Επανερχόμενος από τις ολιγοήμερες διακοπές-φόρτωμα σε καλούς και βολικούς συγγενείς(νέα έκδοση του “η καλοσύνη των ξένων”, που δεν είναι πάντως ξένοι)ένα έχω να ανακοινώσω με κάθε παρρησία και λόγο γνώσης: Αν δεν έχετε πάει στον Πύργο και την περιοχή μέχρι τα όρια της Μεσσηνίας δεν ξέρετε τι θα πει σκουπίδι! Και δεν ξέρετε ότι μέσα στην γκρίνια και την τοπική μιζέρια μας μάλλον είμαστε πολύ καλύτερα στον τομέα αυτό από όλη την υπόλοιπη Περιφέρεια, συμπεριλαμβανομένης και της Πάτρας όπου κι εκεί τα πράγματα οριακά είναι. Διότι φυσικά και μπορούμε να βρούμε όλοι από 15 σημεία σήμερα το πρωί κιόλας μέσα στο Αγρίνιο που δεν έχουν καθαριστεί καλά. Αλλά δεν μπορούμε με τίποτε να βρούμε τα βουνά από σκουπίδια τουλάχιστον 10 ημερών που συναντά ο(προσέξτε)τουρίστας/επισκέπτης μια τεράστιας περιοχής που εκτείνεται στη μισή δυτική ακτή της Πελοποννήσου. Έξω από τα σούπερ μάρκετ, δε, κατά μήκος του δρόμου σε όλο το εύρος του δήμου Πύργου πρέπει να ενδημούν διάφορες αρρώστιες από διάφορα ταλαίπωρα αδέσποτα που ζουν μέσα στα σκουπίδια…
Δεν γνωρίζω σε εκείνα τα μέρη πού έγινε το λάθος. Ενθυμούμενος και την ανταλλαγή επιστολών για τον ΧΥΤΑ Στράτου σκέφτηκα ότι μπορεί να υπάρχουν προβλήματα αλλά και κάποια πράγματα έγιναν σωστότερα από αλλού γιατί μην μου πει κάποιος ότι μέρος του προβλήματος δεν είναι το κόστος της αποκομιδής. Ξέρετε, αυτό που κανείς δεν το θυμάρια όταν οι τοπικοί αγωνιστές δίνουν “κοινωνικούς αγώνες” για να πάνε τα σκουπίδια “κάπου αλλού” μακριά από τον δικό μας πολύτιμο πολιτισμό, ενίοτε κι από το αυθαίρετό μας.
Από την άλλη δεν μπορεί να μην έχει κάνει χάλια τη δουλειά του κάποιος που ασχολείται με τα σκουπίδια είτε ως αντιδήμαρχος, είτε ως προϊστάμενος της ανάλογης υπηρεσίας. Κοινώς αν εμείς ζούσαμε στον Πύργο κάποιον θα είχαμε κρεμάσει, δεν υπάρχει περίπτωση…Κατά τα λοιπά έχω να ανακοινώσω ότι οι μπύρες μας είναι πιο κρύες και η κουλτούρα μας στον μεζέ σκίζει, έτσι για να μην ολοφυρόμαστε συνεχώς και τρώμε τα σωθικά μας. Εμείς δεν ρωτάμε στο ούζο “με μεζέ ή χωρίς;” όπως γίνεται μέχρι την Κυπαρισσία, την Πύλο και την Καλαμάτα και όταν μας λένε “με” δεν φέρνουμε αγγουροντομάτα. Τώρα για το φαινόμενο τεράστιων ακτών από τη Ζαχάρω μέχρι και την Μεσσηνία που έμειναν χωρίς ούτε μια καντίνα γιατί η γενική διάλυση άφησε δεκάδες παραλίες χωρίς να δημοπρατηθεί τίποτε, έχω πολλές εξηγήσεις. Αλλά η καλύτερη είναι της Αγίας Καταπάτησης που όταν έφυγαν από τη μέση οι πολλές οι μίζες αποφάσισε ότι πιο καλή είναι η μοναξιά, μην μας…αξιοποιήσει και κανένας.
Κατά τα λοιπά, έχοντας και μπατζανάκη πρόεδρο ιστορικής τοπικής κοινότητας της Μεσσηνίας και τέως αντιδήμαρχο, ένα έχω να πω για την αυτοδιοίκηση(που καλύπτει και την φαγωμάρα μεταξύ νικητών και αντιπολιτευόμενων και την ένδεια σε λάμπες στα χωριά και τα λιγότερα πανηγύρια στην κάθε περιοχή). Κι εκεί κι εδώ μόλις τέλειωσαν τα πολλά φράγκα, τέλειωσαν και τα… οράματα.
Γ.Σ.