Είναι όντως αλήθεια ότι στο πρόγραμμα αυτών εκδρομών περιλαμβάνονται τέτοιοι προορισμοί. Πολλοί συνοδοί καθηγητές επιλέγουν τέτοιους πολυχώρους στις σχολικές εκδρομές είτε γιατί είναι ιδιαίτερα εύκολα προσβάσιμοι και κυρίως γιατί είναι “κλειστοί” σχετικά χώροςι που εποπτεύονται οι μαθητές σχετικά ευκολότερα από ότι αν αφήνονταν για ψώνια π.χ στο Μοναστηράκι η κάποιο άλλο κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας.
Σε όλες τις σχολικές εκδρομές καθορίζεται από το πρόγραμμα κάποιος ελεύθερος χρόνος για τους μαθητές, οι οποίοι επιλέγουν σε αυτόν αν θα φάνε, αν θα πιούν η αν θα ψωνίσουν.
Το ζήτημα είναι αν είναι σωστό να διοργανώνονται εκδρομές που να αφιερώνουν μόλις 1-2 ώρες στον “εκπαιδευτικό” σκοπό και όλη την ημέρα να διατίθεται για πρώιμο shopping therapy σε οποιοδήποτε σημείο της πρωτεύουσας η της Θεσσαλονίκης η οποιοδήποτε άλλου προορισμό. Αυτό και θέμα σχολείου είναι, μα πάνω από όλα θέμα κουλτούρας.
Ο ρόλος άλλωστε του εκπαιδευτικού είναι να δίνει σωστές κατευθύνσεις στους μαθητές που να βασίζονται στα “θέλω” για να έχουν αποτέλεσμα και όχι στο “πρέπει”..
Και σίγουρα στα θέλω δεν είναι ότι καλύτερο να υπάρχει το πρώιμο shopping therapy..
