Ο εικονιζόμενος είναι μια χαρακτηριστική μορφή των γεγονότων του Πολυτεχνείου, που έχει αποτυπωθεί από το φωτογραφικό φακό. Η μορφή του φιγουράρει σε πολλές φωτογραφίες της εποχής.
Ο εικονιζόμενος μετά την μεταπολίτευση δεν έγινε βουλευτής, δεν πολιτεύτηκε, δεν κυνήγησε δημόσια αξιώματα, δεν απέκτησε δημοσιότητα, δεν το έγραψε στο βιογραφικό του.
Έμεινε στην αφάνεια μακάριος, ευσυνείδητος πολίτης και 20 χρόνια μετά την εξέγερση όταν ως πολίτης κλήθηκε στην καταστρεπτική φωτιά της Ικαρίας το 1993 να απεγκλωβίσει από τον πύρινο κλοιό μια γερόντισσα που κουβαλούσε στην πλάτη του, το πλήρωσε με τη ζωή του.
Το όνομα του είναι Γιώργος Κηρύκου από την Ικαρία. Οι περισσότεροι δεν τον ξέρουμε. Ήταν όμως ένας αφανής ήρωας του Πολυτεχνείου.
Τέτοιους αφανείς ήρωες έχουμε και στο Αγρίνιο. Συνέχισαν τη ζωή τους, εργάστηκαν, αναπτύχθηκαν επαγγελματικά έχοντας πάντα την ηθική ικανοποίηση ότι συμμετείχαν σε αυτή τη μεγαλειώδη εξέγερση. Γνωρίζουμε μερικούς δεν τους αναφέρουμε γιατί απλά δεν τους ρωτήσαμε. Αμφιβάλλουμε όμως αν θα το ήθελαν.
Γιατί πολύ απλά σε τέτοιους πολίτες στηρίχθηκε κατά πολύ η μαζικότητα του Πολυτεχνείου και η διατήρηση στη δημόσια μνήμη.
Θα πρέπει λοιπόν να τεθεί πολύ σοβαρά το ζήτημα ο εορτασμός του Πολυτεχνείου να έχει ως αιχμή του δόρατος στο τελετουργικό του τέτοιες μορφές ανώνυμων πολιτών…
Άγριος
Υ.Γ. Οι ανώνυμοι ήρωες είναι εκείνοι που μπορούν να σταματήσουν την καραμέλα μερικών ότι όσοι μπήκαν στο Πολυτεχνείο το εκμεταλλεύτηκαν μετά κτλ κτλ κάνοντας επικίνδυνες γενικεύσεις…