για πούλημα, νταραβέρια με μεγάλες γερμανικές εταιρίες, με ρωσικές, με αμερικανικές κλπ, στο ποδόσφαιρο θα “επενδύσει”. Και πάλι όμως το ερώτημα παραμένει: Γιατί αυτό μπορεί να γίνει στο ποδόσφαιρο τόσο ξεδιάντροπα; Η απάντηση σίγουρα δεν πρέπει να αρέσει και πολύ. Γιατί αγαπητοί μου συμπ0λίτες για το ποδόσφαιρο έχουν γράψει οι Χαριτόπουλοι, οι Κεντρωτές, οι Ρούσηδες και οι λοιπές επαναστατικές δυνάμεις. Το ποδόσφαιρο έχουν καθαγιάσει και εκείνη την κρίσιμη μάζα έχουν ατσαλώσει τόσο πολύ που να μπορεί να διαβάζει μονορουφιξιά αρθρογράφους που κανονικά θα έπρεπε να φοράνε άσπρη μπλούζα με τα μανίκια πίσω !
Κάποιοι λέγανε ότι τόσο ποδόσφαιρο και τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη χούντα. Λίγοι όμως, ελάχιστοι. Και κάνει εντύπωση πως σε μια χώρα με τόσους υποψιασμένους, όπου έχουν ειπωθεί όλες οι απίθανες θεωρίες συνωμοσίας και που ένα 10% πιστεύει ότι μας ψεκάζουν δεν σκέφτηκε κανείς μια άλλη θεωρία.: Να διαλέχτηκε μια κρίσιμη μάζα πληθυσμού χαϊδεμένη και νανουρισμένη με “του λαού τα ντέρτια” την οποία την ταΐζουμε αφειδώς με θεάματα και κάθεται ήσυχη, οπότε εμείς και τα διάφορα αφεντικά κάνουμε τις δουλειές μας. “Ναι, αλλά” θα πει κάποιος “κάτι τέτοιο θα προκαλούσε την εξέγερση όλων των υπολοίπων και τα ποσοστά από τις έρευνες δείχνουν ότι ακόμα και η μεγαλύτερη τέτοια μάζα οπαδικά δεν πάει πάνω από το 35%, βαριά-βαριά”. Ε, εδώ υπεισέρχονται οι παραπάνω συγγραφείς, οι λογοτέχνες που υμνούν κάποιες περιοχές, λίγο η στρατευμένη δημοσιογραφία και τα τανκς της προπαγάνδας, λίγο το lifestyle, λίγο η τέχνη της βίας και η βία της τέχνης και η δουλειά γίνεται…
Γ.Σ.