Τίτλους τέλους έβαλες με απανθρακωμένη την αδειανή “Ελένη” σου.
κρεμάμενη αλλού στις παρυφές της Μεσογείου,
δίνοντας άλλοθι στους αυτουργούς του ονείρου που πούλησες φθηνά σε μικροαστική τιμή να διαφύγουν,
σα στοιχειό γυρόφερνες βόλτες στη Μεσόγειο να την αναστήσεις,
ως σιδηρά κυρία με πυγμή,
αλλού καλυμμένη με μπούργκα χαμένη σε ανατολίτικο παζάρι,”Αδελφή των Μουσουλμάνων”,
και στις δυτικές εισόδους του (ίδιου) παζαριού ως την φερέλπιδα Ψωροκώσταινα, με τις κούφιες υποσχέσεις της “Ωραίας Ελένης”.
…………………………
Η Ωραία Ελένη ανακαλύφθηκε ως είδωλο από τον Ευρυπίδη,
ταξίδεψε στην Αϊγυπτο και περιπλανήθηκε με μιας.
εκτέθηκε αιώνες μετά στην Ευρώπη ως Μουσειακό έργο τέχνης,
αιώνες μετά ξανάκανε το ίδιο ταξίδι….
αφήνοντας την ίδια πάντα σε συμφορά και τους Αγαμέμνονές της να πλέουν στα ίδια πελάγη εξουσίας…
Σαν ένα πουκάμισο αδειανό…κατά τον Σεφέρη..
..και ας χωρίζει πλέον την Τροία όχι θάλασσες άλλα ίσως ολόκληροι ωκεανοί…
Thomas Hobbes